De paradoxale figuur van El Cid als embleem van de herovering komt naar Don's haar Arturo Perez Reverte om de mythe voor een tijdje te ontmantelen, in de verbindende zin van de officiële geschiedenis. Want juist daarom hebben mythen en legendes altijd hun mazen, hun duistere kanten. In het geval van El Cid is hij allemaal een mist waarin zijn figuur in de loop van de tijd werd geïntroduceerd. Waardig door liederen en verbannen door koningen en heren. Niets beter dan een herziening van de legende om de figuur uit zijn tegenstrijdigheden te vergroten, meer in lijn met het kind van elke buurman.
Laten we om te beginnen eens nadenken over het merkwaardige feit dat de nu heroïsche naam Cid afkomstig is van die Sidi (Heer in het Arabisch), wat ertoe leidt dat Rodrigo Díaz de Vivar een huurling was met meer interesse in overleven dan in de uitbreiding van de koninkrijk, sommige op het schiereiland. Zeker als je bedenkt dat de ontdekking van de meest grimmige kleinzieligheid die zijn ballingschap dwong hem ertoe zou aanzetten om zijn krijgskunsten openlijk aan elke bieder aan te bieden.
En dus reisde deze nationale held met dat label van gesponsorde wapens door heel Spanje met zijn gastheren. Jongens die trouw zijn aan zijn bevelen, met dat sinistere punt van waarheid uit een tijd waarin alles triviaal was, zelfs elke dageraad overleefde. Mannen die alles wilden doen met die eer, tegenover vijanden van welke geloofsovertuiging dan ook, wat betekende dat ze hun leven moesten geven voor een overwinning waarin iedereen zijn geluk won: ofwel door deze wereld te verlaten of, in een ander geval, door een nieuwe kans te grijpen om warm eten terwijl ze zich koesteren in het bloed nog steeds op hun zwaarden.
Ik ben altijd gefascineerd geweest door de uitdrukking die aangeeft dat een held iedereen is die doet wat hij kan. En in de XNUMXe eeuw, met de juiste omstandigheden, was een held gewoon iemand die erin slaagde te eten, als een wild dier. Simpelweg omdat er niet meer was. Het geweten al was dat in ieder geval aan het geloof gegeven. dat vaste geloof waardoor felle strijders zich in hun christelijke verbeeldingskracht bevonden, ongeacht met wie ze werden geconfronteerd. Meer dan wat dan ook op zichzelf was er echt een paradijs om te bezoeken en ze zouden het kunnen verliezen na zo'n ellendig leven op deze planeet.
Dus, op het moment van een meer geloofwaardige schets van de bedoeling van een personage als El Cid, is er niemand beter dan Pérez-Reverte om zichzelf te incarneren als zijn biograaf. Als een trouwe verslaggever van grootsheid en ellende; als een schokkende chroniqueur van enkele moeilijke jaren. Dagen van mannen en vrouwen van steenachtige hardheid. Typen onder wie echter extreme waarheden konden worden onderscheiden in tegenstelling tot de duisternis van die wereld.
Je kunt nu de roman Sidi, het nieuwe boek van Arturo Pérez Reverte, hier kopen: