20 april 1969. Mijn tachtigste verjaardag
Vandaag ben ik tachtig jaar.
Hoewel het nooit kan dienen als verzoening voor mijn angstaanjagende zonden, kan ik zeggen dat ik niet meer dezelfde ben, te beginnen met mijn naam. Mijn naam is nu Friedrich Strauss.
Ik ben ook niet van plan aan enige gerechtigheid te ontsnappen, dat kan ik niet. In geweten betaal ik elke nieuwe dag mijn boete. "Mijn strijd“Was de schriftelijke getuigenis van mijn delirium terwijl ik nu probeer te onderscheiden wat er werkelijk overblijft na het bittere ontwaken tot mijn veroordeling.
Mijn schuld aan de rechtvaardigheid van mensen heeft weinig zin om het van deze oude botten te verzamelen. Ik zou me laten verslinden door de slachtoffers als ik wist dat het de pijn verlichtte, die extreme en diepgewortelde pijn, oud, oud, vastklampend aan het dagelijkse leven van moeders, vaders, kinderen, hele steden waarvoor het beste was geweest als ik niet geboren was.