In dat soort parallel worden dat literatuur bij bepaalde auteurs heeft, Manuel Chávez Nogales Hij biedt ons zeer diverse penseelstreken aan, uiteenlopende benaderingen die de journalistieke taak van zijn vader voortzetten of die al nieuwe wegen inslaan in de reis- of biografische literatuur die voor een deel een verlichting richting fictie of op zijn minst verbeelding mogelijk maakt.
Elk tijdperk vindt altijd een verteller die is toegewijd aan de zaak van de kroniek. Het geluk is dat deze compositie tussen journalistiek en kroniek kan worden ontleend aan fictie door middel van realistische romans (laten we uiteraard citeren: Benito Pérez Galdós) of door middel van dat soort monoloog dat een biografie is, met de randen van het leven die te allen tijde werden ondernomen om te gedijen of op zijn minst te overleven te midden van de sociale en morele omstandigheden die van invloed waren.
Ondanks dit alles blijft Chaves Nogales vandaag de dag nog steeds een zeer weloverwogen referentie voor het evalueren van de feiten in dat nieuwe en noodzakelijke licht van het intrahistorische in zijn meest intense en complete visie.
Top 3 aanbevolen boeken van Manuel Chaves Nogales
In bloed en vuur: helden, beesten en martelaren van Spanje
Het is niet hetzelfde om tegenwoordig romans over de burgeroorlog te schrijven dan ze te herscheppen op basis van directe ervaringen. En het is niet zo dat een huidige schrijver er niet in slaagt om gevoelens van die tijd over te brengen, het is het idee van de lezer die weet dat wat er wordt verteld rechtstreeks uit die tijd komt als een sinister verhaal.
De negen verhalen waaruit dit boek bestaat, worden door velen beschouwd als de beste die in Spanje over onze burgeroorlog zijn geschreven. Ze zijn opgesteld tussen 1936 en 1937 en gepubliceerd in Chili in 1937. Ze portretteren verschillende oorlogsgebeurtenissen die Chaves Nogales rechtstreeks kende: “Elk van de afleveringen is getrouw overgenomen uit een echte gebeurtenis; elk van zijn helden heeft een echt bestaan en een authentieke persoonlijkheid”, zal hij in de proloog zeggen.
"Kleine liberale burger, burger van een democratische en parlementaire republiek", was Chaves een van de belangrijkste Spaanse schrijvers en journalisten van de eerste helft van de twintigste eeuw. Als redacteur van de krant nu hij verbleef in Madrid vanaf het begin van de oorlog tot het einde van 1936, toen de regering van de Republiek naar Valencia verhuisde en hij besloot in ballingschap te gaan.
Door solidariteit en medeleven met degenen die de verschrikkingen van de oorlog uit de eerste hand ondergaan, kan Chave de gebeurtenissen van de oorlog met een verbazingwekkende evenwichtigheid en helderheid observeren. Tot bloed en vuur Het is ongetwijfeld een van de meest intelligente en vol levensverhalen die er over deze periode zijn geschreven; een echte klassieker uit de Spaanse literatuur.
Juan Belmonte, stierenvechter
Stierenvechten ja of stierenvechten nee. Het lijdt geen twijfel dat de wereld van vechtstieren een uniek decor vormt in de geschiedenis van Spanje. Kunst voor sommigen, iets onheilspellends voor anderen. Zonder twijfel een activiteit verrijkt met een eigen taal, met teksten die door veel dichters en schrijvers worden begrepen. En vooral personages en gebeurtenissen om veel van de Spaanse eigenaardigheid van weleer te vertellen en te begrijpen.
Eind 1935 gaf Manuel Chaves Nogales (1897-1944) een oogverblindende en blijvende autobiografische vorm in "Juan Belmonte, matador de toros", aan de herinneringen van de briljante Trianero die twintig jaar eerder een revolutie teweegbracht in de klassieke kunst van het stierenvechten. Geboren in 1892, wordt de kindertijd van de stierenvechter gekenmerkt door het klimaat van de populaire wijken van Sevilla, en zijn adolescentie, door de ambitie voor roem en het doel om de prestaties van Frascuelo en Espartero te evenaren.
Het geheim van zijn stierenvechten kan worden opgespoord in zijn moeilijke jaren van leren, in zijn nachtelijke en clandestiene uitstapjes door hekken en weiden. Vanaf 1913 -datum van zijn alternatief- en tot 1920 -toen Joselito sterft aan een goring in Talavera- blijft zijn biografie ondergedompeld in de meest gepassioneerde rivaliteit in de geschiedenis van het stierenvechten: heel Spanje is ofwel een gallista ofwel een belmontista. Juan Belmonte, die in 1936 met pensioen ging, wiens dood in het zand was voorspeld door alle experts, stierf op 70-jarige leeftijd, meester van zijn eigen lot.
Meester Juan Martínez die erbij was
Chaves Nogales had een klinisch oog voor biografieën die verhalen konden worden tussen het epos en het existentialistische. Dit verhaal is zijn meest opmerkelijke vertaling van het biografische naar het universele.
Na zegevierend te hebben in de cabarets van half Europa, werden flamencodanser Juan Martínez en zijn partner Sole in Rusland verrast door de revolutionaire gebeurtenissen van februari 1917. Zonder het land te kunnen verlaten, leden ze in Sint-Petersburg, Moskou en Kiev de ontberingen veroorzaakt door de Oktoberrevolutie en de bloedige burgeroorlog die daarop volgde.
De grote Sevilliaanse journalist Manuel Chaves Nogales ontmoette Martínez in Parijs en, verbaasd over de incidenten die hij hem vertelde, besloot ze in een boek te verzamelen. Meester Juan Martinez dat er was, behoudt de intensiteit, rijkdom en menselijkheid die het verhaal dat zo gefascineerde Chaves zou moeten hebben.
Het is in feite een roman die de wederwaardigheden vertelt waaraan de hoofdrolspelers zijn blootgesteld en hoe ze erin slaagden te overleven. Via zijn pagina's paraderen artiesten, weelderige Russische hertogen, Duitse spionnen, moorddadige schijven en speculanten van verschillende soorten.
Chaves, een generatiegenoot van Camba, Ruano of Pla, behoorde tot een briljante reeks journalisten die in de jaren dertig veel naar het buitenland reisden en enkele van de beste pagina's van de Spaanse journalistiek aller tijden aanboden.
