3 najlepsze książki Nicka Hornby'ego

Niewielu autorów tak wiernych najbliższej rzeczywistości jak Nick hornby. Nie chodzi tu o zapisanie go do surowy realizm, co również, ale bardziej odnosimy się do podejścia do tego rodzaju antropologii społecznej, która składa się na dobrą narrację kroniki społecznej.

Ze sprzecznościami i paradoksalnymi interwencjami człowieka wstawionego w społeczeństwo łyżką do butów ogólnej moralności, obyczajów, obyczajów i praw.

Chodzi o to, by osiągnąć to wszystko z fikcyjnej narracji, która jest sugestywna. ORAZ Nick Hornby to rozumie. Przede wszystkim dlatego, że odejście od retorycznych idealizacji jest zgodne z naszym stylem życia.

W drugim przypadku, ponieważ Postacie Hornby mogą stać się małostkowe tylko dla przetrwania, zainteresowany i pozornie cyniczny, a nawet okrutny.

Ale czy to nie jest ludzkie? W którym momencie nasza esencja jest dobrocią poza krzywymi lustrami naszej własnej idealizacji?

Ostatecznie historie z tą zasadniczo ludzką rolą, zdolne do reprezentowania tego, co najlepsze i najgorsze w tej samej osobie w kolejnych momentach, kończą się znalezieniem idealnej fali dla każdego czytelnika.

Czytelnik, który w przypadku tego autora odkrywa symetrie postaci znajdujących się w Anglii, ale z identycznymi replikami świata rzeczywistego w Hiszpanii czy Japonii (by wymienić trzy kraje o różnych kulturach)

Tak więc w końcu chodzi o czytanie i cieszenie się inscenizacją, w której inni tacy jak ty doświadczają rzeczy takich jak ty. Tragizm, porażka, strata… w tym przede wszystkim przesiąka człowiek. I nic lepszego niż reprezentowanie tego rodzaju przegranych, których wszyscy jesteśmy w stanie przyciągnąć uwagę niektórych bohaterów, którzy stali się antybohaterami.

Jeśli też ci to powiem Książki Hornby'ego są łatwe do czytania Ze względu na to samo znaczenie dialogu lub doraźnej refleksji i to, że zawsze jest ta zjadliwa krytyka w bardzo starannej stylizacji na każdą okazję, jestem pewien, że bez dalszej zwłoki zaczniesz poznawać jego prace.

Top 3 polecane książki Nicka Hornby

Wysoka wierność

Powieść zarówno dla melomanów, jak i dla tego geeka, którego wszyscy nosimy w sobie, o ile w końcu kontemplujemy anomalię, którą reprezentujemy w obliczu wszelkiego rodzaju społecznego narzucenia.

Trzydziestoletni Rob Fleming jest jednym z tych Piotrusia Pana, który swoją markę zawdzięcza swojej muzycznej orientacji i nadziei na odrodzenie swojego fatalnego sklepu z płytami. Laura go opuściła, a on korzysta z okazji, by cieszyć się pełnym czasem z przyjaciółmi, tak oderwanym od rzeczywistości, jak on dzięki muzyce i kinu.

Nie chodzi o to, że Rob jest niezadowolony ze swoich kolegów Barry'ego i Dicka. Czasami nie ma sposobu, aby po prostu pozwolić rzeczom płynąć, aby w końcu znaleźć nowe opcje miłosne. Marie to ciekawa dziewczyna, która wydaje się, że tym razem połączyła pasja do muzyki.

Ale ślady życia są nieodgadnione. A Laura wraca, gdy nikt jej już nie oczekiwał. Wybór w wieku trzydziestu sześciu lat jest trudniejszy niż wybór w wieku dwudziestu kilku lat. I wszyscy nieustannie zwlekamy w tym zwlekającym stylu życia, który jest niezbędny.

Ale Rob każe nam również wziąć pod uwagę fakt, że gdy czas na decyzje się skończy, możemy odkryć, że nic nie było tak złe. A potem tak, możemy być bardziej wolni, by uderzyć o ścianę rzeczywistości, gdy zabrzmią takty naszej ulubionej piosenki.

Opadanie

W olimpijskim ćwiczeniu samobójstwa z góry jest coś z poszukiwania ostatecznej epopei lub improwizacji z powodu braku środków. Ale hej, w przypadku Martína, Maureen, Jess i JJ sprawa sięga granic orgiastycznej celebracji śmierci.

Wieża samobójców łączy ich przypadkowo w sylwestra (nie ma lepszego czasu na opuszczenie świata niż pod koniec roku?). Ale problem polega na tym, że skoro świat jest światem, istnieją aspekty, które człowiek nosi w prywatności, sprawy łazienki i sprawy duszy. Zabijanie się jest drugim rodzajem.

Kto chce iść, zrobi to sam. A kto robi to z wielkimi dramatyzacjami, ten nie jest jeszcze do końca jasny. Tak więc, po znalezieniu się w wieży z tą samą wspólną wolą, żaden z nich nie jest wyrzucony w pustkę z powodu overbookingu. A jednak cała czwórka zacieśnia więzi i odkłada śmierć na Walentynki. Półtora miesiąca do nowej daty, w której każdy musi zostawić wszystko dobrze związane.

Świetny facet

Jego najczulsze dzieło. Will to nowy Rob, archetyp niekończącego się nastolatka, który dorasta do czterdziestki, nie kładąc fundamentów pod dorosłe życie. Chociaż w głębi serca Will jest tym drugim Piotrusiem Panem z zupełnie innych powodów.

Żyje wygodnie i nigdy nie musiał pracować. Fortuna jego fizycznej atrakcyjności i umiejętności bycia na czasie daje mu tę aureolę zwycięzcy, tylko tyle, że trofeum jego własnego życia umyka mu, nie zauważając go w wirze swoich dni.

Kochanek w wielu różnych łóżkach, Will staje się zdobywcą samotnych matek, jego najbardziej pożądanym dziełem. Dopóki nie natknie się na Marcusa, 12-letniego chłopca, z którym Will nawiąże wyjątkową więź, która doprowadzi go do tego, kim był i czym jest, bezustannie pokonując swój przyszły kalendarz straconych okazji. Will i Marcus to dwaj wspaniali protagoniści świadomości życia.