Recensies van misdaadromans
Met een oorlogszuchtig tintje presenteert de auteur van deze roman ons een uniek verhaal, dicht bij het eigen noir-genre van de auteur, en heruitgegeven door verschillende labels sinds het voor het eerst werd gepubliceerd in 1997. De plot in kwestie draait om de vlucht van twee Engelse piloten in ...
Het hernemen van de paden van het verderf is de gemakkelijkste taak die je kunt ondernemen. De gemakkelijke afdaling door de zogenaamd geparkeerde ondeugden wordt een helling naar het open graf, waar je kunt glijden, overgegeven aan de oorzaak van zelfvernietiging. Onderaan deze roman klinkt het...
Wat slecht begint, slecht eindigt. Binnenlandse thrillers duiken vaak in deze sensatie. Jacobo's familie wordt herenigd door indirecte imperatief. Waarschijnlijk zou niemand in deze familie onder hetzelfde dak willen wonen, jaren nadat de familiestructuur wegens gebrek aan liefde en ...
Ik moet toegeven dat ik geen volger van de serie was: ik weet wie je bent. Ik had echter begrepen dat deze lezing onafhankelijk van de serie kon zijn. En ik denk dat ze gelijk hebben. De presentatie van personages is compleet, zonder implicaties die lezers die nieuw zijn in het verhaal kunnen misleiden. ...
Rechercheurs, politieagenten, inspecteurs en andere hoofdrolspelers van misdaadromans hebben met hun vak vaak last van een soort Stockholmsyndroom. Hoe slechter de gevallen verschijnen, hoe donkerder de menselijke ziel wordt geraden, hoe meer aangetrokken deze personages zich voelen met wie we zoveel genieten in de ...
Dat soort macabere epitheton dat als titel van dit boek dient, geeft je al een koude rilling voordat je gaat zitten om te lezen. Onder de ongewone kou die Edinburgh teistert in de winter waarin het plot zich afspeelt, vinden we smerige aspecten van een echte misdaadroman. Omdat John Rebus, de...
We beleven een grote onuitputtelijke hausse in de misdaadroman. Misschien begon de hausse met Stieg Larsson, maar het punt is dat nu alle landen van Europa, of ze nu uit het noorden of het zuiden komen, hun referentieauteurs presenteren. In Italië hebben we bijvoorbeeld de veteraan Andrea Camilleri, ...
Een van de middelen bij uitstek in de misdaadroman is het anticiperen op de moord. De moordenaar streeft ernaar zijn grote werk te voltooien, maar op de een of andere manier moet hij iemand waarschuwen voor wat er gaat gebeuren. Ik weet niet wat de psychiaters hierover zullen zeggen. Als echt...
Camille Thibaut. Politieagente. Het paradigma van de huidige detectiveroman. Het zal zijn vanwege dat van het zesde zintuig van vrouwen, of vanwege hun grotere capaciteit voor analyse en studie van bewijs ... Wat het ook is, welkom is de verandering van lucht die literatuur al heeft geventileerd ...
We zijn niet weinigen die verlangen naar de terugkeer van Lisbeth Salander in de vijfde aflevering van de Millennium-serie. Het erfgoed van Stieg Larsson is vruchtbaar in nieuwe boeken, dankzij het fascinerende universum dat de noodlottige auteur zich voorstelde, en dat zoveel lezers boeide toen hij al ...
De klassieke misdaadroman gaat uit van het kwaad als een noodzakelijk scenario in zijn ontwikkeling, als een deel van de samenleving om na te denken om zijn doel te bereiken, om de verdorvenheid van de wereld te laten zien in zijn meest drastische vorm, moord. Weinig auteurs beschouwen het onderliggende morele dilemma in bijna elke roman ...
Het kan nooit kwaad om een misdaadroman te vinden die een punt van humor kan bieden, hoe tegenstrijdig het ook klinkt. Het is voor de auteur geen gemakkelijke taak om deze twee aspecten zo schijnbaar ver in thema en uitwerking samen te vatten. Sophie Henaff durfde en slaagde met de eerste ...