Uitgangen




Ik bestudeerde discreet de bewegingen van honderden potentiële acteurs en actrices die door de metro dwaalden, totdat mijn camera bij haar stopte. Elegant en verfijnd. Ik noemde haar Brenda Wilson en wierp haar de hoofdrol in de film die ik wilde maken.

Brenda zat nadenkend op het perron, zat al met gekruiste benen in de auto en liep door de straat. Eerste shots, allemaal uitzonderlijk.

Ik wachtte elke dag op haar in de metro en stapte achter haar aan om verder te gaan met het straatbeeld. Hij had geen verkeerde keuze gemaakt, het leek erop dat Brenda als advocaat werkte op een kantoor in de hoofdstad, een zeer filmische prestatie. Het script zou kunnen zijn: Ondanks zijn jeugd had zijn talent hem verheven tot de meest verantwoordelijke posities binnen het advocatenkantoor genaamd… Mithes & Doherty, bijvoorbeeld, waar hij de verdediging verzorgde van…Miguel Casanova. Ja, een Spaanse naam voor de rol van mensenhandelaar.

Op een ochtend dwong ik een gesprek met Brenda af. Ik vroeg hem om informatie over de meest afgelegen straat van de stad. Onder mijn handtas legde de lens al zijn gebaren vast. Geweldige close-ups en zijn opgenomen stem.

Maar er was meer actie nodig, interactie met andere personages. Ik vond de oplossing toen ik haar via haar mobiele telefoon een afspraak hoorde maken om met een man te gaan eten. Tegelijkertijd kwam ik ook. Ik zocht naar een tafel met goed zicht op de zijne. De scène leek mij fundamenteel, een cruciale ontmoeting met Miguel Casanova zelf.

Het had niet beter kunnen aflopen. Toen ze het restaurant verlieten, kregen Brenda en Miguel ruzie, en ze rende weg. Vanaf dat moment zouden Casanova's handlangers haar lastigvallen, zodat ze niet alles zou onthullen wat ze over zijn vuile handelingen had geleerd.

__ Het spijt me, het verhaal is misschien goed, maar ik ben niet overtuigd door de actrice, ze overdrijft. Jongen, het is niet makkelijk om een ​​goede acteur te vinden. "Vrienden zijn geen goede hulpbron, ook al zijn ze goedkoop", glimlachte die verdomde inktzuiger naar de filmmaatschappij waar ik mijn project naartoe bracht.

Ontgoocheld nam ik de metro op weg naar huis. Hoe kan ik overacteren in een echt personage beargumenteren? Alhoewel, hij zou wel eens gelijk kunnen hebben. Vaak heb ik gedacht dat het leven een opeenvolging is van absurde taferelen, vol theatrale karakters die op zoek zijn naar prominentie in hun onzekere lot.

De omroepinstallatie kondigde mijn stop aan. Ik stond op het punt op te staan ​​toen ik me realiseerde dat Brenda op weg naar huis naast me in de auto had gezeten.

__ Hallo! Zijn we al klaar met filmen?

post beoordelen

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Ontdek hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.