Ik weet niet hoe de verkoopcijfers zullen zijn, maar ik weet het zeker uitgeverijen die in eigen beheer uitgeven Zij vertegenwoordigen een groot deel van de boeken die vrijwel overal ter wereld al zijn gepubliceerd. En de literatuur is gedemocratiseerd. Omdat we allemaal iets te vertellen hebben.
Je kunt zomaar beginnen met schrijven, en je laten meeslepen door een sterke behoefte die soms onbepaald is. Of misschien is het gewoon een goed idee dat in ons hoofd zit en durven we het te proberen om te zien of we het vorm kunnen geven. Het punt is dat zodra de noodzakelijke taak van het bevrijden van allerlei vooropgezette ideeën over de schrijfkunst is aangepakt; Nadat je je hersens hebt gekweld en inspiratie en transpiratie hebt balanceren voor zover dat nodig is, komt dat boek op een dag eindelijk aan.
Een werk dat zonder twijfel geen pijn doet zoals een bevalling. Maar het is iets dat een zekere gelijkenis van verlichting voor de wereld vertoont. En natuurlijk willen we allemaal het beste voor onze wezens.
Vreemd genoeg is het uitgeven in eigen beheer, waarmee zoveel schrijvers hun literaire carrière beginnen, een terugkerende formule aan het worden. In feite is een omgekeerde procedure waargenomen. Want als het voorheen schrijvers waren die op zoek waren naar uitgevers, zijn het nu enkele uitgevers van het hoogste niveau die labels creëren als paraplu's die een groot aantal schrijvers samenbrengen.
Hoewel, vanuit mijn oogpunt, het idee van uitgeven in eigen beheer logischer is bij kleinere, meer toegankelijke uitgevers. Want uiteindelijk lijkt publiceren bij Caligrama, het label gekoppeld aan Penguin Random House, meer op het afleveren van een boek aan een industriële productieketen dan op een redacteur die verantwoordelijk is voor het lanceren van jouw werk (zoon) aan de wereld.
Misschien komt het juist door een gevoel van controle over de processen of door dat idee, nu bijna romantisch, van een meer persoonlijke behandeling van een kwestie als de onderhavige. Want als ons kind problemen heeft, moeten we op zoek gaan naar oplossingen. In die zin kunnen we, als ons boek tekortkomingen vertoont of potentiële verbeteringen biedt, er altijd kritiek op krijgen van een redacteur of van hun correctiebureau (of hoe de afdeling van dienst ook heet).
Het gaat erom dat we met trots ons boek kunnen presenteren. Bied die roman of dat essay aan alle soorten lezers aan, op zoek naar fascinerende feedback in de vorm van allerlei soorten kritiek die onze schrijverskant voeden. Want ja, als je begint te schrijven blijft de hobby roepen, verlangend om een ambacht te worden, maar altijd genietend van die tijd in eenzaamheid gewijd aan het vertellen van nieuwe werelden.
Naast de bekendste self-publishing uitgevers hebben wij ook de mogelijkheid tot self-publishing. En wees voorzichtig dat ik goed onderscheid maak tussen de termen zelfpublicatie en zelfpublicatie. Omdat het helemaal niet hetzelfde is. Als we in eigen beheer uitgeven, houden we ons niet aan enige stijl of richtlijnen, we lanceren ons werk aan de wereld en laten het zijn wat God wil...
Dat is waar de Kindle-optie voor Amazon opvalt. Alleen in het bijzijn van de wereld kunt u zelf uw boek uploaden en proberen het in e-boek en ook op papier te verkopen. Je stript je eigen lay-out en ontwerpen, in de hoop dat je het niet te veel verprutst hebt, je uploadt je zelf herziene tekst in de hoop dat je objectief genoeg bent geweest en in staat bent om fouten en andere blunders op te sporen... Je springt in de leegte zonder redactioneel zegel achter je, maar kom op, de optie is er altijd voor kamikazeschrijvers zonder een minimum aan geduld en toewijding...