Los 3 mejores libros de Antonio Buero Vallejo

Sprowadzić do tej przestrzeni Inclán Valley i nie rób tego samego z buero vallejo era un pecado pendiente de expiación en este blog. Porque ambos son esos dramaturgos prácticamente novelísticos. Autores cuyas obras nos fascinan desde las tablas, pero que también en su lectura conservan gran parte de su magia. A to niewątpliwie zasługa przede wszystkim jej wielkich walorów literackich. Ponieważ istnieje styl każdego z nich, ich najbardziej bohemy i najbardziej realistyczny wkład. Ale to już kwestia niezbędnej różnorodności i prądów każdej epoki.

En cuanto a la sinergia entre los dos, parece como si una suerte de albur provocara un relevo insospechado del primer genio en el segundo. Cuando Vallé Inclán falleció, allá por el 36, Buero Vallejo aún no era ni la sombra del escritor que fue. Guerra Civil mediante, se acabó produciendo algún proceso sublimador capaz de, entre las sombras de lo trágico de las épocas de cada autor, reflejar la mejor crónica intrahistórica de la situación pre y posbélica.

Dysponując bibliografią tak obszerną jak bibliografia jego wspomnianego poprzednika, Buero Vallejo ma sporo istotnych dzieł do lektury wykraczających poza jego dramaturgiczną perspektywę, a także inne dzieła, które już ograniczają jego radość z teatralizacji. Przejdźmy tam z moimi wrażeniami na temat tego, co najlepsze z niezmierzonego Antonio Buero Vallejo.

Top 3 polecanych książek autorstwa Antonio Buero Vallejo

Historia drabiny

La escalera. Por donde cada vecino acompasa al sonido de sus pasos, también sus pesares. El costumbrismo de postguerra en España es una mezcla entre un cubismo donde todo se descompone y una suerte de orgullo fatuo de nación donde los patrones morales parecen resurgir como un horizonte impuesto frente al que todos se someten para acabar interiorizando miserias como procesos naturales hacia algún glorioso porvenir.

Czas jednak mija, a wraz z nim życie mieszkańców tej gminy umyka. Ten upływ czasu jest w zadziwiający sposób osadzony w założeniu o porażce i jedynym możliwym skupieniu się na poprawie u dzieci, z ostatecznym żalem, że z pewnością nie robi się (i nie może być) nic, co pozostawiłoby przestrzeń dla nadziei.

Una obra de teatro con sus tres actos de presentación, nudo y desenlace donde la sensación de tragedia autoinfligida nos lleva a un existencialismo de gran calado. Los sueños de aquellos desdichados son tan grandes como amargo su presente. La esperanza no parece la solución al entramado de la acción hasta que al final se desprenden sensaciones de últimas esperanzas frente a una realidad empeñada en aplastar toda pretensión de ideal diferente a la mera supervivencia.

Historia drabiny

Fundacja

La más sorprendente obra de la bibliografía de Buero Vallejo. Si bien la historia de una escalera quizás llegue más por su ubicación centrada en los resultados de la guerra y del régimen franquista alargadamente extendido sin visos de solución, en lo estrictamente narrativo, la fundación es mucho más interesante por su juego caleidoscópico, una suerte de confusión donde nos movemos a la espera de la visión final de una realidad que parece escabullirse.

Fundacja to jedno z dzieł Buero Vallejo, które odniosło największy sukces wśród publiczności i krytyki, zarówno ze względu na dramaturgię fabuły, jak i nowatorstwo zastosowanych procedur technicznych. Przedstawiona w formie baśni, przedstawia czytelnikowi-widzowi zderzenie rzeczywistości z fikcją, które stopniowo rozstrzyga się na korzyść prawdy.

Kiedy utożsamiani z bohaterem dzieła wierzymy, że jesteśmy wygodnie osadzeni w Fundacji, odkrywamy, że jesteśmy w więzieniu. Jest odzwierciedleniem naszego świata i naszego społeczeństwa.

Fundacja – Buero Vallejo

Dziś impreza, świetlik

Tom ten gromadzi dwie prace z różnych dekad, ale połączone tymi samymi kontrastami najbardziej typowych postaci Buero Vallejo, tej niższej klasy powojennej Hiszpanii, wychowywanej przez większość miasta, czasami kainickiego, zawsze złośliwego i czekającego na jego szansę na ucieczkę od biedy.

Antonio Buero Vallejo już od pierwszych tekstów teoretycznych wskazuje na obowiązek twórcy poszukiwania sposobów wyrażania się w społeczeństwie naruszonym przez narzucane przez cenzurę narzucanie. Jego premiery teatralne miały czasami wymiar polityczny, gdyż stanowiły formę obywatelskiego oporu i afirmacji etycznej w dyktaturze, która nie pozwalała na inne przejawy wolności.

W „Hoy es fiesta” kryje się mocny zamysł społeczny: grupa typowych postaci z niższej klasy średniej zostaje przedstawiona w środowisku, które w pewnym stopniu determinuje ich niższą pozycję. Sami pokazują nękające ich problemy, pogłębione etatyzmem otaczającego ich świata, możliwymi drobnymi rozwiązaniami i własnymi marzeniami. W „El tragaluz” rywalizacja rodzeństwa od razu nawiązuje do tej, która rozegrała się w czasie wojny domowej i trudnego współistnienia, jakie po niej nastąpiło, ze szczególnym uwydatnieniem poprzez postać Ojca.

Dzisiaj jest impreza; świetlik
oceń post

Zostaw komentarz

Ta strona używa Akismet do redukcji spamu. Dowiedz się, jak przetwarzane są dane komentarza.