Recensies van misdaadromans
Aaron Falk heeft een hekel aan zijn afkomst. Maar er is altijd een reden voor die vijandigheid die ervoor kan zorgen dat je in absolute afwijzing terugkijkt. Wat je bent, is tenslotte voor een groot deel wat je was met de precieze druppels van wat je leerde te zijn. De …
Het idee, de synopsis, de eerste pagina's…, alles roept Joël Dicker en zijn zaak Harry Quebert op. Het is eerlijk om het zo toe te geven. Maar onmiddellijk neemt het verhaal een heel ander ritme en een benadering aan die, hoewel het de flashback-bron gedeeltelijk gebruikt als een truc en effect om mee te gaan ...
Kike Ferrari heeft zich de laatste tijd ontpopt als een verrassende schrijver van misdaadromans ergens tussen Spanje en Argentinië. De gevallen die ons in hun plots worden gepresenteerd, zijn authentieke zwarte kronieken die zeker echt zijn, zonder dubbelzinnigheden of grote concessies aan de retoriek, rauw als het leven zelf. In het geval van …
Zwarte romans die zich afspelen in landelijke bergachtige omgevingen lijken wortel te hebben geschoten als hun eigen subgenre. Het uiterlijk van Dolores Redondo Met zijn Baztán-trilogie zorgde hij ervoor dat dit soort romans een grote vlucht nam. In mijn geval, omdat ik Aragonees ben, concentreerde het nieuwe voorstel van Jerónimo Tristant zich op de Aragonese Pyreneeën, aangezien...
Soms verbergt, vermomt of transformeert het verlaten van je eigen land je verlangen om iemand anders te zijn dan je was. De labels veranderden in onuitwisbare tatoeages, het verleden herstelde zich met elke stap door de straten waar je de zelf van weleer was. Als je op enig moment...
Degenen onder ons die bij een bepaalde gelegenheid aan de reis op Route 66 willen beginnen, delen die verharde ideologie meestal door middel van roadmovies. Verschillende personages rond ongeloofwaardige, sinistere, fantastische verhalen, altijd met de statische setting van dat uitgestrekte terrein van het Noord-Amerikaanse westen. En wat is er zo bijzonder aan...
Ik heb onlangs de roman God woont niet in Havana, van Yasmina Khadra, besproken. Vandaag breng ik naar deze ruimte een boek dat bepaalde analogieën vertoont met het boek waarnaar al is verwezen, althans in termen van het subjectieve prisma van het scenario. Leonardo Padura biedt ons ook een andere visie op de hoofdstad ...
Niemand komt van corruptie af. Zelfs de kerk niet. Het is al bekend dat het Vaticaan, met zijn duidelijke machtsstructuur, zijn bank en zijn vermogen om met gezag in te grijpen tegen staten, een doelwit van de onderwereld kan worden. Je hoeft alleen maar de corrupte persoon te vinden. Ja …
In niet weinige gevallen overstijgt en overtreft de figuur de werkelijke persoon. Er zijn gevallen, zelfs waarin de persoon in staat is om zijn eigen geschiedenis te herschrijven (ik heb het niet over het uitvinden van een graad, iets dat te gewoon is, het gaat meer over weten hoe je aanwijzingen kunt wissen, ze vervangen door nieuwe). …
Macht, geld, rente ... De cycloon van deze drie factoren die samenzweren om ruimte te maken voor ambitie, kan geen belemmering zijn. Het is niet alleen een kwestie van het amorele verhogen van de grote multinationals die de wereld besturen, regeringen en landen. Het gaat ook om waarderen waartoe we in staat zijn...
We kennen Michael Hjorth al en zijn vermogen om cinematografische romans te maken, fictieve scripts waarin we door instellingen bewegen die uit films zijn geïmporteerd. Het is zoiets als het omgekeerde proces van de hele schepping, dat gewoonlijk van mat papier naar celluloid gaat. Het feit is dat het doordringen van deze gefictionaliseerde scripts...
Er is zoiets suggestiefs of meer dan het ontdekken van een auteur die je boeit met elk van zijn nieuwe voorstellen. Ik bedoel wat er nu gebeurt met John le Carré en zijn geweldige George Smiley. Geniet van een nieuw verhaal van de goede oude George, zoveel jaren later ... het kan zijn ...