De grote suspense- of mysterieverhalen ontmaskeren geleidelijk een realiteit die aanvankelijk werd gepresenteerd als iets heel anders dan ze uiteindelijk is. Het gaat erom aan het klatergoud te krabben om nieuwe lagen te bereiken waar donkere benaderingen zich vestigen. Jerome Tristante hij geeft zich over aan de oorzaak van het strippen van karakters en omstandigheden die in een sociale omgeving tot een dagelijkse maskerade worden gemaakt. Niet iedereen is zo gelukkig in de elitaire buurt die we voorgeschoteld krijgen (elke gelijkenis met Altorreal, in Murcia is louter toeval), noch is liefde zo waar als het lijkt.
De subtiele verschillen (hier een interessante tangentiële relatie met verschillende) artikelen over verschillen), markeer de grens tussen de ultieme waarheid en de noodzakelijke waarheid. Met andere woorden, optreden als een manier van leven in een sociale omgeving waar je zoveel bent als je hebt.
Personages gedwongen om uiterlijk vertoon te tonen van het materiële tot het meest diep emotionele. Alleen is het al bekend dat je een groot geheim niet voor altijd kunt verbergen, net zoals je niet kunt stoppen met denken aan een roze olifant als je wordt gevraagd om aan een roze olifant te denken.
Hoe zit het met Jerónimo Tristante en de verhalen over gesloten omgevingen is al een trend in zijn vorige roman «Het is nooit laat«. En ondanks het feit dat de setting van beide romans heel verschillend is als we van de Pyreneeën naar een eersteklas woonwijk verhuizen, vinden we bepaalde overeenkomsten in termen van sommige personages
De waarheid maakt ons vrij, hoe grof ook. En in de literatuur wordt dit uitgangspunt tenminste vervuld, want als alwetende lezers die van de ene kant van de toneelspiegel naar de andere kunnen gaan, in het tempo dat door de verteller wordt voorgesteld, ja.
Het ontdekken van beide kanten dient dus om te anticiperen op de catastrofe, om de ultieme begraven motieven te kennen, gedreven door afgunst, trots, onbeperkte ambitie. In de selecte omgeving van dit verhaal vinden we potentiële slachtoffers van bedrog in alles, van persoonlijke relaties tot sprongen in de politiek.
Gelen, de nieuwe buurman is de motor die het allemaal start. Ze is bereid de vuile was van zoveel inwoners van Altorreal te kennen.
Op het einde duikt het verhaal in een vreemd terrein van spanning. Er is geen concreet geval maar de algemene oorzaak van de geheimen. Gelen leert steeds meer details van sommige personages die, dankzij zijn vaardigheid om ze tegen de touwen te houden, uiteindelijk bekennen van hun reilen en zeilen en hun corruptie tot hun vreemdste banden.
En dus genieten we van een bijzonder spannende plot verzadigd met vreemde verwachtingen rond deze verzameling duistere intimiteiten. We vrezen voor Gelen en genieten van elk van zijn nieuwe ontdekkingen in een verbijsterende modus operandi.
Tegelijkertijd nodigt de onthulling van die som van leugens, geheime halve waarheden van morele of criminele beschuldigingen ons uit om ons te verdiepen in complementaire aspecten die niet zo vaak worden benaderd in een thriller. Omdat elk geheim een breuk met zich meebrengt, een kras van dat klatergoud dat ik aanvankelijk citeerde naar de ontdekking van een afgebroken wereld, van een buurt waarin huizen schitteren terwijl huizen nauwelijks worden ondersteund op hun pilaren die verzonken zijn in verschuivende aarde.
Je kunt nu de roman Secretos, het nieuwe boek van Jerónimo Tristante, hier kopen: