Het is pervers om elkaar te kennen onder welke omstandigheden. Het is waarschijnlijk dat je vanaf het rampzalige moment waarop je iemand in een ongunstige omstandigheid ontmoet, elke keer dat je hun gezicht ziet, de beproeving herbeleeft die je met hem / haar verenigde.
Maar tegelijkertijd is er iets van wezenlijke menselijkheid in de tragedie, van eenheid tegenover een gemeenschappelijke vijand die niet gemakkelijk te verslaan is. De ICU wordt een ruimte voor coëxistentie voor vier moeders die worden geconfronteerd met die onverwachte vijand, met dat kwaad van verschillende voorstellingen dat het meest geliefde deel van hun leven is binnengedrongen, hun kinderen.
In die onverwacht gedeelde momenten, tussen tastbare emoties die de ademhaling vanuit het diepst van de ziel belemmeren, tussen tegenstrijdige sensaties geboren uit angst en wanhoop, duiken momenten tussen het diep tragische en het therapeutische op, voor de protagonisten en voor de lezer.
De routine wordt een gelukkige herinnering, het normale wordt een uitzonderlijke fictie van wat had kunnen zijn. Liefde verwerft de kracht van afwezigheid met haar dwingende fysieke behoefte. Alles stroomt over. De vier vrouwen gaan samen door eenzaamheid, vier moeders die door hun eenzaamheid medeplichtig zijn aan ongeluk. Ze zullen samen huilen, ze zullen het lot vervloeken, ze zullen hun onrustige emoties onder ogen zien ...
Maar met de controle over de gebeurtenissen volledig verloren, kan er zelfs een moment komen van verzoening met het leven. Carmen, een van de moeders, heeft de kans om de gebeurtenissen om te draaien. Haar dochter werd overreden en dwaalt tussen de twee kusten, maar haar tussenkomst als moeder kan essentieel zijn, zodat ze niet weggaat ...
Ik werd uit dit boek getroffen door zijn specifieke citaat, afkomstig uit een context die zo ver weg is als passend is voor die momenten van absolute onwerkelijkheid. Fictie is de ruimte waar we de realiteit accommoderen die we hebben om te leven. De auteur brengt dit citaat uit het boek Dracula: «Welkom in mijn verblijf. Betreed vrijelijk, uit eigen vrije wil, en laat een deel van het geluk dat het brengt achter. Op de IC van elk ziekenhuis verlaat je altijd dat deel van jezelf dat gelukkig was, tijdelijk of helemaal.
Je kunt het boek kopen Een deel van het geluk dat je brengt, de nieuwste roman van Joan Cañete Bayle, hier: