Debe ser cosa de su vista directa al océano Pacífico, ese enorme azul donde uno puede desembarazarse de memoria y pasado. La cuestión es que un buen puñado de narradores chilenos recientes ostentan el privilegiado honor de abordar la narrativa más honda. Desde el ya desaparecido y mitificado Robert Bolano opp Alexander Zambra går gjennom poesien til Nicanor Parra eller den mest populære fortellingen om Isabel Allende.
Claro está que uniformar es todo un atrevimiento, aún tomando lo de la procedencia de los creadores de turno como imaginario compartido. Porque resulta contradictorio bautizar como corriente lo que cada cual escribe con la intención de exorcismo o en busca de placebos propios. Pero nuestra razón es así, acostumbrada a las etiquetas con difícil solución. Algo bien distinto es que, compartiendo idiosincrasia, patrones morales, circunstancias sociales y una influencia geográfica tan abrumadora como es el dibujo del Chile como costa de Pacífico de norte a sur, algo acabe compartiéndose en esa motivación primera…
Descubrir a Alejandro Zambra es recrearse en su vis poética heredada del mismísimo Parra para dejar que el lirismo se acabe ensombreciendo por una prosa devastadora. En medio de este singular proceso del lenguaje unos personajes que sobreviven al brillante adorno y al sometimiento cruel posterior del realismo sin miramientos. Las acciones no están libres de connotaciones crítica en vertientes sociales, morales y políticas. Algo para lo que, al fin y al cabo, acaba un poeta asaltando una prosa en la que ya sí desnudar toda clase de realidades.
Topp 3 beste romaner av Alejandro Zambra
Chilensk poet
Vi tar utgangspunkt i den åpne graverkjennelsen. Alt som vil skje i denne romanen skjer fra prismet til en chilensk poet som oppdager livets uordnede vers. Og han vil ikke være en av de mest i stand til å sette orden på tull. Sannheten er at livet har den resiterte musikaliteten til en numerisk serie, bare at noen ganger, som vi alle vet, etter den mest intetsigende tallserien ender jackpotten opp.
I store deler av denne romanen er Gonzalo en dikter som ønsker å være en poet og en stefar som oppfører seg som om han var Vicentes biologiske far, en gutt avhengig av kattemat som år senere nekter å studere ved universitetet fordi hans hoveddrøm er å bli -også- poet, til tross for råd fra Carla, hans stolt ensomme mor, og av León, en middelmådig far dedikert til å samle lekebiler.
Den mektige myten om chilensk poesi - en mindre karakter sier, med henvisning til dommene fra det svenske akademiet, at chilenere er to ganger verdensmestere i poesi - blir sett på nytt og avhørt av Pru, en gringo-journalist som blir et tilfeldig vitne til denne unnvikende og intens verden av litterære helter og bedragere.
«La verdadera seriedad es cómica», decía Nicanor Parra, y esta novela sobre poetas que desprecian las novelas lo demuestra brillantemente. El laberinto masculino actual, los trágicos vaivenes del amor, las familias –o familiastras– fugaces, la omnipresente desconfianza en instituciones y autoridades, el deseo valiente y obcecado de pertenecer a una comunidad en parte imaginaria, el sentido de escribir y de leer en un mundo hostil que parece desmoronarse a toda velocidad… Son muchos los temas que este libro hermoso, contundente y desenfadado pone encima de la mesa. Autor de obras que se han vuelto emblemáticas, como Bonsai, Ways to go home, Mine dokumenter o Faksimile, Alejandro Zambra gjør et stort comeback til romanen med denne boken som bekrefter ham som en av de grunnleggende stemmene i latinamerikansk litteratur så langt dette århundret.
Bonsai og trærnes private liv
Compendiar obras de Zambra siempre es un acierto porque el trasfondo de su obra siempre está ahí, como ese hilo que consigue darle sentido a todo. La potencia inconfundible del relato de este narrador consigue hacer de la literatura un equilibrio entre fondo y forma de inusitado valor. Quien hace de la novela un visor para descubrir filosofías de vida de sus personajes, caleidoscópicas impresiones sobre una vida siempre mutable a cada nuevo personaje que la divisa, este tipo de narradores son los que ciertamente hacen valiosa crónica de una época porque rescatan la parte más trascendentemente humana de todo.
Dømt til alvor og bedrageri, ender Julio, den tause hovedpersonen i Bonsai - romanen som markerte den strålende narrative debuten til Alejandro Zambra - opp med å overbevise seg selv om at det er bedre å låse seg inne på rommet sitt for å observere veksten til en bonsai enn å vandre. gjennom litteraturens ubehagelige veier.
I The Private Life of Trees, forfatterens andre roman, er Verónica uforklarlig forsinket og boken fortsetter til hun kommer tilbake eller til Julián er sikker på at hun aldri kommer tilbake. Hvorfor lese og skrive bøker i en verden i ferd med å bryte sammen? Dette spørsmålet hjemsøker de to verkene av Alejandro Zambra som vi samler i dette bindet, inngangsporten til en av de mest interessante forfatterne i nyere generasjoner.
Måter å gå hjem på
Med utgangspunkt i maksimen som sier at du aldri skal vende tilbake til stedene du var lykkelig, ender virkeligheten opp med å bekrefte at dette er nettopp vår skjebne, å vende tilbake. En ting er å legge fortiden bak seg og vokse, og en helt annen er den uunngåelige magnetismen til det vi var, noe som tiltrekker oss som en fysisk kraft som ligner på tyngdekraften, avhengig av tellur. Han kommer alltid tilbake, og vi kan bare bestemme den beste måten å reise hjem på.
Måter å gå hjem på snakker om generasjonen av de som, som fortelleren sier, lærte å lese eller tegne mens foreldrene deres ble medskyldige eller ofre for Augusto Pinochet-diktaturet. Den etterlengtede tredje romanen av Alejandro Zambra viser Chile på midten av åttitallet fra livet til en ni år gammel gutt.
Forfatteren peker på behovet for en barnelitteratur, for et utseende som står til de offisielle versjonene. Men det handler ikke bare om å drepe faren, men også om å virkelig forstå hva som skjedde i disse årene. Derfor avdekker romanen sin egen konstruksjon, gjennom en dagbok der forfatteren registrerer sin tvil, sine hensikter og også hvordan den urovekkende tilstedeværelsen til en kvinne påvirker hans arbeid.
Med presisjon og melankoli reflekterer Zambra over Chiles fortid og nåtid. Måter å gå hjem på Det er den mest personlige romanen av en av de beste historiefortellerne fra de nye generasjonene. En bok som bekrefter det Ricardo Piglia har sagt om Alejandro Zambra: «En bemerkelsesverdig forfatter, svært oppsiktsvekkende i møte med mangfoldet av former».
