w stylu A JD Barker tylko z argumentem bardziej dystopijnym, także amerykańskim Blake kucanie jest jednym z takich autorów fascynuje swoimi postaciami i pełnowymiarową akcją, idealnie nadającą się do adaptacji do scenariuszy filmowych lub seriali (jak to faktycznie ma miejsce).
W swojej i tak już obszernej bibliografii Crouch zagłębia się w literaturę mało znanych gatunków, od thrillera po literaturę faktu. fantastyka naukowa bardziej introspektywny. Ostatecznie wyobraźnia jest dzielona pomiędzy obydwie końcowe prezentacje autora. Opowiada o zagubionej szufladzie i jej zakurzonej szafce na dokumenty, w której spragnieni udręki pisarze odnajdują dawkę chorobliwości połączoną z dziwnym smakiem strachu i zamiłowaniem do najbardziej nieoczekiwanych upodobań i fobii.
I tak, bardzo lubią ten koktajl. Bo nie ma nic bardziej magnetycznego niż zaproszenie do spojrzenia w otchłań. Śpiewał ją już Lou Reed w jego „Take a Walk on the Wild Side”. Jako dzieci ktoś zawsze chroni nas przed ciemnością, abyśmy gdy dorosną, uznali nas za najpotężniejszą pokusę. Tajemnice kondycji ludzkiej.
Trzy najlepsze polecane powieści Blake’a Croucha
Krnąbrne Sosny. Raj
Lądowanie Croucha w Hiszpanii wiele lat i kilka powieści po tym, jak zaczął towarzyszyć czytelnikom w ciemnościach duszy. Zacznijmy więc od thrillera, który już wskazuje na tę fantastyczną scenerię, która zdumiewa i fascynuje.
Agent federalny Ethan Burke udaje się do Wayward Pines w poszukiwaniu dwóch zaginionych kolegów, gdy samochód, którym podróżuje z partnerem, wypada z drogi. Kilka godzin później Ethan budzi się w środku uroczego miasteczka, w którym śpiewają ptaki, a ulicami biegają dzieci.
Nie wie, gdzie jest ani jak się stamtąd wydostać... Bez dokumentów i pieniędzy Burke musi odkryć tajemnice tej idyllicznej społeczności, w której nic nie jest tym, czym się wydaje. Witamy w Wayward Pines, miejscu, którego nigdy nie będziesz chciał opuścić...
Rekurencja
Dochodzimy do genialnego pomysłu. Na przełomie już od początku działki. Bo Crouch to wszystko przełamuje, zachowując fragmenty tego dziwnego realizmu, który służy sprawie jak najbardziej absolutnej bliskości, empatii czytelnika siedzącego na sofie w kapciach lub w kwiecistym kostiumie kąpielowym w hamaku przy basenie.
Rzeczywistość została zakłócona. Na początku wygląda to jak wirus. Epidemia, która rozprzestrzenia się w niekontrolowany sposób, doprowadzając ofiary do szału wspomnieniami życia, które nie jest ich własnym. Ale nie jest to patogen, a konsekwencje wpływają nie tylko na umysł, ale na samą tkankę czasu.
W Nowym Jorku detektyw Barry Sutton bada ten dziwaczny syndrom w sprawie, która wkrótce splata się z pracą genialnego neurobiologa, przekonanego, że pamięć determinuje rzeczywistość. Ale jak dwoje ludzi może zbadać pochodzenie fałszywych wspomnień, gdy rzeczywistość wokół nich ulega defragmentacji?
Ciemna materia
Tytuł, który wywołuje Stephen King i ta materia stworzona w rozległym i wysublimowanym dziele, jako spoiwo dla całego wyobrażonego wszechświata zła pożerającego dobro, fantastyki, pragnienia nie ulegania cieniom... W tej powieści ciemna materia rozwija się także jako ponura burza w podświadomości i jej równoległych światach.
Jason Dessen mieszka w Chicago, gdzie porzucił swoje wielkie aspiracje naukowe, aby uczyć i skupiać się na rodzinie. Pewnej nocy, po wzięciu udziału w uroczystości ku czci byłego kolegi z klasy, który zdobył główną nagrodę w dziedzinie astrofizyki, Jason wraca do domu i nigdy nie dociera.
Mężczyzna ukryty za maską gejszy prowadzi go na muszce do opuszczonej elektrowni, gdzie wstrzykuje mu coś. Kiedy odzyskuje przytomność, nieznajomi w specjalnych garniturach witają go słowami „witaj ponownie”. Ale to nie jest ta rzeczywistość, którą zna: jego żona nie jest taka sama, jego syn się nie urodził, a on nie jest nawet nauczycielem. Czy ten świat jest snem? A może było to jego poprzednie życie?
