Wszyscy rozmawiamy z Bogiem w pewnym momencie naszego życia. Albo sporadycznie, aby znaleźć wyjście z jakiejś kłopotliwej sytuacji, albo powierzyć nasze szczęście jego najbardziej pomyślnemu projektowi. Chodzi o to, że niewielu wyraźnie podkreśla te rozmowy między człowiekiem a jego stwórcą. Z wyjątkiem przypadków takich jak Manuela Vilasa w bardziej sarkastycznej formule lub Neale Donald Walsch w swojej naturalnie bardziej duchowej stronie.
I choć bardziej bawi mnie pierwszy autor, dziś musimy porozmawiać o drugim. Robię to choćby dla efektu trzęsienia ziemi, pracy skoncentrowanej na bliskości z Bogiem, który jest wysyłany w spokoju. Bóg rozmawia z Walschem nawet o płci aniołów, kontrowersyjnej kwestii, która tylko w tym literackim dwumianu może osiągnąć ostateczną mądrość.
Krótko mówiąc, bibliografia Walscha na temat Boga lub Boga wcielonego w Walschu, aby przedstawić podstawy ludzkości w czerni i bieli, służy jako narracyjne placebo dla wszystkich tych, którzy wydają się być rozczarowani instytucjonalizacją religii zamiast prostej indywidualnej wiary. A żeby uwierzyć, wystarczy zamknąć oczy i szukać odpowiedzi...
3 najlepsze polecane książki Neale Donalda Walscha
Rozmowy z Bogiem
Może o to właśnie chodzi. Być może stopniowe porzucanie Boga wynika z samowystarczalnego hedonizmu, przekonanego o absolutnym szczęściu w rzeczach materialnych. Ale ten sam egoistyczny indywidualizm prowadzi bohaterów takich jak sam autor w otchłań, z której jedynym wyjściem jest skok w oczekiwaniu na nowy, solidny grunt, na którym można stanąć po drugiej stronie mgły i ciemności.
Osiągnął kres swojej wytrzymałości. Był w tym momencie, kiedy ból - najgorszy ból, który rodzi samotność ducha - groził przelaniem się w niezgłębioną rozpacz. Czy może mieć lepszy dowód na nieistnienie Boga niż jego bezsensowne cierpienie? Nawet gdyby istniał i był Bogiem dobroci, czy nie mógłby w swojej samotności nazywać go rozmówcą? Ten ostatni gest nadziei zdziałał cud.
Z tego krytycznego doświadczenia życiowego Rozmowy z Bogiem są transkrypcją najrzadszych – choć może należy to uznać za najpotrzebniejsze – dialogów: poprzez nie objawia się Bóg tolerancyjny, tak świadomy silnych kotwic moralnych większości. istot ludzkich i głębokiego zakorzenienia ich braków. I z tego powodu bardziej zainteresowany proponowaniem swoim stworzeniom postawy niż żądaniem sztywnego i szczegółowego kodeksu norm. Bóg jest więc człowiekiem, o ile ludzie są stworzeni na Jego obraz i podobieństwo.
Rozmowy z Bogiem II
Ciekawe, jak przybywszy w ten dziwny czas, zdominowany przez nieoczekiwane lęki przed pandemią, których nigdy nie wyobrażaliśmy sobie, że mogą nas zaatakować poza filmami, tego rodzaju tomy, które wskazują na zbawienie i placebo, zostają wznowione z niezwykłym sukcesem ...
Neale Donald Walsch Kontynuuje swoje wzbogacające doświadczenie w formie przenikliwych dialogów, które nie wzywają nas do poszerzenia naszej perspektywy, do odbudowy naszego świata, naszego społeczeństwa i nas samych. Ten drugi tom trylogii jest książką do zaangażowania, zaproszeniem do codziennej medytacji, przesłaniem optymizmu.
Rozmowy z Bogiem III
Ostatni tom trylogii poruszy wielu czytelników. En Rozmowy z Bogiem III nauki są zsyntetyzowane i ujawnia się logiczny i zdumiewający wniosek niezwykłego doświadczenia, dialogu pełnego zrozumienia i miłości.
Dialog kończy się tak, jak się zaczął. Podobnie jak życie, kończy cykl. Teraz pozostaje tylko jedno pytanie: kto słucha? „Zawsze jesteś częścią Boga, ponieważ nigdy nie jesteś od Niego oddzielony”.
