3 najlepsze książki Joan Didion

Kariera literacka weterana amerykańskiego pisarza Joan Didion W ostatnich latach życia została naznaczona tragedią. Bo w taki sam sposób, jaki odkrywamy na bliskim przykładzie pisarza takiego jak Sergio Del Molino literatura wykonana placebo w jego pracy «Fioletowa godzina„W przypadku Joanny jej najintensywniejsze prace rozpoczynają się od momentu, w którym życie rozdziela się na dwie części po pojawieniu się na scenie losu.

Wszystko jest przerywane przez niefortunne stawanie się, kiedy to się dzieje. Co więcej, aspekt tak twórczy jak literatura, w którym rozum i wyobraźnia łączą się, przerywane wrażeniami nieosiągalnymi dla intelektualisty i możliwie najlepiej przekształcane z fantazji i tego, co oniryczne, w tym niewygodnym przejściu, które może stać się krokiem snów po przebudzeniu.

Zatem Joan była intensywnością, dziwnym spokojem, który w jakiś sposób sublimuje stratę. Odporność jako argument, a nie przykład, ponieważ Joan nie pisała dla coachingu, jej literatura to znacznie więcej niż tylko proste zasady moralne.

Top 3 polecane powieści Joan Didion

Rok magicznego myślenia

Mój stary przyjaciel, a dokładnie punkowy piosenkarz, tytuł jednego z jego albumów „Czas nie leczy pieprzonego gówna”. Pisarka taka jak Joan Didion, nie mająca nic wspólnego z ruchem punkowym, w końcu uczestniczy w przekonaniu, że ten czas po tragedii już nie żyje.

Potem jest tylko ten rodzaj magicznej myśli pomiędzy iluzją, kompletną fikcją, trompe l'oeil wzniesionym przez rozum, aby móc podążać za kontrolą, aby po prostu przetrwać i szukać horyzontów w wiecznym zmierzchu...

W 2003 roku Joan Didion musiała zmierzyć się z nagłą śmiercią męża i długą chorobą jedynej córki. Z fascynującym dystansem emocjonalnym autorka opowiada o swojej reakcji na tragedię i żal w książce, która przepełniona jest szczerością i urzekła miliony czytelników na całym świecie.

Odzyskujemy tę pracę w bardzo specjalnym wydaniu, z niepublikowanymi ilustracjami autorstwa Pauli Bonet, jednej z najbardziej znanych artystek w Hiszpanii. Didion umieszcza słowa, a Bonet ucieleśnia ich istotę, czego efektem jest szczegółowa podróż przez ból, utratę i przetrwanie w poruszającej artystycznej fuzji.

wspólna liturgia

Powieść przepełniona aureolą otaczającą zatracenie jako niezwyciężoną siłę przeznaczenia. Małe rzeczy spiskują, by służyć złu. Cienie, wydarzenia, okoliczności i postacie, które ośmielają się podejść do nich z zaskoczenia, zostają pochłonięte przez siłę dośrodkową w stronę najgorszej formy przeznaczenia.

Historia osobistej i politycznej tragedii, która ma miejsce w Boca Grande, wyimaginowanym państwie Ameryki Środkowej, w którym panuje korupcja polityczna, podział władzy między członkami tej samej rodziny, handel bronią i spisek.

Historia skupia dwie pozornie bardzo różne Amerykanki, które w wyniku różnych okoliczności znalazły się tam. Narratorka Grace Strasser-Mendana jest wdową po najpotężniejszym człowieku w Boca Grande, kontroluje znaczną część bogactwa kraju i zna praktycznie wszystkie jego tajemnice. Grace próbuje być świadkiem przejścia przez Boca Grande Charlotte Douglas, Kalifornijki z wyższych sfer, nieświadomej aż do niewinności, której córka Medin dołączyła do grupy marksistowskich radykałów.

Napisana z telegraficzną szybkością i niemal niedostrzegalną wrażliwością wielkiego Didiona powieść ta jest wciągającą opowieścią o niewinności, złu i zdolności kobiet do nadawania sensu otaczającemu je światu.

