Grote werken zijn onvergankelijk. De Country Girls-trilogie overstijgt de oorspronkelijke publicatie in 1960 tot vandaag met dezelfde diepgang en geldigheid.
Het gaat over de mens, vriendschap, het vrouwelijke perspectief van de wereld, met zijn obstakels en waarom niet, ook met zijn momenten van pracht.
Kate en Baba zijn twee vrienden die alles sinds hun kindertijd hebben gedeeld, met dat gevoel van volheid dat voortkomt uit het volgen van een levenspad dat verre van kunstmatig is, gevuld met de primaire sensaties van mens zijn in een eenvoudige omgeving als het Ierse platteland. een terroir dat voor hen beklemmend is, maar dat ook het gevoel van noodzakelijke integratie van twee zielen op weg naar overleving bewerkstelligt.
De autobiografische tint van het werk kan niet worden genegeerd, en de negatieve weerslag ervan in het eigen thuisland waar ik eerder naar verwees. Het obscure katholicisme dat in die streken heerste, kon de felle kritiek vanuit literair oogpunt, vanuit beelden en symbolen, niet verdragen.
Omdat Kate en Baba vertellen over hun dwingende behoefte om uit die gevangenis in het open veld te ontsnappen. Als vrouwen profiteerden zij van de wederzijdse steun om nieuwe horizonten te zoeken voorbij de eindeloze dagen van afzondering in het diepste Ierse thuisland.
Dublin was ook niet het beloofde land dat ze zich misschien hadden voorgesteld. Alleen in Londen vonden ze een glimp van vrijheid, ondanks het feit dat hun huwelijk jaren later een soortgelijk gevoel van ontgoocheling uitstraalde over hun rol als getrouwde vrouw.
De wereld lijkt voor Kate en Baba een gesloten boek, een plot van hun leven in gestructureerde lijnen, zonder kanttekeningen of schetsen. Maar geen van beiden zal het leven met al zijn kanten onder ogen zien.
Geniet van de liefde en haar passies, aanvaard pijn als onderdeel van een strijd naar bevrijding...
Kate en Baba, die al volwassen zijn, zullen weten dat ze bereid zijn een nieuw alternatief leven te leiden. Huwelijk, kinderen, het gekmakende gevoel dat de wil van het bestaan gevangen is in de beschouwing van het vrouwelijke als iets ondergeschikts.
Literatuur in overvloed met wraakzuchtige bedoelingen. O'Brien kwam in de jaren zestig op de voorgrond in de literaire arena met dit levensverhaal dat, ondanks tegenzin, werd uitgebreid naar de volgende twee delen waaruit het boek bestaat. En naast de wil om een ruimte terug te winnen die altijd ontkend werd, wist O'Brien ook geweldige romans te schrijven met een dosis humor als verzachtende placebo voor ontgoocheling. Een verhaal boordevol menselijkheid, authentieke vriendschap en absoluut boeiende karakters.
Je kunt nu de Country Girls-trilogiehet grote boek van Edna O'Brien, hier: