A kiedy 25 lat w życiu Evelyn Waugh, (który spędzał dni z większym bólem niż chwałą wśród różnych dzieł i z przeszkodą, że nie ukończył wielkich akademickich zapisów), pojawiła się jego pierwsza powieść.
Wtedy, jak sądzę, można to zapewnić z perspektywy pisarza zrodzonego z siłą twórczej duszy, który nie tylko odnalazł swoje miejsce, do świata literatury trafił pisarz, który zdołałby wydać ponad dwadzieścia książek, a mnogość opowiadań, książek podróżniczych czy biografii.
Jak również Londyńczyk Chesterton i prawie przypadkowo w czasie, Waugh zwrócił się do katolicyzmu. Fakt, który teraz nie miałby znaczenia, ale który na początku XX wieku stanowił nabyte zobowiązanie, które oczywiście zostało przekazane niektórym dziełom tych autorów.
Załadowując atramenty swoim krytycznym dotykiem i jego przebiegłością, waż prawie zawsze znajdował w społeczeństwie swoich czasów wspólne miejsce, w którym można intensywne wątki z tą zmianą, która dziś brzmi jak maniery ale dostarcza też satyry na wyższe sfery.
Top 3 polecane powieści Evelyn Waugh
Wróć do Brideshead
El Kapitan Karol Ryder przenosi się do Brideshead naładowanej dla niego melancholijnymi akcentami. Zamknięcie, które teraz stoi w tym miejscu, nie może zatrzymać dla niego wspomnień dni świetności.
Każdy krok Karola przez tę przestrzeń zajmowaną niegdyś przez rezydencję i jej ogrody zanurza nas w tę nostalgiczną wizję zwyczajów i obyczajów wyrwanych z tego miejsca przez wojnę. Wszystko to niedokończone historie miłosne lub zakopane sekrety, utracone przyjaźnie lub niemożliwe tęsknoty.
Z tym fantastycznym dotykiem zniknięcia, odczuwanym przez czytelnika tak, jakby on sam był tym, który przywołał nawet zapachy domu lorda Marchmaina, poruszamy się po miejscu, którego opisy wywodzą się z przeszłości ukrytej we mgle niefortunnej przyszłości. Podwójny dramat, który fascynuje i który w telewizji odniósł bezprecedensowy sukces.
Wiadomości o bombach!
Być może bezmyślna w swoich założeniach, ze względu na humorystyczną tematykę, ta powieść stanowi punkt odniesienia dla tego gatunku satyrycznego, do którego obecnie podchodzi się z innych, coraz mniej literackich, frontów.
Ze stylem już bardziej wyrafinowanym niż jego pierwsza powieść „Decline and Fall”, Waugh nadal obfituje w tę angielską kpinę (jeśli można zaakceptować paradoks tego terminu). Znany już autorowi ze świata prasy, wprowadza nas w postać Lorda Coppera, triumfalnego odniesienia prasy chwili.
Będzie tym, który wyśle na wojnę najbardziej zagubionych reporterów, którym brakuje najmniejszej wiedzy o związku i nie przywiązuje się do żadnego kodeksu etycznego.
Bałagan związany z takim zadaniem staje się jak piosenka niezgodna z dezinformacją (co jest dla nas tak dobre nawet teraz), ze zdolnością mediów do przekazywania i dezorientowania, oszukiwania lub zdobywania zwolenników z jakiejkolwiek przyczyny. może. Nawet w najbardziej nieoczekiwany sposób i od najmniej przygotowanego reportera świat będzie widziany oczami śmieszności dla wszystkich czytelników jego kronik.
Spadek i upadek
Była to pierwsza powieść, która pomogła autorowi znaleźć schronienie w zawodzie pisarza. Z młodzieńczą bezczelnością można powiedzieć, że w tej powieści Waugh dokonuje przeglądu wszystkiego, co poruszało się w wyższych sferach jego czasów, w 1928 roku.
Z klasycznym powietrzem do Ignacy J. Reilly, a raczej jako odniesienie, które mogłoby służyć do słynnej powieści „Spisek głupców”, towarzyszymy tragicznej przyszłości Paula Pennyfeathera.
Facet, który z miodów wręcz moralnego sukcesu popada w rozpaczliwą bezwładność katastrofy. Pozory i konwencje elit chwili są przez autora dekomponowane.
Śmiech z groteski i posmak otwartej poważnej krytyki młodego autora, który w ten sposób rozpoczął fascynujące zaistnienie w literaturze.
