Odkryj 3 najlepsze książki Alberto Fugueta

Gdy ktoś pyta po co pisać? Możesz spróbować udzielić dokładnej odpowiedzi, odwołując się do niektórych prac, takich jak „Jak piszę” autorstwa Stephen King lub „Dlaczego piszę” Ksawery Romeo. Lub możesz po prostu wdrożyć tytaniczną strategię Alberto fuguet. Ten, który za każdą odpowiedź podaje „tylko dlatego”, przyczynę, z którą mierzy się wielkie rzeczy.

No en vano, Fuguet lo escribe todo con una visión holística de lo narrativo. Libros que tan pronto son pura ficción como que se posan en el realismo de la crónica, o en la divagación del ensayo, o en la indagación de las esencias biográficas… Escribir es eso. Escritor es quien se pone a narrar por el único interés de sacar fuera esa historia, o esa investigación, o esa idea que no dejan de aporrear a las puertas de la imaginación.

Dlatego Fuguetowi nie jest łatwo skupić się na swoich najlepszych powieściach lub najlepszych esejach. Same łajdaki zygzaki ku oszołomieniu. Ponieważ istnieje przestrzeń między rzeczywistością a fikcją, w której wszyscy zamieszkujemy. Tam, gdzie progi są mgliste, historie Fugueta chwytają nas i zdobywają dla swojej sprawy tworzenia literatury ze wszystkiego.

3 najlepsze polecane książki Alberto Fuguet

Pocić się

Nie ma wątpliwości, że świat literatury jest dżunglą dla pisarzy. Pomiędzy szalonymi ego pisarze patrzą na siebie groźnymi oczami. Chodzi o zachowanie zieleni swojej ziemi i urzekanie głównych wytwórni kolorowym upierzeniem swojej kreatywności, którą uwielbiają czytelnicy-widmo...

Zawrotny, dziki Sweat to kolosalna historia redaktora, który z pewnością siebie i żrącym humorem opisuje funkcjonowanie i relacje świata literackiego, w którym wstrząsa wizyta i tyrańskie zachowania autora gwiazdy i jego rozpieszczonego syna i prowokacyjne.

Na szczęście dla bezwzględnej satyry na targi próżności, które mogą być podróżami prasowymi pisarzy i ich wyzwolonego ego, ta powieść jest także śledztwem bez znieczulenia w gejowskim półświatku, w którym uczucia są spychane na dalszy plan dzięki zastosowaniu serii ulotnych i ulotnych ekstremalne związki cielesne, pielęgnowane przez Grindr, odnoszącą sukcesy społeczną sieć kontaktów homoseksualnych, której Alf, bohater powieści, wykorzystuje z taką samą częstotliwością, z jaką jej autorzy używają go jako doradcy, doradcy lub wspólnika. Tymczasem miasto Santiago, w którym mija kilka dni, o których wspomina Sweat, nabiera niezwykłej obecności, której chilijska narracja rzadko była w stanie nadać.

Czerwony atrament

Uznanie, że jako autor zawsze zostawiasz w swoich pracach coś z własnej skóry, to dobry punkt wyjścia. Ponieważ jesteśmy ludźmi i nic ludzkiego nie jest nam obce, jak powiedziałby mądry człowiek… Nasze życie jest z biegiem czasu powieścią coraz bardziej naładowaną fikcją. Aby zacząć to pisać, należy w pełni wejść w te tajemnicze lustra, którymi w końcu wszystko deformujemy.

„Nigdy nie miałem lepszego czasu na pisanie. Z moich powieści ta jest najbardziej autobiograficzna, ale nie najbardziej osobista. Czerwonym atramentem próbowałem się zakamuflować, wymyślić na nowo, zatrzymać się, uciec, i to była przyjemność” – pisze autor w epilogu do wznowienia tej elektryzującej powieści, która z nietypowych perspektyw bada konflikty dziennikarskiego uczenia się, pracy , przyjaźń i związek ojca i syna.

Alfonso, un joven periodista en práctica del diario El Clamor, narra vertiginosamente una serie de hechos de sangre ocurridos en el Santiago de los años 80. Gran parte de la novela transcurre arriba de la camioneta amarilla en que Alfonso y sus compañeros reportan crímenes, suicidios y accidentes mientras conversan, discuten, bromean e intentan leer una realidad intensa, sofocante, para ellos densa y ligera a la vez.

Pierwotnie opublikowany w 1996 roku i nakręcony w Peru w 2000 roku, Tinta Roja stanowił punkt zwrotny w chilijskiej narracji, która później stała się znakiem wodnym w twórczości Alberto Fugueta: zawsze obierania nieoczekiwanych ścieżek.

Wysyłki na koniec świata

En este libro de carácter híbrido, Alberto Fuguet aborda personalmente, pero de muy diversas formas, un año histórico que se inaugura con un eclipse total, sigue con una primavera prometedora que de pronto da paso a un gran estallido social y que se extiende hasta un verano tenso y tórrido que desemboca en una pandemia de proporciones impensadas. Cuentos, entradas de diario, apuntes de lectura, diálogos, reflexiones, crónicas pop, citas y hasta recetas de cocina. “Esto no es periodismo ni crónica, aunque viene en parte de ahí, tampoco es ficción pura, no es una novela, aunque a veces creo que sí lo es, se puede ver como un tráiler de lo que acaba de pasar”, se lee al comienzo.

Dziwne i niespokojne czasy intymne, społeczne i polityczne nie są łatwe do opowiedzenia. Mimo to Fuguet podejmuje ryzyko i tworzy epicki upadek. Jego celem była śmiałość: rejestrowanie emocji, otoczenia, lęków, postaci, przyjęć, udręki, śmiechu i życzeń, które zrodziły się w latach 2019-2020. Wyobraź sobie także przyszłość. Wszystko to, a nawet więcej, nadaje kształt temu pilnemu albumowi, który zajmuje się tym, co pewnego dnia napisał poeta Frank O'Hara i który jest epigrafem w tych Przesłań z końca świata: „W czasach kryzysu musimy wszyscy wciąż na nowo decydują, kogo kochamy ”.