Als je moest wedden op een jonge schrijver, meer dan longsellers of kleerkastbroeken dan bestsellers van het bloeiende genre van het moment (in deze gevallen niets anders dan opportunisme), gingen mijn dossiers allemaal naar de locker van Juan Gomez Barcena.
Want in de toch al aanzienlijke bibliografie van deze dertigjarige vinden we die literaire parels die zijn gekweekt in processen die meer typerend zijn voor ervaren, geconsolideerde auteurs, die kunnen schrijven, als ze willen, in het tempo dat ze willen en over wat ze willen. Zo wordt die kwaliteit benadrukt als een exclusieve toewijding aan wat wordt gedaan zonder deadlines of redactionele eisen.
Hij speelt tegen het toeval met de ander Juan Gomez, tweede achternaam Jurado. Maar afgezien van de kwaliteit van beide, gaat elk zijn eigen weg, gericht op zeer verschillende inputlezers. Al is al bekend dat in de literatuur alles samen kan komen zonder meer steun dan de smaak van de lezer.
Als je een van die nieuwe verschillende auteurs wilt ontmoeten aan het roer van verhalen tegen de stroom van de commercial in, hoewel met meer magnetisme zelfs in zijn actie, twijfel dan niet... Juan Gómez Bárcena.
Top 3 aanbevolen romans van Juan Gómez Bárcena
Degenen die slapen
Er is zeker iets van een magisch proces in elke romanschrijver die begint met het vertellen van korte verhalen, verhalen, verhalen. Want diep van binnen is elke verteller verhard door de korte compositie van een droom; de aantekening in een dagboek; de wit-op-zwarte flits van verlangen.
Overvloedig aan beknoptheid wanneer men doorgaat met schrijven, maakt deel uit van een oprechte toewijding aan literatuur als voertuig, als transmissieriem van sensaties, emoties, ideeën, fantastische projecties, trillende argumenten van de beginnende schrijver of van de ziel die vroege compensatie zoekt in de toekomst vreemde onsterfelijkheid van wat er geschreven staat. Those Who Sleep, een fundamenteel boek dat we nu terugvinden uit het toch al essentiële werk van Gómez Bárcena, onthult hem als een auteur met een nauwkeurig en verbazingwekkend narratief genie.
Een afgelegen moeras van Germania, waar de lichamen van honderden gevangenen die eeuwen later aan de goden zijn geofferd, naar boven komen en het raadsel van hun bestaan terugbrengen naar het heden. Een namaakconcentratiekamp gebouwd door Hitler om inspecties door het Internationale Rode Kruis te omzeilen. Een verlaten robotgemeenschap die nog steeds verlangt naar de terugkeer van zijn makers.
Vijftien verhalen die een verrassende constellatie vormen, aan de oevers van de tijd: ontwrichte profetieën en lotsbestemmingen, ficties zo fabelachtig dat ze in waarde gelijk zijn aan de waarheid, paradoxen van de geschiedenis. Een bijzondere verzameling verhalen die ons meevoeren naar exacte en verre werelden en die toch met elkaar in verbinding staan, oscillerend tussen heden, verleden en toekomst.
Zelfs de doden niet
In een wereld in transformatie, of liever in een nieuwe wereld die wordt blootgesteld aan de ogen van degenen die haar ontdekken, maar ondergedompeld in de diepten die nooit kunnen worden gezien, kunnen middelen van levensonderhoud worden gevonden die degenen die zijn aangekomen kunnen transformeren met het voorwendsel van een veroveraar.
De ziel is een betoverende plek die veroverd moet worden door nieuwe manieren om een wereld te begrijpen die versleten, decadent leek. En van daaruit volgt de wil aan het begin van elke reis ondoorgrondelijke paden.De verovering van Mexico is voorbij en Juan de Toñanes is een van de vele roemloze soldaten die als bedelaars door het land zwerven dat ze hebben helpen onderwerpen.
Wanneer hij nog een laatste missie krijgt: het opsporen van een afvallige Indiër die de bijnaam de Vader heeft en die een gevaarlijke ketterij predikt, begrijpt hij dat dit misschien wel zijn laatste kans kan zijn om de toekomst uit te stippelen waar hij altijd van heeft gedroomd. Maar als hij de onontdekte landen van het noorden betreedt en het spoor van de Vader volgt, zal hij de sporen ontdekken van een man die niet alleen een man lijkt, maar ook een profeet die voorbestemd is om zijn tijd en zelfs de komende tijden te transformeren. Deze roman is het verhaal van twee dakloze mannen, die vooruitgaan omdat ze niet meer terug kunnen, en het is ook een vraag om gerechtigheid voor de verliezers van de geschiedenis.
Canada
De mens groeit ondanks moeilijkheden. In ieder geval de overlevende van welke ramp dan ook. Het probleem komt na elke catastrofe, vaak veroorzaakt door de mens zelf.
Omdat je bij volledige actie niet denkt, maar handelt. De leegte komt later. En in de ogen van de meeste overlevenden, en niet alleen die van de soldaten, kun je die beroemde duizend meter-look zien. Een blik die je doordringt, want wat onze blik ook vanuit de diepte richt, kan niet anders dan de zwartheid van de bekende afgronden weerspiegelen. Canada begint waar de meeste romans uit de Tweede Wereldoorlog eindigen: met het einde van het conflict. Want in 1945 stopten de bloedbaden, maar begon een andere tragedie: de onmogelijke terugkeer naar huis van miljoenen overlevenden.
De hoofdpersoon van Canada heeft alles verloren. Hij heeft alleen nog zijn oude woning over, een geïmproviseerd toevluchtsoord waarin hij zichzelf zal opsluiten om zichzelf te beschermen tegen een onbepaalde dreiging. Omringd door buren die zowel zijn redders als zijn cipiers lijken, zal hij een reis naar het binnenland ondernemen die hem ver zal brengen, naar het donkere land van Canada waar hij zegt vandaan te komen. Wat te doen als de omstandigheden ons ertoe aanzetten handelingen te verrichten waarvan we nooit dachten dat we in staat waren? Hoe kunnen we onze identiteit terugkrijgen als alles van ons is afgenomen?