Gdy gra nadchodzi

Powieść z 1971 roku. Inne dni z życia autorki, w których mogła stawić czoła zmaganiom społecznym, a nawet moralnym przy wsparciu młodości i uścisku precyzyjnych, żywotnych towarzyszy. W ten sposób Joan zbudowała tę niezwykle krytyczną, ale w istocie istotną powieść feministyczną.

Ponieważ wszystkie opatrunki są dobre w historii i każdy autor skupia je do woli, aby ludzie zastanowili się nad istotnymi aspektami. Ale najważniejszą rzeczą jest opowiedzenie czegoś, sprawienie, by twoi bohaterowie żyli, aby wiadomość była w końcu kompletna.

Trzydziestoletnia Maria Wyeth jest emocjonalnie zagubiona i nieświadoma wszystkiego, co ją otacza. Jej kariera aktorska ograniczała się do ról w trzeciorzędnych filmach i zawsze żyła w cieniu swojego męża, znanego hollywoodzkiego reżysera, który nigdy nie pozwalał jej podejmować własnych decyzji dotyczących jej czteroletniej córki, zamkniętej w centrum medyczne dla dzieci ze specjalnymi potrzebami lub w związku z nową ciążą.

Nieustępliwym spojrzeniem i nieomylnym głosem Didion bezceremonialnie analizuje amerykańskie społeczeństwo pod koniec lat sześćdziesiątych, badając z jednej strony rzeczywistość bycia kobietą w społeczeństwie, w którym zawsze dominowały męskie potrzeby, a z drugiej strony, ukazując stan umysłu całego pokolenia, które żyje w oszukiwaniu pozorów, amoralności, konsekwencjach skrajnego liberalizmu i ogólnej nudzie współczesnej jednostki.

Zawarte w magazynie Czas w jego liście stu najlepszych powieści anglojęzycznych wydanych w latach 1923-2005, Gdy gra nadchodzi uważana jest, po ponad czterech dekadach od jej publikacji, za współczesny klasyk amerykańskich listów i jedną z najlepszych powieści Joan Didion.

Inne polecane książki autorstwa Joan Didion

Niespokojna rzeka

Oklepany amerykański sen przemieniony w sen. Od czasu definicji tego marzenia, która po raz pierwszy pojawiła się w 1931 roku z ust Jamesa Truslowa Adamsa i która powierzała wykładniczy dobrobyt zdolnościom i pracy samej, bez innych warunków, rzeczywistość stała się odpowiedzialna za przekształcenie tej idei w slogan orwellowski.

Przynajmniej w większości przypadków, w których prosperity nie nadchodziły i wszyscy upierali się, by zachować pozory, że dobrobyt to tylko ostatni łut szczęścia.

Ta powieść przenosi nas do roku 1959. Mieszkamy w domu małżeństwa utworzonego przez Everetta McClellana i Lily, a ostatnie ujęcie jest echem przed całkowitą ciszą, która rozciąga się przez dzielnicę mieszkaniową replikowanych domów i symetrycznego życia.

Ponieważ poza złowieszczym faktem, który służy jako usprawiedliwienie dla retrospekcji wyjaśniającej wszystko, sam strzał, a raczej spust, jest przedłużony w kierunku ogólnej ideologii tej klasy średniej, która jest zdeterminowana, aby się rozwijać, aby przejść do nowego podboju społecznego, gorączki złota, która kontynuuje wśród mimetycznych dzielnic kamienic.

Amerykańska frustracja jako największa tragedia, wszystkich przekonała i niemal uprowadziła myśl, że bez dobrobytu prawie nie ma tożsamości. I nie będąc kimkolwiek, życie staje się tym tragicznym ideałem, tym bardziej, jeśli podjąłeś mężny wysiłek, aby uciec przed klasą średnią, która próbuje wspiąć się na mur, na którym wielkimi literami widnieje hasło „Amerykański sen po drugiej stronie”.

Pomysł, przestrzeń i czas, z którego autor Joan Didion dużo wie. Ona sama dorastała w tej kalifornijskiej scenerii jasnych snów, jak miraże w palącym słońcu.