Nigdy nie jest łatwo przejąć pałeczkę. Ale być może mniej znaczy oznaczanie ścieżki. Edward Halfon Jest to ostoja literatury gwatemalskiej, która została osierocona przez inne wielkie, aktualne odniesienia w narracji fikcyjnej. Logicznie rzecz biorąc, nie chcę powiedzieć, że w Gwatemali nie ma interesujących pisarzy. Jednak począwszy od najnowszego pokolenia lat 70. Eduardo jest najbardziej widoczną głową.
Co więcej, określenie zawodu pisarstwa wynika bardziej z powszechnej transcendencji, sukcesu, ostatecznie sprzedaży, które dziś są podwyższone i dają autonomię dyżurującemu pisarzowi. A w nich jest Halfon przetłumaczony już na różne języki z literaturą zaczerpniętą z zwięzłości jakiejś odległej historii, która zdaje się rozciągać na tysiąc horyzontów.
W końcu zaangażowanie, wola i przekonanie o jakości swojej pracy sprawiają, że Eduardo Halfon jest jednym z tych dobrze wytrawnych narratorów, którzy doskonale wiedzą, jak opowiedzieć nową historię chwili, która atakuje ich z siłą jakiejś muzy postanowiły, że to on będzie świadkiem ich wydarzeń.
Pomysłowe historie, całkowicie i dziwnie empatyczne doświadczenia, błyskotliwy egzystencjalizm od formy estetycznej z jej zasobami i tropami, aby przejść od prostego obrazu do wybuchowej wrzawy idei. Zawsze sugestywny pisarz w swojej obszernej bibliografii, który jak tylko dostroi się do niego z takim odniesieniem Sergio Ramirez, bardziej zajęty polityką i socjologią, jakby był bliski fikcji najbardziej typowej dla jego pokolenia.
Top 3 polecanych książek autorstwa Eduardo Halfona
Pojedynek
Więzy braterskie służą jako pierwsze odniesienie do sprzecznego ducha człowieka. Miłość rodzeństwa wkrótce przeplata się z sporami o tożsamość i ego. Oczywiście, na dłuższą metę poszukiwanie tej tożsamości kończy się mieszaniem między tymi, którzy mają wspólne pochodzenie genów i możliwym wspólnym domem, aż osiągną dorosłość.
Tajemnice tej osobistej relacji między ssakami tej samej piersi otwierają drogę do fabuły między rzeczywistością a fikcją, którą przedstawia nam ta książka.
Jasne jest, że z tym tytułem stajemy również w obliczu tragedii utraty w książce, ale żal nie ogranicza się tylko do możliwego zniknięcia tej, z którą dzielimy tyle lat dojrzałości. Smutek można też rozumieć jako utratę przestrzeni, ustępstwo należne nowo przybyłemu bratu. Wspólna miłość, wspólne zabawki,
Być może ta książka jest jedną z pierwszych, która porusza kwestię braterstwa w sposób niezwykle dogłębny. Od Kaina i Abla do każdego brata, który właśnie przybył na ten świat. Od rodzeństwa, które zawsze jest dobrze dopasowane, do tych, którzy są zaciemnieni konfliktem, który nigdy nie został przezwyciężony i który dusi miłość, która naprawdę leży u podstaw tego ludzkiego związku.
Najbardziej paradoksalne jest to, że ostatecznie jeden brat kształtuje tożsamość drugiego. Równowaga pomiędzy temperamentami i osobowościami osiąga magiczny efekt kompensacji. Elementy offsetowe mogą łatwiej przenosić ciężary i przemieszczać się pomiędzy niestabilną równowagą, która żyje. Dlatego też, gdy traci się brata, smutek wiąże się z utratą samego siebie, tej egzystencji wykutej w ramach rekompensaty, pomiędzy wspomnieniami o domu, edukacji, wspólnej nauce.
Piosenka
To prawda, że Halfon czerpie wiele z syntezy. A może jest to po prostu pragnienie zwięzłości, aby synteza szła w parze z pełniejszym pojęciem idei, które należy rozwinąć we właściwej mierze. Rzecz w tym, że w takiej właśnie mierze, w napełnionej do połowy szklance jego literatury, napój osiąga skuteczność zabójczego smaku trucizny lub narkotyku, cykuty, która przenosi do jego szczególnego świata po drugiej stronie wszystkiego. I nie możesz przestać chcieć czytać ich przygód. Kilka spotkań z autorem uczyniło z niego bohatera równie zdziwionego jak Ty wszystkim, co dzieje się w tym zwariowanym świecie.
Pewnego zimnego poranka w styczniu 1967 roku, podczas wojny domowej w Gwatemali, żydowsko-libański kupiec zostaje porwany w ślepym zaułku stolicy. Nikt nie jest nieświadomy tego, że Gwatemala to surrealistyczny kraj, stwierdził wiele lat wcześniej. Narrator o imieniu Eduardo Halfon będzie musiał udać się do Japonii i ponownie odwiedzić swoje dzieciństwo w Gwatemali wojowniczych lat siedemdziesiątych i udać się na tajemnicze spotkanie w ciemnym i zatłoczonym barze, aby w końcu wyjaśnić szczegóły życia i porwania tego człowieka … człowiek, który również nazywał się Eduardo Halfon i który był jego dziadkiem.
W tym nowym ogniwie swojego fascynującego projektu literackiego gwatemalski autor zagłębia się w brutalną i złożoną najnowszą historię swojego kraju, w którym coraz trudniej jest odróżnić ofiary od oprawców. W ten sposób do jego subtelnej eksploracji źródeł i mechanizmów tożsamości, za pomocą których udało mu się zbudować niepowtarzalny literacki wszechświat, dodano ważny element.
Polski Bokser
Jak wszystkie dzieła o pojedynczej fakturze (żeby to jakoś nazwać), ta książka ma różne odczytania, interpretacje i odmienne oceny. Od tych, którzy uważają to za arcydzieło, po tych, którzy kończą to z tym niepokojącym posmakiem niezgody. Być może jest to kwestia znalezienia idealnego momentu na jej przeczytanie, ponieważ sprawia wrażenie, że Halfon prześledził w tej sumie spojrzeń na świat wiele z tego, co później rozwinie się w pozostałej części jego dzieła.
Polski dziadek po raz pierwszy opowiada sekretną historię numeru, który wytatuował sobie na przedramieniu. Serbski pianista tęskni za swoją zakazaną tożsamością. Młody Indianin Majów jest rozdarty między studiami, obowiązkami rodzinnymi i miłością do poezji. Izraelski hipis tęskni za odpowiedziami i halucynogennymi przeżyciami w Antigua Guatemala.
Pewien stary naukowiec twierdzi, jak ważny jest humor. Wszyscy, uwiedzeni czymś, co jest poza rozumem, poszukują piękna i ulotności poprzez muzykę, opowiadania, poezję, erotykę, humor lub ciszę, podczas gdy narrator – gwatemalski profesor uniwersytecki i pisarz, zwany także Eduardo Halfon – zaczyna tropić ślady jego najbardziej zagadkowej postaci: samego siebie.
