3 najlepsze książki Aki Shimazaki

Poza chłodem Murakami, pisarze lubią Yoshimoto o shimazaki Pokazują, że literatura japońska to także sprawa wielkich narratorów odpowiedzialnych za przekrojową uniwersalność wszelkich wydarzeń kulturalnych. Nic bardziej pretensjonalnego w swoim oświadczeniu, jak skuteczne w swojej rzeczywistości. Bo najlepszą syntezą jest mieszanka kultur. Władza cieszenia się wyobrażeniami przeniesionymi na papier z wypowiedzi kulturowych, z dala od etnocentrycznej inercji, robi znacznie więcej dla „sojuszu cywilizacji” niż jakakolwiek inna rola polityczna.

W przypadku Shimazaki, odkąd zaangażowałem się etnologicznie, to nie jest tak, że stoimy przed przekaźnikiem Japończyków jako sceneria lub specjalna motywacja fabuły. W rzeczywistości pisze już w przybranym francuskim swojej obecnej Kanadzie. Ale jasne jest, że w literaturze przewijają się również dziwactwa kołysane i lodzik. I tam się uczysz, rozumienie postaci, które wywołują bardzo odległe motywacje, stało się nasze dzięki empatii, jaką daje nam każda lektura.

Krótko mówiąc, czytając Shimazaki odzyskujemy minimalistyczny, ale szczegółowy punkt egzystencji, gdy tylko staniemy się skrupulatnymi obserwatorami duszy. Stajemy się dziwnymi złotnikami zbliżającymi się do najgłębszych instynktów swoich charakterów. Wszystko dzięki niemal atomowemu podejściu do jego postaci, od komórki emocji po duchową tęsknotę.

Top 3 polecane powieści Aki Shimazaki

Serce Yamato

Historie o niemożliwych miłościach, sercach skrzyżowanych jak miecze i nieuniknionych zobowiązaniach wobec najbardziej niefortunnych losów do dziś są źródłem, z którego można ratować ten punkt romantyzmu, który w przypadku Japonii łączy się z wieloma innymi niezwykle interesującymi aspektami, takimi jak pojęcie honoru. Kontrast umiejscowienia Historii w Japonii odrodzonej z nędzy po II wojnie światowej oferuje nam jeszcze bardziej zawiły scenariusz dla niektórych bohaterów, z którymi chcielibyśmy, aby świat w końcu odwrócił się w drugą stronę…

Aoki Takashi ma trzydzieści lat i pracuje dla prestiżowej tokijskiej firmy, która wymaga od swoich pracowników absolutnego czasu i poświęcenia. Prawie nie ma miejsca na życie miłosne, ale Takashi gwałtownie i niespodziewanie zakochuje się w Yuko, recepcjonistce, z którą dzieli lekcje francuskiego. Razem nawiązują piękny, pełen codziennych rytuałów związek, który jest zagrożony, gdy spadkobierca potężnego banku Sumida zauważa ją i oficjalnie prosi ojca o rękę.

Chociaż pisze po francusku, Shimazaki należy do tej samej linii wielkich współczesnych pisarzy japońskich, takich jak Haruki Murakami, Hiromi Kawakami i Yoko Ogawa, z tym wyjątkowym połączeniem zmysłowości i melancholii oraz dbałością o małe i wielkie zmiany w naturze i człowieku. dusza.

Hôzuki, księgarnia Mitsuko

Aromat starej biblioteczki unosi się z wiązek światła, które sączy się między jego objętościami. A tam, gdzie ciemność między półkami wisi nad nami z cieniami niekończących się historii i niedostępną mądrością, księgarz taki jak Mitsuko wie wszystko, co może się zdarzyć pomimo pozornego bezruchu…

Mitsuko prowadzi księgarnię specjalizującą się w pracach filozoficznych. Tam spokojnie spędza swoje dni z matką i Tarô, głuchoniemym synem. Jednak w każdy piątek wieczorem zostaje kelnerką w ekskluzywnym barze hostess. Ta praca pozwala mu zapewnić sobie niezależność finansową i ceni sobie rozmowy z intelektualistami, którzy bywają w establishmentu.

Pewnego dnia do sklepu wchodzi dystyngowana kobieta w towarzystwie swojej małej córki. Dzieci natychmiast się do siebie przyciągają. Pod naciskiem pani i aby zadowolić Tarô, pomimo tego, że zwykle unika nawiązywania przyjaźni, Mitsuko zgadza się zobaczyć ich ponownie. To spotkanie może zagrozić równowadze twojej rodziny.
Aki Shimazaki bada tutaj naturę matczynej miłości. Z wielką subtelnością kwestionuje włókno i siłę więzi.

Kwintet Nagasaki

Wielkie okrucieństwo kończy się najgorszą pracą, złowieszczym osiągnięciem ojcobójstwa. W tej powieści skupia się na przemian z tragedii bomby na wewnętrzny mechanizm, który również wysadził świat Yukiko ...

Przez całe życie Yukiko żyła ze straszliwym sekretem: rankiem 9 sierpnia 1945 roku, zanim bomba została zrzucona na Nagasaki, zabiła swojego ojca. W liście pozostawionym córce po jej śmierci przyznaje się do zbrodni i ujawnia, że ​​ma przyrodniego brata. Wkrótce okaże się, że nie tylko Yukiko skrywała niewypowiedziane sekrety. Osobiste historie przeplatają się z wydarzeniami historycznymi: II wojna światowa w Japonii, konflikty z Koreą, trzęsienie ziemi w 1923 roku. Pokolenia podążają za sobą, wyłania się klarowny portret społeczeństwa, Japończyków, pełnych sprzeczności i związanych z jego tradycjami ...

W tle natura, stała i dyskretna obecność, delikatna i elegancka jak pismo Aki Shimazaki: wiatr pieszczący policzek, chmury na dusznym letnim niebie, świetliki przelatujące nad strumieniem, błękitna trawa wasurenagusa, kamelie w lesie Nagasaki. Krótkie zdania o wyrafinowanej prostocie, czasem delikatnie poetyckie, inne zmysłowe, które mierzą się z prywatnymi i uniwersalnymi dramatami i dzięki którym nawet najmroczniejsza historia zostaje rozwiązana z lekkością, jaką jest w stanie tchnąć Shimazaki.