3 najlepsze książki Pere Cervantesa

Są zawody, które zawsze mają w sobie coś szczególnego. To tak jak z dzieckiem, które w przerwie dobrowolnie poszło do bramki, żeby zostać bramkarzem…

I oczywiście dziecko, które zdecyduje się zostać odźwiernym, może skończyć jako policjant lub lekarz iw końcu znaleźć w zawodzie pisarza miejsce, w którym może opowiedzieć światu o swoim szczególnym sposobie widzenia rzeczy, który właśnie dlatego, że tego nowatorskiego pryzmatu, zawsze wpada w oko czytelnikom.

W tej chwili przypominam sobie innego znakomitego pisarza policyjnego Zwycięzca Drzewa (To nie jest jedyny). A dziś robimy miejsce Pere Cervantesowi, kolejnemu policjantowi (może nie bramkarzowi w dzieciństwie, ale też Katalończykowi jak Víctor del Arbol).

W już pokaźnej bibliografii Pere'a znajdujemy godne pochwały zamiłowanie do różnorodności, która z pewnością wywodzi się z twórczych poszukiwań, które wydają się skupiać na gatunku detektywistycznym. Noir między Katalonią a Balearami, który zawiera kilka początkowych serii powieści. Ale pióro Cervantesa może odnosić się do bardziej egzystencjalnych wątków fikcji; lub nawet książki non-fiction z wyraźną konotacją informacyjną z jego występów policyjnych.

Top 3 polecanych książek autorstwa Pere Cervantesa

kryształowy szpieg

Wojny nigdy się całkowicie nie kończą. Po żarze ostatnich ognisk nadchodzi chłód. Ponieważ koncepcję zimnej wojny można rozciągnąć na każdy konflikt, który kończy się rozprzestrzenianiem się niczym stary duch pomiędzy wspomnieniami a ideologiami. W tej mglistej przestrzeni porusza się ta historia, niepokojąca w swojej ukrytej przemocy, powstrzymywana i uwalniana niczym przelotne błyskawice nienawiści i wrogości.

Taibe Shala to nie tylko kolejna ofiara ostatniej wojny na Bałkanach, to kobieta o zamrożonej duszy. Dziennikarz i tłumacz Organizacji Narodów Zjednoczonych. Matka stworzona z ciszy. Szpieg. Ta historia zaczyna się od jego dziwnego zniknięcia w Prisztinie, jego rodzinnym mieście, w 2019 roku. 

Manu Pancorbo, alias Panco, dawna miłość z Taibe i hiszpański reporter wojenny, wyrusza w swoją szczególną odyseję, aby odkryć przyczyny zniknięcia kobiety, o której nie mógł zapomnieć. Towarzyszyć mu będzie jego wierna koleżanka z konfliktów zbrojnych, Olga Balcells, fotografka, która gromadzi międzynarodowe uznanie i duchy, od których nie może się uwolnić. 

Śledztwo dwóch dziennikarzy w nowym Kosowie zabierze ich do mrocznego świata osobistych wendet, agencji wywiadowczych, napięcia i zdrad. Powrót na Bałkany dwadzieścia lat później otworzy rany, które, jak sądził, zagoiły się w Panco, i zanurzy się w epizody z niedawnej przeszłości, kiedy odkryje, kim jest Taibe Shala i tajemnice, które wykuły tajemniczą kobietę, która naznaczyła go na zawsze i który nigdy się nie narodził.

Chłopiec z szpulkami

Kiedy natrafiam na opowieść o dzieciństwie, która przypadkowo zagląda w otchłań zbrodni, zawsze przypominam sobie ten film z Harrisonem Fordem i chłopca Amisza, który widzi zbrodnię w toalecie na stacji benzynowej, chyba pamiętam.

Chodzi o to, że idea ta zawsze kultywuje tę surowość tego, co nigdy nie powinno być, dokładnie niezbędną ochronę dzieciństwa przed najgorszym światem, którą my, dorośli, upieramy się budować. Pere Cervantes buduje podobny scenariusz wokół Nila Roiga, chłopca, który już zamieszkuje ciężkie i wieczne dni dyktatury w Barcelonie. Tego złego dnia w 1945 roku, wracając do domu z „pracy” jako transporter taśm filmowych, znalazł morderstwo.

Z jednej strony niewyobrażalny strach w umyśle 13-letniego chłopca, az drugiej wyzwanie, jakie rodzi się ze szczególnym dziedzictwem ofiary. Bo ten zmarły miał czas przed śmiercią podarować mu tajemniczy obraz, właśnie aktora filmowego. Nie było żadnych wskazówek w tym względzie, tylko pewność, że z tego obrazu wyśledzono odkrycie wielkich tajemnic.

Ciosy

W obliczu świata, który ostatecznie go uwięził. Na tej dziwnej granicy, gdzie przetrzymywani są przestępcy, bohaterowie, złoczyńcy i idole przetrwania, znajdujemy Alfę, która niedawno wyszła z więzienia.

Będąc policjantem, wyjście z więzienia jest dla niego zaproszeniem do całkowitego poddania się, do łatwego zatracenia znanych już cieni. Pod pseudonimem Alfa zbliżamy się do jednego z tych żywotów przerobionych na powieść, z celem adaptacji do fikcji, ale nigdy nie wiadomo, czy z nadmiaru, czy domyślnie. Kiedy nadejdzie moment drastycznej decyzji o przejściu na drugą stronę, Alfa będzie mógł usprawiedliwiać się tysiącem pretekstów, usprawiedliwiać się nowym życiem za więzieniem, w którym go nie ma.

Chodzi o to, że nie czuje już więzi z dobrą stroną i uznaje, że intensywne roszczenia podziemnego świata, niczym syreni śpiew, są niezbywalnym zaproszeniem do wolności, która tak, widziana tylko od strony zatracenia, jest tak jasne jak oślepiające.

Inne polecane książki Pere Cervantesa…

Nie pozwalają nam być dziećmi

Początek serii, tworzenie podstawowych postaci każdego narratora powieści kryminalnej, bez względu na to, jak bezpośredni lub pośredni był jego twórczy wypad do gatunku.

María Médem to bardzo intensywna bohaterka z aspektów rzadko poruszanych w noir. Bo od niedawna jest mamą, właścicielką i gospodynią domu, w którym ze względów zawodowych jej partner ledwo może przebywać, a w zamian teściowa porusza się jak ryba w wodzie. Co gorsza, czekała ją praca wraz z wiadomością o podwójnym przestępstwie z udziałem dwóch starszych kobiet, do którego zostaje przydzielona wraz z najbardziej niewygodnym partnerem, Roberto Rialem.

Idealna cyklogeneza, aby zbliżyć się do życia Maríi Médem z mrocznymi znakami thrillera. Zaskakująca powieść, która wnosi wyjątkową wrażliwość na kobiecość w policyjnym środowisku, które wciąż może być niekorzystne, która jest niepokojąca w przeplatających się relacjach osobistych między bohaterami i która rodzi nieoczekiwane rozwiązanie wokół głównych przestępstw policyjnej sprawy.