3 najlepsze książki Nélidy Piñón

Brazylijczyk o galicyjskich korzeniach, Nelida Pinon jest to jedno z najjaśniejszych piór w obecnym narracyjnym krajobrazie Amazonii. Spadkobierca niekończącej się spuścizny swojego rodaka Clarice lispector i z pewnością inspiracją dla nowych pokoleń pisarek, które dzierżą pałeczkę literacką kraju, takich jak Ana Paula Maya np.

Bibliografia Nélidy Piñón komponuje ten nawykowy dualizm każdego narratora oddanego swojemu światu. Z jednej strony obfita fikcja Piñóna, z drugiej aspekt eseistyczny, w który autorka również się obraca, rzutując swoje myśli na przyszłość naszych dni.

W obu przestrzeniach Nélida marnuje ten punkt szczerości w otwartym grobie. Szczerość przekształcona w realizm powieści (i wzruszającą prawdziwość ich bohaterów) lub w niewątpliwe zainteresowanie pozostawieniem tego punktu zdrowego rozsądku (i obrony podstawowych praw) w myśli, która coraz mniej skupia się na światowych środkach zaradczych, a bardziej na fałszywe interesy.

3 najlepsze polecane książki Nélidy Piñón

Ukradkowa łza

Nie ma nic bardziej namiętnie szczerego, a przez to pięknego, niż deklaracja motywów pisarza. Podanie powodu pisania jest obnażeniem się jako exce homo do opinii świata. Ostatni testament, który skłonił Cię do napisania, pozostaje na piśmie. Coś, co w większości przypadków jest nie tylko liryczne, ale także zmęczonych i niespokojnych poszukiwań.

Ukradkowa łza to świetlisty, intymny i szczególny pamiętnik jednego z najważniejszych pisarzy literatury latynoamerykańskiej. W tym kolaż Impresjonistyczna, utworzona przez najbardziej przejrzyste odbicia i fragmenty niepowstrzymanej inteligencji, Nélida Piñón komponuje autoportret swojej osobistej historii, rodziny i korzeni.

Medytacje nad literaturą, rzemiosłem pisarskim, językiem portugalskim czy historią świata w naturalny sposób mieszają się z analizą samej siebie, jej kondycji jako kobiety, jej kondycji jako pisarki i Brazylijki. To bogactwo podejść i prób jest w głębi duszy drogami dostępu do wyjątkowej i różnorodnej osobowości; W końcu sama Nélida Piñón potwierdza o sobie: „Jestem wielokrotna”.

Republika marzeń

Idea kraju zawiera większość swoich korzyści w poczuciu dzielenia się tym, co niematerialne. W pojęciu, że jeden stąd, drugi stamtąd, ale tak daleko, że mają ze sobą coś wspólnego, co jednoczy. Nacjonalizmy, coraz bardziej skupione na terroir i absolutnej jednorodności, są z pewnością przerażające ze względu na swą fobię. Republika marzeń to Republika Brazylii, miejsce, w którym mogą się spełnić wszystkie ludzkie nadzieje.

Madruga i Venancio urodzili się wraz z wiekiem. Poznali się na angielskim statku, który przeniósł ich z Vigo do Rio de Janeiro w odległym roku 1913. Byli zaledwie kilkoma chłopcami, kiedy porzucili nędzę i bezradność swojej rodzinnej Galicji, by popłynąć za marzeniem, kierując się do raju za granicą.

Madruga podbije Brazylię, przemysł budowlany, przedsiębiorstwa i farmy. Ale zgubi się po drodze. Z drugiej strony Venancio zachowa nienaruszoną kondycję marzyciela: to on będzie płakał w imieniu Madrugi, będzie prawdziwą skarbnicą jego zakazanych uczuć.

En Republika marzeńzbudowana z emocji i istotnych słów, Nélida Piñón wstrząsa czytelnikiem i przekazuje słodko-gorzki posmak triumfu i frustracji jednego z niewielu krajów na świecie, w którym epopeja przetrwała.

Epopeja serca

W tym czasie recenzowałem powieść Bydła i ludzi autorstwa brazylijskiej pisarki Any Pauli Mai. Ciekawe, że niedługo potem sięgnęłam po kolejną nowość innego autora z Brazylii. W tym przypadku jest to Nélida Piñón i ona książka Epopeja serca.

Prawdą jest, że międzynarodowe uznanie odpowiada bardziej drugiemu, ale prawdą jest również, że w obu można znaleźć amazońską obfitość języka i dialogów, rodzaj geograficznej i językowej korespondencji.

Prawdopodobnie Nelida Pinon być punktem odniesienia dla Any Pauli. Nélida, weteranka, mądra i prestiżowa pisarka, która ma ponad osiemdziesiąt lat w porównaniu z młodą autorką z 1977 roku. Ale oczywiście jest to dowolna interpretacja, wynik łatwego skojarzenia idei...

Ale byłoby tak, ponieważ bez wątpienia Nélida jest mistrzem w tym, co robi. Z zadania literackiej introspekcji zawsze jest w stanie postawić ogólne dylematy moralne, polityczne i społeczne. Dryf społeczeństwa jest tematem par excellence.

Epos serca zaczyna się od najbliższego otoczenia Nélidy, od jej Rio de Janeiro, od Ameryki Łacińskiej, od starych zwyczajów i nowych trendów, od niemożliwych rozbieżności oraz od wyrzeczeń i zapomnienia o pozytywnych wartościach, które mogły istnieć w przeszłości, aby wstaw nowe wartości aktualne, przychylne, ulotne, kapryśne.

Powieść będąca analizą, wstępem w stronę powolnej medytacji. Radość, z jaką można odzyskać myśl jako życiową refleksję, a nie tylko coś okazjonalnego, prawie zawsze materialnego, komercyjnego. I na tym polega epopeja serca, w możliwości odczuwania z zatrzymaniem serca lub z niekontrolowanym impulsem prawdy w obliczu tak wielu błędów. Bez wątpienia ciekawa powieść i konstruktywna lektura w obecnych czasach.

Inne ciekawe książki Nélidy Piñón ...

Pewnego dnia przyjadę do Sagres

Oświadczenie woli jest obietnicą, zwłaszcza złożoną samemu sobie. Dotarcie do dowolnego punktu geograficznego można uznać za ostateczny zamiar inicjacyjnego przejścia we własnej wiedzy. Może to być Finisterre lub Sagres, miejsca, w których wydaje się, że świat został pochłonięty przez ocean. Non plus ultra, nie ma nic poza podróżą do końca twoich dni. Wrzuć swoje prochy do morza i narodź się na nowo...

Urodzony w XIX wieku w wiosce w północnej Portugalii, syn prostytutki oskarżonej o czary i nieznanego ojca, młody Mateus dorastał ze swoim dziadkiem Vicente, ale kiedy umarł, rozpoczął podróż na południe, w poszukiwaniu utopii , ale także po powołaniu wielkości ubogiego kraju ożywionego pragnieniem wolności.

Pewnego dnia przyjadę do Sagres Krótko mówiąc, opowiada historię Portugalii, cywilizacji w nieustannym ruchu przez życie pozornie nieistotnej jednostki, lekkomyślnego chłopa, który może być taki w czasach, gdy najbardziej brakuje lekkomyślności.