Tweede jeugd, door Juan Venegas

Tijdreizen maakt me gek als een argument. Omdat het een volwaardig sciencefiction-uitgangspunt is dat vaak uitmondt in iets anders. Het onmogelijke verlangen om de tijd te overstijgen, de nostalgie van wat we waren en het berouw over verkeerde beslissingen.

Deze "Second Youth" van Juan Venegas heeft veel van al die componenten. Het punt is dat vóór een argument als dit, een van die Tom Hanks-films wordt herinnerd: "Big", en de vraag is of dit nieuwe plot rond tweede kansen in het leven die paden zal inslaan of ons zal uitnodigen om nieuwe benaderingen te volgen.

De verbeeldingskracht van Juan Venegas slaagt erin om verschillende aspecten aan te pakken met de magische cadans van zijn raamwerk. Aan de ene kant het idee van wat er is ervaren met die notie van het oneirische, van de verre mogelijkheid dat alles een droom is geweest, neergeslagen op een toekomst die er misschien nooit is geweest.

We balanceren een punt van humor vanwege de nieuwe situatie van de hoofdpersoon met de tegenstrijdige gevoelens van de volwassene die gevangen zit in zijn herhaalde kindertijd, we lanceren een snel plot waarin de vergeefse poging om terug te keren naar zijn echte tijd evenveel weegt als de magnetische begrip van het voorrecht om het leven te herhalen. Het toegevoegde probleem is dat de zaak misschien niet zo eenvoudig is...

"Wie zou jouw leeftijd hebben met wat ik nu weet!" het oude dilemma dat door de oude mannen van de plaats tot uitdrukking werd gebracht aan elke jongere die voor hun ogen voorbijgaat. Bij deze gelegenheid stelt fictie ons in staat om dat idee te vervullen om, dankzij Juan Venegas, de dagen van wijn en rozen, de onuitputtelijke tijd van de kinderzomer en de horizon van een toekomst gemarkeerd met krijt te herbeleven.

Luciano was gisteren 29 jaar oud; Vandaag werd hij om 9 uur wakker. Hij is terug in het huis van zijn ouders en realiseert zich dat hij de laatste 20 jaar van zijn leven heeft gedroomd. Wat erger is, zoals die jaren werden gedroomd, alles wat hij in die tijd leerde is een leugen. Hun liefdes zijn verdwenen. Jouw beroep bestaat niet. Zijn vroegere beste vriend is nu een snotaap die hem op het schoolplein slaat.

De sociale regels van deze wereld zijn ook veranderd, tot het punt dat volwassenen dreigen
met het meenemen van kinderen naar het asiel. Maar er zijn ook nieuwe vrienden te ontdekken, muziek die de percepties en sensaties verandert die Luciano dacht vergeten te zijn. Om te genieten hoef je alleen maar 20 jaar van je leven te vergeten. Dat is alles. Ouder worden zal de tweede keer niet gemakkelijker zijn.

Je kunt nu de roman "Second Youth", door Juan Venegas, hier kopen:

post beoordelen

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Ontdek hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.