W cieniu Andrea Camilleri i jego mitycznego Montalbano, także autorzy włoscy, m.in Marco Vichi kontynuuj dziedzictwo gatunku mrocznego detektywa zakorzenionego w pojęciu tego, co brudne napadają na wszelkiego rodzaju osiedla, urzędy, a nawet komisariaty policji.
Nikt nie jest wolny od skażenia, nawet komisarz Bordelli, który czasami ulega pokusie jak każdy bohater, którego zakup uwalnia go od potencjalnych zarzutów sądowych. Ale właśnie na tej linie tacy ludzie jak Bordelli czy jego poprzednik Montalbano wyłaniają się jako godni przedstawiciele najbardziej ludzkich wątpliwości i nieszczęść. Ponieważ kiedy zerwiesz twarz ze światem, zostaniesz osłabiony i wystawiony na ryzyko ze strony własnych demonów.
Wydaje się jednak, że Vichi nie traktuje gatunku noir jako jedynego i zostanie on bliżej poznany w przyszłych tłumaczeniach. Między innymi bibliografia tego autora obejmuje już dziesiątki powieści i mnóstwo tomów opowiadań. Niewątpliwie interesujący narrator, jak mówię, wciąż nieznany po tej stronie Morza Śródziemnego…
Top 3 polecanych powieści Marco Vichi
Komisarz Bordelli
Trudno wskazać dzieło odmienne od pierwszego z tak potężnego cyklu. Bo idealizując czy nie, zawsze powraca się do tego początku, do spotkania z bohaterem tylu bitew i tylu tarć z tą stroną życia, która rozdziera skórę.
Istnieją stereotypowe miejsca gatunku noir, takie jak niektóre dzielnice niektórych dużych miast lub północne szerokości geograficzne Europy, gdzie północ wyznacza punkt obecnego noir. A jednak magiczne propozycje rodzą się także w kontrastach. Piękna Florencja emanująca kulturą, chwalebną przeszłością i elegancją. Tylko za wszystkimi pozorami zawsze kryją się cienie...
Florencja, lato 1963. Komisarz Bordelli znosi upał w mieście opuszczonym po wakacjach. Banalną letnią rutynę przerywa pojawienie się martwego ciała starszej pani w jej XVII-wiecznej willi. Okoliczności śmierci oraz sekcja zwłok przeprowadzona przez Diotivede, zaufanego koronera i przyjaciela Bordelliego, pozwalają przypuszczać, że było to przestępstwo. Komisarz, mały miłośnik zasad, a bardziej zwolennik przestrzegania własnego kodeksu etyki, rozpoczyna śledztwo, które pozwala mu nawiązać kontakt z rodziną ofiary i osobami, które ją odwiedzały.
śmierć we Florencji
Bez wątpienia po Vichí Florencja już nigdy nie była taka sama. Ponieważ gdy budzi się wyobraźnia przeciwna urzędnikowi, uzupełniająca jak każda legenda Ciemnej Strony, kwestia zagubienia się w zależności od tego, na których ulicach znajduje się punkt przyjemności kulturalnej, a także niepokojące oczekiwanie, gdy wydaje się, że może wydarzyć się coś niepokojącego wydarzyć się…
Florencja, październik 1966. Mały Giacomo Pellissari znika bez śladu. Ostatnia widziała go stara kobieta: jego szczupłe ciało biegnące z torbą na plecach... Wydaje się, że pochłonęła go ziemia. Komisarz Bordelli niestrudzenie prowadzi śledztwo. Wie, że zawsze istnieje prostsze wyjaśnienie tych tajemnic, choć być może tak niejasne jak rzeka Arno.
Potop, o czym Florentczycy już nie pamiętają, wylewa rzekę i zalewa całe miasto. Bordelli uważa, że ta tragedia uniemożliwi dalsze dochodzenie w sprawie Giacomo, co będzie miało niepokojące konsekwencje. Boi się, że zbrodnia pozostanie bezkarna, ale jego upór nie ma granic, ani w tym przypadku, ani w zdobyciu pięknej Eleonory, młodej kobiety, w której się zakochał i którą boi się stracić.
brudny interes
Najmroczniejsza z powieści Bordelliego, fabuła, która traci ostrość ze zwykłego trendu, w którym noir objęty testamentami politycznymi, plotkami urzędników i inną korupcją ma zagłębić się w przestępczość na otwartym grobie.
Kwiecień 1964. Florencję zakrywa szare i smutne niebo, które nie wróży nic dobrego. Casimiro, przyjaciel komisarza Bordelliego, właśnie odkrył ciało mężczyzny w Fiesole, na obrzeżach miasta. Choć pędzą na miejsce rzekomej zbrodni, po przybyciu na miejsce nie ma już śladu ciała.
Kilka dni później pojawia się martwe ciało dziewczyny, na którym znajduje się dziwny znak. To nie będzie ostatni trup. Tak rozpoczyna się oblężenie możliwego seryjnego mordercy i jeden z najmroczniejszych okresów w karierze Bordelliego. To brudna sprawa dla niego i reszty zespołu badawczego; Sprawa, która wydaje się skazana na przekształcenie się w niekończący się koszmar, ciemny jak niebo Florencji.
