ਡੈਨਿਸ਼ ਲੇਖਕ ਥਾਮਸ ਰਾਈਡਾਹਲ, ਨੋਰਡਿਕ ਕਾਲੇ ਸਾਹਿਤ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਆਵਾਜ਼ (ਅਜੇ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣਾ ਬਾਕੀ ਹੈ। ਜੋ ਨੇਸਬੋ, ਕੈਮਿਲਾ ਲੈਕਬਰਗ ਅਤੇ ਹੋਰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ...) ਆਪਣੇ ਪਿੱਛੇ ਅੱਧੀ ਦਰਜਨ ਨਾਵਲਾਂ ਦੇ ਨਾਲ, ਕੁਝ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਪਾਠਕਾਂ ਲਈ ਇੱਕ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਘੱਟ ਰੋਸ਼ਨੀ ਵਿੱਚ, ਬਰਫੀਲੇ ਮਾਹੌਲ ਵਿੱਚ ਕਹਾਣੀਆਂ ਦੇ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਕਲੀਚਾਂ ਨੂੰ ਤੋੜਿਆ ਜਾ ਸਕੇ। ਉਸਦੀ ਸਕੈਂਡੇਨੇਵੀਅਨ ਜ਼ਮੀਨ.
ਅਤੇ ਫਿਰ ਉਹ ਆਪਣਾ ਚੌਥਾ ਨਾਵਲ ਫੁਏਰਤੇਵੇਂਟੁਰਾ ਲੈ ਗਿਆ। ਇਹ ਹਰਮਿਟ ਸੀ. ਇੱਕ ਕਹਾਣੀ, ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਡੈਨਮਾਰਕ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਫਲ ਸੀ, ਸਪੇਨ ਵਿੱਚ ਉਸ ਨਾਵਲ-ਜੇਤੂ ਵਿਟੋਲਾ ਦੇ ਨਾਲ ਪਹੁੰਚੀ ਜੋ ਵਤਨ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਹੈ ਅਤੇ ਸੱਚਾਈ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਵਿਗੜ ਗਿਆ.
ਮੇਰੀ ਰਾਏ ਵਿੱਚ, ਮੈਨੂੰ ਲਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਮੱਸਿਆ ਅਨੁਵਾਦ ਦੇ ਬਾਰੇ ਵਿੱਚ ਵਧੇਰੇ ਸੀ, ਇੱਕ ਭਾਸ਼ਾ ਤੋਂ ਦੂਜੀ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਵਿੰਕਸ ਅਤੇ ਸਰੋਤਾਂ ਦੀ ਅਨੁਕੂਲਤਾ ਦੀ ਘਾਟ।
ਕਿਉਂਕਿ ਸੱਚਾਈ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਕਹਾਣੀ ਪਹਿਲਾਂ ਚੰਗੀ ਲੱਗਦੀ ਸੀ, ਸਿਰਫ ਇਹ ਕਿ ਇਹ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਅਨੁਵਾਦ ਦੀ ਸ਼ਾਬਦਿਕਤਾ ਅਤੇ ਸਰੋਤਾਂ ਦੀ ਘਾਟ ਦੇ ਕਾਰਨ, ਡੈੱਨਮਾਰਕੀ ਦੇਸ਼ ਦੀਆਂ ਵਿਅੰਗਾਤਮਕ ਅਤੇ ਅਲੰਕਾਰਿਕ ਸ਼ਖਸੀਅਤਾਂ ਨੂੰ ਮੁੜ ਨਿਰਦੇਸ਼ਤ ਕਰਨ ਲਈ ਵਧੇਰੇ ਗੁਣਕਾਰੀ ਹੋਣ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਬੰਦ ਹੋ ਗਈ। .
ਅਤੇ ਫਿਰ ਵੀ, ਇਸ ਦੂਜੀ ਕਿਸ਼ਤ ਵਿੱਚ ਇੰਜ ਜਾਪਦਾ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਅਨੁਵਾਦਕ ਬਦਲਿਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਕਿਉਂਕਿ ਬਿਰਤਾਂਤ ਇੱਕ ਵੱਖਰੀ ਰਫ਼ਤਾਰ ਨਾਲ ਅੱਗੇ ਵਧਦਾ ਹੈ, ਵਧੇਰੇ ਕੁਦਰਤੀ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਇੱਕ ਇਰਹਾਰਡ, ਪੂਰਨ ਨਾਇਕ ਦੇ ਨਾਲ, ਜੋ ਇਸ ਨੂੰ ਬਿਹਤਰ ਢੰਗ ਨਾਲ ਲਟਕਾਉਂਦਾ ਹੈ। (ਕਿ ਮੁੰਡਾ ਇੱਕ ਟੈਕਸੀ ਡਰਾਈਵਰ ਹੈ, ਪਿਆਨੋ ਵਜਾਉਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਬੱਕਰੀਆਂ ਦੇ ਝੁੰਡ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਇੱਕ ਹੈਰਾਨੀਜਨਕ ਚਰਿੱਤਰ ਜਾਂ ਅਸਲ ਵਿਅੰਗਾਤਮਕ ਮੰਨਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਇਸ ਗੱਲ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਲੇਖਕ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਪ੍ਰਮਾਣਿਕ ਇਰਾਦਾ ਸੰਚਾਰਿਤ ਹੈ, ਜਾਂ ਨਹੀਂ)
ਇਸ ਨਾਵਲ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਅਰਹਾਰਡ, ਸੰਨਿਆਸੀ ਦੇ ਅਜਿਹੇ ਪਹਿਲੂਆਂ ਨੂੰ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਕਿਸ਼ਤ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਕਲਪਨਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਸੀ। ਅਤੇ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਇਕੱਲੇ ਨਾਇਕ ਦੀ ਕਿਸਮਤ ਜੋ ਗੁਮਨਾਮ ਨੂੰ ਤਰਜੀਹ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਸਮੇਂ ਵਾਪਰਨ ਵਾਲੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਦੇ ਮੱਦੇਨਜ਼ਰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਲਈ ਬਦਲਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਉਹ ਅਫ਼ਰੀਕੀ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਇਮੀਗ੍ਰੇਸ਼ਨ 'ਤੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਧਿਆਨ ਕੇਂਦ੍ਰਤ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਇੱਕ ਨਵੇਂ ਮਿਸ਼ਨ 'ਤੇ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਪਾਸਪੋਰਟ ਦੀ ਭਾਲ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਟਾਪੂ। ਸਿੱਧੇ ਯੂਰਪ ਲਈ ਤਰਸਦੇ ਹੋਏ।
ਤੁਸੀਂ ਹੁਣ ਨਾਵਲ ਖਰੀਦ ਸਕਦੇ ਹੋ ਲਾਪਤਾ, ਥਾਮਸ ਰਾਈਡਾਹਲ ਦੀ ਨਵੀਂ ਕਿਤਾਬ, ਇੱਥੇ: