De 3 beste boeken van Mario Vargas Llosa

Mario Vargas Llosa Hij is een schrijversgenie die niemand onverschillig laat, zowel in zijn rol als schrijver, als in zijn maatschappelijke interventies en politieke uitingen. strikt literair de Olympus van Latijns-Amerikaanse letters wacht op je naast Gabriel García Márquez, aan beide kanten van Cervantes.

Maar in het leven blijft het personage het grote werk overschaduwen. En dat het in werkelijkheid zelfs raadzaam is om een ​​standpunt en een duidelijke ideologie te hebben, zoals het geval is bij de Prijs Nobelprijs voor Literatuur 2010. Wat er gebeurt, is dat demonstreren zonder lauwheid vandaag eindigt met het rapporteren van vijandigheden, ontvolgingen en andere onzin. Het belangrijkste is om consistent te zijn en Don Mario lijkt op deze manier te werk te gaan.

Na deze vrije mening te hebben gezegd, zal ik, als we bij het literaire blijven, de grote Peruaanse auteur waarschijnlijk niet hoeven te ontdekken, maar misschien kan mijn specifieke smaak je helpen om lezingen te kiezen waarmee je de bibliografie van Mario Vargas Llosa.

Top 3 best aanbevolen romans van Mario Vargas Llosa

Stoute meid capriolen

Rondreizende liefde, als hulpmiddel tussen scènes, als rust en tussen tijd. Liefde als visum voor elke nieuwe reis. Met de spijt om het op elke nieuwe bestemming een beetje te verliezen, met de hoop het met meer kracht terug te vinden op weg naar nieuwe reizen. Want als iemand vitale doelen nastreeft, begeleidt liefde bijna nooit tot het einde. Omdat toewijding en zelfopoffering hem uitputten in zijn meest primaire essentie. En wie geeft wat op, zodat alles parallel verder kan gaan?

Al op zeer jonge leeftijd ziet Ricardo zijn droom om in Parijs te wonen in vervulling gaan. Maar de hereniging met een tienerliefde zal alles veranderen. De jonge vrouw, non-conformistisch, avontuurlijk, pragmatisch en rusteloos, zal hem uit de kleine wereld van zijn ambities sleuren.

Beide personages zijn getuigen van turbulente en bloeiende tijden in steden als Londen, Parijs, Tokio en Madrid en zien hun levens met elkaar verweven zonder ooit volledig samen te vallen. Deze dans van ontmoetingen en meningsverschillen zal de intensiteit van het verhaal pagina na pagina laten groeien totdat het een echte versmelting van de lezer met het emotionele universum van de hoofdrolspelers bevordert. Passie en afstand, toeval en lot, pijn en plezier... Wat is het ware gezicht van liefde?

Het gezelschap van de geit

Mario Vargas Llosa demonstreert zijn uitgebreide kennis van de sociale en politieke ontwikkelingen in heel Latijns-Amerika in veel van zijn boeken. Maar misschien is dit zijn meest succesvolle werk in dat soort mengsel tussen politieke kritiek (of in ieder geval de slechtste regimes) en sociale schijn.

Bij La Fiesta del Chivo zijn we getuige van een dubbele terugkeer. Terwijl Urania haar vader in Santo Domingo bezoekt, gaan we terug naar 1961, toen de Dominicaanse hoofdstad nog Ciudad Trujillo heette. Daar tiranniseert een man die niet zweet drie miljoen mensen zonder te weten dat er een machiavellistische overgang naar democratie op komst is.

Vargas Llosa, een hedendaagse klassieker, vertelt over het einde van een tijdperk dat, naast andere historische figuren, een stem geeft aan de onberispelijke en onverzoenlijke generaal Trujillo, bijgenaamd El Chivo, en de kalme en bekwame Dr. Balaguer (eeuwige president van de Dominicaanse Republiek).

Met een ritme en precisie die moeilijk te evenaren is, laat deze universele Peruaan zien dat politiek kan bestaan ​​uit het vinden van een weg door lijken, en dat een onschuldig wezen een gruwelijk geschenk kan worden.

Pantaleon en de bezoekers

De wereld is een satire en wanneer een auteur als Vargas Llosa de tragikomedie van onze tijd betreedt, is het resultaat een verscheurend, hilarisch werk. Maar het is ook een verontrustende roman vol met de transcendentie van onze ellende als een essentiële aanduiding van de mens. Geconfronteerd met dat levensverhaal van vandaag de dag nog steeds quixotische personages, blijft het alleen over om de schittering van het vervreemdende, het plezier van ontdekking van de vervreemding van emoties toe te geven.

Pantaleón Pantoja, een onlangs gepromoveerde legerkapitein, krijgt de opdracht om een ​​prostitutiedienst op te richten voor de Peruaanse strijdkrachten in het meest absolute militaire geheim. Strikt plichtsgetrouw verhuisde hij naar Iquitos, midden in de jungle, om zijn missie uit te voeren, waaraan hij zich met zo'n koppigheid overgaf dat hij uiteindelijk de uitrusting in gevaar bracht die hij zelf in beweging had gezet.

Ontworpen en geassembleerd met de expertise van de meester, Pantaleon en de bezoekers veronderstelt een wending in het verhalende werk van Mario Vargas Llosa. Het sociale realisme dat in zijn vroege werken aanwezig is, maakt plaats voor een precieze dosering van gevoel voor humor, satire en ironie die de ontwikkeling van zijn eigenaardige literaire universum zonder mate verrijken.

Andere aanbevolen boeken van Mario Vargas Llosa...

Litouwen in de Andes

Ik ontmoette Mario Vargas Llosa, of ik raakte in ieder geval in zijn werk dankzij de Planeta-prijs die hij in 1993 voor deze roman ontving.

Lituma is de hoofdpersoon van dit boek, een Peruaanse legerkorporaal die tot taak heeft een bevolking te beschermen die wordt bedreigd door de terroristische organisatie Lichtend Pad. De dramatische ervaringen, de existentiële aanraking, de beheersing in de beschrijving van algemene en persoonlijke scenario's, een waar meesterwerk ...

In een mijnkamp in de bergen van Peru leven Kaap Lituma en zijn plaatsvervanger Tomás in een barbaarse en vijandige omgeving, onder constante dreiging van de maoïstische guerrillastrijders van het Lichtend Pad, en worstelend met onduidelijke mysteries die hen achtervolgen, zoals bepaalde verdwijningen. onverklaarbaar; er is ook het intieme verhaal van deze personages, vooral dat van Tomás' oude liefde, dat wordt verteld in de vorm van afgewisselde afleveringen als een contrapunt van herinneringen aan het collectieve drama.

De mythische adem van het verhaal, waarin vele andere energetisch getekende silhouetten een glimp opvangen, brengt buitengewoon leven in de realiteit die op een meedogenloze en nauwgezette manier wordt waargenomen.

Ik draag mijn stilte op

De grootste verhalenvertellers gedijen goed als het gaat om het aanbieden van gecontextualiseerde verhalen op elk moment. Zo creëren ze onvergetelijke personages die de omstandigheden overwinnen om overlevingshelden te worden...

Toño Azpilcueta brengt zijn dagen door tussen zijn werk op een school, zijn gezin en zijn grote passie, Creoolse muziek, waar hij al sinds zijn jeugd onderzoek naar doet. Op een dag verandert een telefoontje zijn leven. Een uitnodiging om te gaan luisteren naar een onbekende gitarist, Lalo Molfino, een personage waar niemand veel vanaf weet maar een groot talent is, lijkt al zijn intuïtie te bevestigen: de diepe liefde die hij voelt voor Peruaanse walsen, marinera's, polka's en huaino's heeft een reden die verder gaat dan het plezier om ernaar te luisteren (of erop te dansen).

Wat er misschien gebeurt, is dat criolla-muziek in werkelijkheid niet alleen een kenmerk is van een heel land en een uitdrukking is van die zeer Peruaanse houding van de huachafería ("Peru's grootste bijdrage aan de universele cultuur", volgens Toño Azpilcueta), maar iets veel belangrijkers: een element dat in staat is een sociale revolutie te veroorzaken, vooroordelen en raciale barrières te doorbreken om het hele land te verenigen in een broederlijke en mestizo-omhelzing. In een land dat gebroken en verwoest is door het geweld van Sendero Luminoso, zou muziek kunnen zijn wat iedereen die deel uitmaakt van de samenleving eraan herinnert dat ze bovenal broeders en landgenoten zijn. En hierin is het mogelijk dat de virtuositeit van de gitaar van Lalo Molfino er veel mee te maken heeft.

