El nazwisko Brontë Wyróżnia się literacką niemal mistyczną aurą (czasami dość niepokojącą mgłą), która sprawia, że trudno postawić którąkolwiek z sióstr ponad pozostałe.
Ponieważ Emily osiągnęła tę uniwersalność dzięki Wichrowym Wzgórzom, a Anne, która zmarła jeszcze przed trzydziestką, w której zginęła Emily, napisała też genialne strony światowej literatury.
Ale faktem jest, że nawet jeśli miała przetrwać tę dekadę dłużej niż jej siostry, Charlotte Brontë była w stanie rozszerzyć swoją pracę i skupić cały narracyjny odcisk tak twórczej rodziny.
Bolesne okoliczności osobiste sióstr i ich nieszczęsny los wzbudziły w końcu większą fascynację literacką. Właśnie dzięki temu, że Charlotte ujawniła wszystkie pseudonimy swoich sióstr, odkrywając, że niewdzięczna ewolucja literacka pisarki tyle razy zmuszała do zmiany sygnatury jej dzieł w kierunku męskości, aby mogły być brane pod uwagę przez czytelników.
Top 3 polecane powieści Charlotte Brontë
Jane Eyre
Jedna z tych prac najbardziej autentycznego feminizmu, która odnosi się do najpełniejszej wizji kobiety w czasach, kiedy to ona nadal ponosiła winę za prawie wszystko. Ale Charlotte wiedziała, że literatura jest kanałem jej wewnętrznej rewolucji, a także kanałem ogólnej świadomości.
Powieść, która zaczyna się od imienia swojego bohatera, już pokazuje, że kapitał jest zainteresowany uczynieniem z postaci sceny, przejścia, fabuły i wyniku. Jane wyrusza w podróż ku swojemu wyzwoleniu, próbując zdobyć wątki od najbardziej intymnych, swobodnie oddając się emocjom i uczuciom Posiadająca szczególny temperament od swojego skomplikowanego dzieciństwa jako sierot, najpierw pod opieką niekochającej ciotki, a później w szkole w Lowood Jane Eyre zdobywa stanowisko guwernantki w Thornfield Hall, aby kształcić córkę swojego krnąbrnego i osobliwego właściciela, pana Rochestera. Stopniowo miłość utka między nimi swoją sieć, ale dom i życie Rochestera skrywają szokującą i straszliwą tajemnicę.
Nauczyciel
William Crimsworth, pragnąc niezależności, gardzi tyrańską ochroną swoich krewnych i wyrusza do Brukseli, gdzie dostaje posadę nauczyciela języka angielskiego w szkole z internatem i musi wybierać między uwagą błyskotliwego i przebiegłego reżysera a nieśmiałym podziw młodej sieroty, która tak jak on walczy o przezwyciężenie siebie i wyjście z biedy.
Etyka pracy wyraża ideologię powieściową, ale także podkreśla samotny i bolesny wysiłek zachowania wierności własnym zasadom w opresyjnym i pełnym uprzedzeń świecie, w którym rządzi udawanie, czujność i afektacja.
wieśniak
Lucy Snowe, bez rodziny, bez pieniędzy, bez stanowiska, idzie do pracy w internacie w obcym mieście, Villette. Towarzyszą mu jedynie personifikacje, które przyjmuje jego wnętrze: Pamięć, Wyobraźnia, Pustka, Beznadziejność, Rozum.
W internacie jego tożsamość zostaje poddana inkwizycji. Madame Beck, reżyserka, podporządkowuje ją swoim hasłom: szpiegostwo i inwigilacja; Ginevra Fanshawe szydzi z niej lub pochlebia jej kapryśnie; Dr John, młoda i przystojna, uwodzicielska i melancholijna, myśli, że jest chora. Profesor Paul Emanuel, „surowy mały człowiek”, który pod swoim gniewnym temperamentem skrywa ofiarne serce, twierdzi, że znał ją od pierwszej chwili, gdy zobaczył jej ; nawet duch zakonnicy, odosobniony z powodu zakazanej miłości, nęka ją i przeraża.
2 komentarze na temat „Trzy najlepsze książki Charlotte Brontë”