Czasami egzotyka doskonale nadaje się do ożywienia gatunku literackiego oswojonego z pospolitych lub typowych scenerii. The literaturę noir ma nie wiem jaki związek z Zachodem, z socjopolitycznymi systemami świata powielonego w jego pozornej wielkości i ukrytych nędzach.
A więc przybycie manook (zarówno sygnatariusz Ian lub prawdziwy Patrick), z jego powieściami detektywistycznymi sprowadzonymi do Mongolii dzięki jego kuratorowi Yeruldelggerowi, są społecznym sondażem w świecie dalekim od naszego etnocentryzmu, a także sugestywnym podejściem, które nie zapomina o zbrodni jako podstawie do rozwinięcia fabuły.
Rezultatem dla Manooka jest oryginalność, którą każdy autor stara się wyróżnić. Odcisk każdego z nich, sposób narracji, przechodzi długą drogę. Ale jeśli Manook jest również w stanie zaoferować radykalną zmianę ostrości w kierunku nieznanych przestrzeni, nowość przełamuje schematy na lepsze.
Ponieważ w odległej Mongolii ponownie rozważyliśmy moralne i socjologiczne podstawy przestępczości. Tak więc napięcie jest uzupełnione aspektem informacyjnym o naszym własnym gatunku, daleko wykraczającym poza naszą z góry przyjętą wizję świata.
Top 3 rekomendowanych powieści Iana Manooka
Yeruldelgger. Martwy na stepie
Podejście do przestrzeni zła zawsze nas niepokoi. Chorobliwa esencja gatunków, które znajdują się między policją a suspensem, jest czymś niezaprzeczalnym. Rzecz w tym, że Manook wiedział, że ten magnetyzm, który płynął już od Edith i jej kolej, by po raz ostatni kontemplować spustoszoną przez Boga Sodomę, mógł się zwielokrotnić w odległym miejscu, na samotnych stepach mongolskich. I to tyle, ile potrzeba, by odkryć zwłoki ledwie pogrzebanej dziewczyny, raczej niechętnie porzuconej pośrodku niczego.
Pomiędzy wędrownymi mieszkańcami wielkich pustych przestrzeni Mongolii a kosmopolitycznymi mieszkańcami Ułan Bator, mongolskiej stolicy, wydaje się, że istnieje przepaść w sposobie pojmowania życia. Szok jest wyzwalany przez paradygmatyczny wygląd przytłaczającego okrucieństwa takich zwłok. Manook rozpoczyna śledztwo, pociągając za kilka sznurków, które może znaleźć dzięki swoim kolegom, inspektorowi Oyun i Forensic Solongo, szczególny trójkąt śledczy z bardzo zaznaczonymi kątami w różnych aspektach…
Powieść to pełna fascynacji podróż wśród bezkresnych krajobrazów jako metafora niedostępnej ludzkiej duszy zdolnej do wszystkiego. Od nomadyzmu do urbanity jako uniwersalnej reprezentacji zła i grzechu dzięki niepohamowanej ambicji, żądzy władzy i złowrogiemu dryfowaniu człowieka wyniszczonego przez takie siły.
yeruldegger. dzikie czasy
W świetle sukcesu pierwszej powieści sagi Yeruldelgger (która z pewnością zaskoczyła nawet Mannoka, który po 60. roku życia wkroczył do gatunku noir), kontynuacja przygód komisarza z siłą postaci Yeruldelggera i intensywnością odległej scenerii, takiej jak Mongolia, wydawała się właściwa.
Ponieważ z tej mieszanki wyłonił się legion czytelników spragnionych nowych przypadków w dychotomicznym scenariuszu tego kraju, zdolnych do przedstawienia transcendentalnej wizji egzystencji z jego niekończących się krajobrazów i jego mieszkańców z wizją przodków, w tym samym czasie, który został uzupełniony przez najgorsze miasto stworzone na świecie, z jego niezbędną organizacją, z której wyłania się najgorsze, konieczną władzę i wynikającą z niej korupcję, mafie.
Pośrodku lodowatych mongolskich stepów inspektor Oyun, asystent komisarza Yeruldelggera, natrafia na trudną do interpretacji scenę: jeździec i jego koń leżą zgnieceni pod grzbietem samicy jaka, która wydaje się spadać z nieba. Jego szef przeżywa to samo zaskoczenie, gdy w wąwozie w masywie Otgontenger zostają odkryte zwłoki mężczyzny, który mógł tylko tam trafić… spadający z wysokości. A żeby zamknąć krąg niecodziennych zdarzeń, ten sam komisarz zostaje aresztowany jako podejrzany o zabójstwo Colette, znajomej prostytutki, której pomógł odbudować swoje życie.
Pogrążony w zakłopotaniu i obawiając się, że padł ofiarą pułapki, Yeruldelgger podejmuje tajne śledztwo, które wywoła napięcia w jego zespole, otworzy stare rany z jego córką Saraą i sprowokuje interwencję mistrzów Shaolin z siódmego klasztoru, w którym się wychował.Sytuacja odwraca się jednak do góry nogami, gdy martwe ciała grupy dzieci zostają znalezione w kontenerze w porcie Le Havre. Pomimo tysięcy kilometrów, które dzielą Mongolię od Francji, tory w końcu się skrzyżują, aby odkryć przypadek korupcji i nadużyć na wszystkich poziomach, który dotyka najwyższe sfery różnych krajów, od Europy po Azję.
yeruldegger. koczownik śmierci
Trzecia część z taką intensywnością, że wydaje się koniecznym zakończeniem. Chociaż z wymaganiami redakcyjnymi nigdy nic nie wiadomo... Ponieważ na emeryturze w swojej jurcie, nasz komisarz Yeruldelgger wydaje się chcieć zatracić się do końca swoich dni. Ale bezwład wszystkich policjantów polega na tym, że śmiertelność stworzyła prawo Murphy'ego, które zawsze kończy się ich pożeraniem.
Aromat na końcu sagi pochodzi również ze skoku do świata, do globalności. Bo też kwestia międzynarodowych koncernów, ich praktyka i ich etyka atakują spisek z dostępu do zasobów naturalnych, do których ktoś może być zdolny do wszystkiego.Tak więc emerytura Yeruldelggera potrwa bardzo krótko: wbrew jego woli dwóch dziwnych jeźdźców popchnie go do działania, a Yeruldelgger znajdzie się tym samym w krzyżowym ogniu najemników opłacanych przez żarłoczne firmy wydobywcze, niemoralnych polityków, skorumpowanych policjantów i młodych wyznawców przysięgi Czyngis-chana. .
Krwawa plątanina w Mongolii wypatroszonej przez międzynarodowe buldożery, splądrowanej żądzami spekulantów i zrujnowanej przekupnością jej przywódców, z której Yeruldelgger, zawsze wierny swoim ideałom, nie wyjdzie bez szwanku.Po sukcesie dwóch pierwszych części, z ponad pół milionem czytelników uzależnionych od wyczynów słynnego mongolskiego komisarza Yeruldelggera. koczownik śmierci dramatycznie kończy jeden z najbardziej oryginalnych seriali ostatnich czasów i żegna jedną z najbardziej niezapomnianych postaci kryminałów.