Toño Azpilcueta besluit om meer over Molfino te onderzoeken, naar zijn plaats van herkomst te reizen, dit ongrijpbare personage te ontmoeten, meer te weten te komen over zijn geschiedenis, zijn familie en liefdesaffaires, en hoe hij zo'n uitstekende gitarist werd. En hij is ook van plan een boek te schrijven waarin hij de geschiedenis van de creoolse muziek kan vertellen en het idee kan ontwikkelen dat de ontdekking van deze buitengewone muzikant in zijn geest heeft ingeprent. Zo worden fictie en essay meesterlijk vermengd in deze roman waarin de Peruaanse Nobelprijswinnaar terugkeert naar een onderwerp dat hem al jaren bezighoudt: utopieën. Dat is wat Toño Azpilcueta uiteindelijk nastreeft: de utopie om door middel van kunst een idee van het land te genereren.

Moeilijke tijden

Het ding over het nepnieuws (een kwestie die we al zagen in dit recente boek de David alandet) is een onderwerp dat eigenlijk van ver komt. Hoewel eerder egoïstische leugens op een meer geconcentreerde manier werden gecreëerd in politieke sferen die werden bewogen door inlichtingendiensten en andere diensten aan weerszijden van het IJzeren Gordijn.

weet wel een Mario Vargas Llosa dat maakt deze roman tot een kruising tussen kroniek en intrahistorie om uiteindelijk te genieten van het grootste sap van wat er is gebeurd.We reizen naar Guatemala in 1954. Een land dat zijn laatste dagen beleeft van die revolutie die werd opgericht voor een decennium dat op zijn minst democratie nam naar dat land.

Maar in de moeilijkste jaren van de koude oorlog kon niets lang duren in een Midden- en Zuid-Amerika waarop de Verenigde Staten altijd hun obsessie met samenzwering hadden gevestigd.

Aangezien de Yankees in staat waren om de directe schuld van Spanje op zich te nemen door het tot zinken brengen van het slagschip Maine dat de oorlog voor Cuba tussen de twee landen ontketende, is het gemakkelijker om te speculeren over de waarheid over de samenzweringen waarop Vargas Llosa dit verhaal opvoert met een fascinerende balans tussen echte gebeurtenissen, verhelderende uitspraken en actie van fictieve personages.

Uiteindelijk was het Carlos Castillo Armas die de staatsgreep uitvoerde. Maar het waren ongetwijfeld de felicitaties van de Verenigde Staten die de actie zegenden om de verleidingen van communistische controle over het gebied weg te nemen.

Later zou elk zijn vruchten plukken. De Verenigde Staten zouden hun winstgevende inkomsten krijgen, terwijl Castillo Armas elke vorm van opstand de kop in drukte door de rechtspraak van het land op maat aan te passen. Hoewel de waarheid is dat hij het niet zo lang aan de macht hield, omdat hij na drie jaar uiteindelijk werd vermoord.

Guatemala is dus een hectische scène voor alles wat Vargas Llosa ons wil vertellen vanuit vele hoeken en fragmenten van levens die het uiteindelijke mozaïek vormen. Met personages die altijd op het punt staan ​​te overleven, met de wensen van het volk verward met ideologieën, met beschuldigingen en constante confrontaties.

Een geweldige roman over de moeilijke dagen van het meest verontruste Guatemala, vooral dankzij de naleving en controle van de CIA over het land en, bij uitbreiding, over het leven van zoveel Guatemalteken.

Gesprek op Princeton

Ik was van plan om alleen de romans van deze auteur te noemen. Maar de waarheid is dat het nooit kwaad kan om de vitale motivaties van de schrijver en zijn interpretatie van literatuur als iets meer dan een eenvoudig voertuig van expressie te kennen.

De waarheid is dat literatuur voor mij alles is wat je vermaakt of cultiveert, dat je kennis biedt of dat je helpt ontsnappen. Daarom ben ik het absoluut niet eens met de elitaire visie op literatuur die Vargas Llosa naar voren brengt. Maar dit boek biedt ons zijn algemene gedachtegang over het beroep van schrijven (altijd interessant als een genie er aan bijdraagt) en doordrenkt ons met zijn manier van kijken naar de wereld en zijn huidige filosofie, die van de volwassen schrijver.

In dit boek komen drie complementaire perspectieven samen: die van de auteur, die het creatieve proces van zijn romans onthult; die van Rubén Gallo, die de verschillende betekenissen analyseert die de werken van Vargas Llosa krijgen op het moment van hun verspreiding, en die van de studenten, die met hun reflecties en vragen een stem geven aan de miljoenen lezers van Vargas Llosa.

Gesprek op Princeton is een unieke kans om een ​​masterclass over literatuur en realiteit bij te wonen, gegeven door een van de meest erkende en gewaardeerde schrijvers ter wereld.