Gatunek fantasy znaleziony w Iskra Kornelii kamień węgielny, który równoważy narrację wielkich autorów najbardziej epickiej narracji (powiedzmy Patricka Rothfussa), z bardziej tradycyjną fantazją (wstawmy też niemiecką Michael Ende). Wszystko w aspekt dziecięcy i młodzieżowy, który zazielenia tę literaturę, tak niezbędną jako przeciwwaga dla powieści szybko konsumujących, smaczne dla młodych czytelników, ale pozbawione tła.
Bo zgodzimy się, że pomiędzy „Niekończącą się historią” a książką, którą można by nazwać „Dzień, w którym Francisca odkryła, że zieleń i czerwień nie idą razem” jest przepaść (wszelkie podobieństwo do rzeczywistości jest jedynie zbiegiem okoliczności). Funke, czy to w swoich sagach, czy w pojedynczych odcinkach, rozpieszcza się dziełami klasycznych wspomnień, czyli morałami. Zawsze rozwijając węzły z wyjątkową pomysłowością.
Dzięki Funke wyobraźnia naszych dzieci jest w dobrych rękach. I nawet nasza własna wyobraźnia może również zażyć odmładzającej kąpieli wśród fabuł tego wielkiego niemieckiego pisarza, zdolnego do wczuwania się, jak wiedzą tylko wielcy gawędziarze, w ten świat między dzieciństwem a wczesną młodością, w którym możemy rozstrzygać esencje dobra i zła. które są projektowane z odległych światów w kierunku bardziej przyziemnych zachowań młodych.
Top 3 polecane powieści Cornelii Funke
Atramentowe serce
Start sagi „Świat atramentu”, który rozprzestrzenia się jak rozległy nowy świat po obu stronach zwierciadła naszej subiektywnej rzeczywistości i tej drugiej strony, którą wyczuwaliśmy bardziej, gdy byliśmy jeszcze dziećmi, przekonani, że magia może nas tylko zaskoczyć na dobre, pozostawiając zwycięzcę wszystkich obelg, jakie mogą wyniknąć z cieni, które regularnie zagrażają.
Mortimera „Mo” Folcharta i jego 12-letnią córkę Meggie łączy pasja do książek i prezent: jeśli czytają na głos, mogą sprawić, że pojawią się postacie z książki. Ale czyha niebezpieczeństwo: za każdą fikcyjną postać, która dotrze do realnego świata, zniknie osoba, która trafi do fikcyjnego świata ...
Jakiś czas temu Mo kupił egzemplarz bardzo poszukiwanej książki. To Inkheart, książka pełna ilustracji oraz dziwnych i złych stworzeń, którą ukrywała odkąd jej córka Meggie skończyła trzy lata. Właśnie wtedy, czytając go na głos, jego żona zniknęła w tym tajemniczym fikcyjnym świecie.
Koziorożec, czarny charakter z Heart of Ink, chce przejąć ten wyjątkowy okaz, aby kontrolować władzę nad wcieleniem zła: Cieniem. W tym celu porwie naszych bohaterów i wyruszy w niebezpieczną podróż...
Atramentowa Krew
Kontynuacja pozbawiona świeżości pierwszej części. Jednak rozwinięcie wspaniałej historii, którą już opowiedziano, nigdy nie jest łatwe. Wyobraźnia autorki i jej wyobraźnia zrekompensują odwagę dalszego opowiadania o przygodach Meggie i Mo.
Życie wydaje się być znów spokojne w domu ciotki Elinor iw jej fascynującej bibliotece, albo po powrocie Resy, albo z Mo (Językiem Czarownicy) ponownie oprawiającym i „uzdrawiającym” chore księgi; ale niebezpieczeństwo znów czai się za stronicami iw ogrodzie.
Meggie, która odziedziczyła po swoim ojcu Język Wiedźmy dar ożywiania bohaterów książek, gdy czyta na głos, nie zostanie porzucona przez magię w tej przygodzie… i rozpocznie się nowa podróż. Meggie wyruszy do Ink World w towarzystwie Farida z zamiarem ostrzeżenia Dustfingera, ponieważ okrutny Basta i zła Mortola nie są daleko; Ponadto w końcu pozna Księcia Orondo, Przystojnego Cosimo, Czarnego Księcia i jego niedźwiedzia oraz Nieprzenikniony Las.
I oczywiście chciałaby również ponownie spotkać się z niebieskimi wróżkami, z ognistymi elfami i oczywiście z Fenoglio, który być może będzie w stanie przywrócić ją do prawdziwego świata poprzez pisanie. Albo może nie?
Pan złodziei
Uciekając z wielobarwnych, atramentowych światów Funke'a, ta druga powieść jest nam prezentowana bez zaległych długów, z rozbuchaną wyobraźnią i smakiem autora, by dotrzeć do nowych światów z luster, drzwi lub dziur strategicznie rozmieszczonych w naszym świecie, aby Niespokojni czytelnicy w końcu dotrzesz do niewyobrażalnych przygód.
Uciekając przed ciotką, która próbuje ich rozdzielić, Prospero i Bonifacio docierają do cudownej Wenecji. Tam znajdują schronienie w młodzieżowym gangu dowodzonym przez tajemniczego przywódcę o pseudonimie Lord of Thieves.
Jedność zespołu wydaje się być zerwana, gdy enigmatyczna komisja zabiera dzieci na wyspę w lagunie, na której kryje się tajemnica, która zmienia wszystko... Opowieść, która łączy w sobie elementy Davida Copperfielda i Piotrusia Pana, bohatera, który przypomina współczesność Robin Hood, zaskakująca powieść, która przyciągnie wszystkich czytelników.
2 uwagi do wpisu „Trzy najlepsze książki Cornelii Funke”