Upływ czasu lokalizuje Ivo Andric w tej otchłani bezpaństwowcem ze względu na jego stan jako Jugosławii przez większość swojego życia i do końca. Jednak w tym naturalnym osiedleniu się według doświadczeń i życzeń Ivo był bardziej skłonny do serbskiej wyobraźni.
Zdekantowany zawsze pełen znaczenia dla wyznawców i krytyków zmieniających się w tych warunkach według odpowiedniej nacjonalistycznej etykiety. Andrić stał się serbskim odniesieniem i dlatego był oczerniany przez Bośniaków i Chorwatów przez długi czas (widzisz, w końcu nienawiść może też łączyć złe drogi…)
Odrzucając politykę, Andrić jest uważany za najlepszego gawędziarza tego bałkańskiego obszaru na całym świecie (za skończenie z kontrowersyjnymi flagami i trzymanie się korzeni terroir). I to prawda, że ich powieści historyczne Mają ten symboliczny i metaforyczny punkt, który zawsze odsłania bardzo żywe wyjaśnienia wielkich paradoksów i sprzeczności narodów, ojczyzn, nacjonalizmów, propagowanych namiętności i szerzonych ksenofobii…
Top 3 polecane powieści Ivo Andrić
Most na Drinie
Kiedy Ken Follett Podjął się zadania podjęcia najobszerniejszej ze swoich powieści „Świat bez końca”, idea mostu Kingsbridge posłużyła jako idealna metafora tej różnorodnej symboliki między unią a biegiem życia. Ale pomysł przyszedł już z daleka... Bo w tej drugiej mistrzowskiej powieści Ivo wskazał na most jako na znaczenie transcendencji człowieka w obliczu samej nędzy ludzkiej kondycji.
Miasto Wyszehrad (Bośnia), położone nad brzegiem Driny, miało w średniowieczu chwilę świetności jako most tranzytowy między światem chrześcijańskim i islamskim.
Ta powieść zbiera historię tej wielości i konfliktowej społeczności, biorąc za pretekst narracyjny wielki kamienny most przecinający rzekę, miejsce spotkań i spacerów dla jego mieszkańców. Długa kronika obejmuje okres od XVI do początku XX wieku i opowiada o napięciach i konfrontacjach, które następują po sobie i są dziedziczone z pokolenia na pokolenie.
Suma małych, konkretnych historii, które składają się na historię wspólnoty wspólnot, byłej Jugosławii, ta narracja wyjaśnia korzenie nienawiści i przemocy wiecznej niemożliwej wspólnoty.
Kronika Travnika
W przypadku tego jugosłowiańskiego pisarza paradygmat złożoności powrotu do miejsc, w których był szczęśliwy, nabiera szokującej złożoności. Dlatego Ivo Andric tylko w połowie wraca do Travnika, aby zbliżyć się do powieści historycznej, która ma wiele nasion wszystkiego, co było i nadal jest złożonym obszarem Cesarstwa Austro-Węgierskiego.
Jesteśmy u szczytu wojen napoleońskich. Francuski dyplomata Jean Daville zostaje wysłany do Travnika, małego miasteczka zagubionego w bośniackich górach, jako konsul.
Powieść jest opowieścią o jego pobycie tam w latach 1806-1814, dając nam możliwość przedstawienia nam fresku z tamtego niespokojnego czasu, w którym Bałkany po raz pierwszy otwierały się na Zachód. Wokół małego miasteczka, w którym osiadł również austriacki konsul, polityka napoleońska jest pisana ogniem i krwią, podczas gdy dwóch konsulów, zagubionych na małym terytorium Bośni, zobaczy, jak ich ambicje i młodzież rozbiją się i uduszą w środku archaicznej rzeczywistości. , sprzeczna i nieprzenikniona wspólnota.
Ludzki pejzaż, w którym obrazy niemal średniowiecznego świata przecinają się z niepokojem europejskich kobiet i codziennym życiem mimowolnych aktorów małej opowieści: kupców, biurokratów, rzemieślników, chłopów.
Na pograniczu powieści historycznej, opowieści intymnej i opisu etnograficznego powieść autora Mostu nad Driną stanowi jeden z najlepszych dowodów na to, że powieść nadal jest gatunkiem równie żywym, co niezbędnym.
Tęsknić
Najbardziej szczególna z powieści, w których autor skupił się na swoich Bałkanach. Dwie poprzednie wątki miały silny element historyczny, z którego można było stworzyć ramy narracyjne. Tym razem wszystko dzieje się od środka, od postaci po kontekst. Inny, czasami potężniejszy, choć być może z mniejszym uwzględnieniem ogólnej symboliki narracyjnego wysiłku mającego na celu nakreślenie przyszłości zniszczonego imperium.
Akcja rozpoczyna się w 1900 roku w Sarajewie, gdzie bohaterka powieści spędza szczęśliwe dzieciństwo ze swoim ojcem, bogatym serbskim kupcem, który jest jej jedynym ośrodkiem kultu. Ich firmy bankrutują, a już na łożu śmierci ojciec składa 15-latce obietnicę, że zamiast matki weźmie odpowiedzialność za dom.
Całe życie Rajki będzie rządzone tą przysięgą. Miss ma charakter studium. Jakby to była klasyczna komedia, osobowość i zachowanie bohatera są zdeterminowane przez jedną dominującą obsesję: chciwość. Skonstruowana jako powieść okrężna, praca ta zagłębia się w szczegóły historyczne, traktując samotność człowieka w surowym i zapierającym dech w piersiach stylu.
