Feminizm ma też swoją stronę ekscytującej przygody, być może najbardziej homeryckiej ze wszystkich w porównaniu z historycznymi ciężarami pierwszej wielkości. Stąd powieści takie jak te z Maria Montensinos, Maria Dueñas o Sarah skowronek m.in. Jest to potwierdzenie tej części historii, którą kobiety mają jako wieczną wojowniczkę, a jednocześnie są zwykle ozdobione nostalgicznym akcentem XIX wieku lub początku XX wieku.
Innymi słowy, mamy prawie do czynienia z gatunkiem, który może wchłonąć całe kreatywne poświęcenie tych autorów i który znajduje wierną publiczność, tęskniącą za tymi przygodami w swoim romantycznym momencie. Ale w przypadku Maríi Montesinos jest jakiś czas przed, naznaczony bardziej aktualną narracją, i na pewno jest po, rzutujący się na nowe idee. Chodzi o to, aby cieszyć się zawodem pisarstwa, jednocześnie olśniewając nowych czytelników.
3 najlepsze polecane powieści Marii Montesinos
nieunikniona decyzja
Niezapomniane zakończenie trylogii naładowanej rodzajem romantycznej epopei w najbardziej dziewiętnastowiecznym znaczeniu tego słowa. Ponieważ poza możliwym różowawym akcentem, fabuła tej powieści, utworzona z kroniki z intrahistorycznej, przekonuje nas wizją między mściwą a transcendentną między costumbrista. Ciekawa równowaga, która przekonała wielu czytelników i która znajduje doskonały wynik w tej apoteozie.
Minęły trzy lata, odkąd Victoria pojechała do Anglii, by poślubić arystokratkę, którą wybrał dla niej jej ojciec. Teraz jako młoda wdowa, jej jedynym pragnieniem jest powrót do Madrytu, aby ponownie nawiązać kontakt ze środowiskiem literackim i dziennikarskim, do którego uczęszczała przed swoim nieszczęśliwym małżeństwem. Wcześniej jednak będzie musiał spędzić kilka tygodni w kopalni Riotinto w Huelvie, żeby załatwić pewne sprawy dla swojej brytyjskiej rodziny.
Victoria tymczasowo osiedla się w kolonii właścicieli kopalń, gdzie luksusowe życie angielskiej społeczności kontrastuje z nędznymi warunkami robotników. Tam los przynosi jej dwie niespodzianki: niespodziewane podejście jej szwagra Filipa, przystojnego lekarza naznaczonego powołaniem do pomocy otaczającym go ludzi, oraz ponowne pojawienie się Diego, dziennikarza, z którym Victoria przeżyła niemożliwe historia miłosna przed ślubem i który przybywa do Riotinto, wysłany przez swoją gazetę, aby donieść o rozpoczynającym się buncie górników.
Przeznaczenie własne
Epos spełnienia dla kobiety, każdej kobiety, w nie tak odległym czasie. Niepojęte pojęcie walki o sam fakt istnienia. Tytaniczny wysiłek na rzecz odmowy równości z autorytetem obyczajów przodków. Ale świat się zmienia i nikt nie będzie w stanie tego powstrzymać. Społeczeństwo opiera się końcowi wieku. Kobieta szuka własnego przeznaczenia.
Niektóre powieści mają moc odzwierciedlenia życia w całej jego okazałości, przeniesienia nas w cudowny czas, uchwycenia dokładnego momentu, w którym wszystko miało się zmienić. To jedna z tych powieści.
Micaela jest młodą nauczycielką, która przybyła do Comillas, jednego z najbardziej eleganckich miast na wybrzeżu Kantabrii latem 1883 roku. Tam poznaje Héctora Balboa, Indianina, który właśnie wrócił z Kuby po zgromadzeniu wielkiej fortuny i buduje szkoła dla synów - a nie córek - mieszkańców wsi. Następnie Micaela rozpoczyna swoją walkę, aby dziewczęta również mogły otrzymać wykształcenie, na które zasługują i potrzebują, podczas gdy między nią a Héctorem pojawia się pociąg, który jest w stanie przełamać wszelkie bariery.
Osadzona pod koniec XIX wieku, w decydującym historycznym momencie pełnym kontrastów, Przeznaczenie własne opowiada o tych pierwszych odważnych kobietach, które odważyły się wystąpić przeciwko społeczeństwu, które nie chciało ich słuchać.
Pisana pasja
Odpowiedzi, jakiej oczekują czytelnicy, którzy odkryli w Micaeli tę nową bohaterkę codzienności, w której właśnie trudniej ratować sprawiedliwość i prawdę. W tej nowej odsłonie resetujemy się i przygotowujemy do poddania się intensywnym ruchom sejsmicznym z epicentrum w dziewiętnastowiecznym morale tradycyjnej Hiszpanii.
Kiedy młoda Wiktoria po kilku latach spędzonych w Wiedniu wraca do Madrytu, staje przed gorsetowym życiem towarzyskim kobiet z hiszpańskiej szlachty. Czasy, kiedy bywała na wiedeńskich salonach literackich i pielęgnowała swoje zamiłowanie do pisania, wydaje się mieć już za sobą, ale nie jest gotowa do rezygnacji.
Tymczasem w najpopularniejszym rejonie stolicy Diego pracuje w rodzinnej drukarni, jednocześnie starając się otworzyć lukę jako reporter. Są to burzliwe lata dla dziennikarstwa, w których artykuły w El Imparcial, El Liberal i La Correspondencia są komentowane przez wszystkich mieszkańców Madrytu. To właśnie w jednej z tych gazet po raz pierwszy spotkają się losy Victorii i Diego.
Po sukcesie Przeznaczenie własne, María Montesinos kontynuuje w Pisana pasja jego trylogia o pierwszych kobietach, które na początku XX wieku odważyły się walczyć o możliwość wykonywania zawodu. Zainspirowana prawdziwymi historiami tak wielu dziennikarzy zmuszonych do ukrywania się pod męskim pseudonimem w celu publikacji, ta powieść odtwarza fascynującą epokę historyczną i zaprasza nas do przeżycia ekscytującej historii miłosnej.
Inne polecane książki Maríi Montesinos…
Głupi pomysł, by pozwolić ci odejść
Z dala od ścieżek czasu jesteśmy jeszcze bardziej zszokowani tą historią, która już bardziej przewróciła się w teraźniejszości kobiecości, w wyzwoleniu i nowych perypetiach kobiecości w jej najbardziej romantycznej i szalonej oprawie.
Julia jest dziennikarką, biegle posługuje się piórem i słowem, ale ma trochę bałaganu, jeśli chodzi o sprawy miłosne. Staje się tak ślepa, że ma skłonność do podejmowania złych decyzji. Na przykład: zasypianie przed Franem, najbardziej atrakcyjnym i aroganckim z jego kolegów, było złym pomysłem.
Współpraca z Carlosem nie była taka zła, biorąc pod uwagę, że przy nim znów czuła się seksowna i atrakcyjna. A zakochanie się w Lucas, tym szalonym przedsiębiorcy, który ścigał ją, dopóki jej nie uwiódł, było najlepszą rzeczą, jaka jej się przytrafiła w całym jej życiu. Jednak wszystko się pochrzaniło, gdy, gdy nadeszła chwila prawdy, podjęła decyzję, by go puścić. A teraz, kiedy wrócił, jak może spojrzeć mu w oczy, nie żałując tego tysiąc razy?
