Een arts die zijn creatieve geest in de literatuur exploiteert, zoals het geval is bij Jose Carlos Somoza, zorgt altijd voor een punt van grotere diepgang, een ontleding van karakters en situaties. Als de creatieve inspanningen bovendien worden geïnvesteerd in min of meer duistere genres tussen mysterie en noir, bereikt de combinatie onmiskenbare spanningsgrenzen. Het beste voorbeeld is het onuitputtelijke Robin Cook en zijn medische thrillers.
Behalve dat Somoza opent het assortiment voor vele andere kwesties. In feite voegt zijn specialiteit in de psychiatrie het gewicht van de perfecte kenner van elke psyche toe aan de karakters in kwestie. Als een goede psychiater (laat ze het hem maar vertellen als dat niet zo is). Freud) seks en de hele constructie van het erotische, het fetisjistische, de philias en andere uitingen van het meest vleselijke verlangen, leidden hem aanvankelijk naar een schitterende erotische roman die Gray zelf momenteel zou overschaduwen (vergeef de woordspeling). Het was in 1996 toen Somoza de Vertical Smile-prijs won, al vergeten maar destijds erg interessant.
Maar vanaf het begin voorspelde de stijl van de auteur al dat potentieel dat zich uiteindelijk zou verspreiden in veel nieuwe romans waarin de meest fascinerende thriller de boventoon voert, degene die voortkomt uit de personages zelf, uit de subjectiviteit van een wereld die zich schuilhoudt in clair-obscur, onverwachte, verontrustende waarheden.
Aldus Somoza lezen is altijd genieten voordat de trompe l'oeil werd gepresenteerd als een valse muur die door de personages moest worden afgebroken om uiteindelijk met duizend en één raadsels te worden geconfronteerd. Essentieel voor rusteloze lezers, verlangend naar een maximale spanningsspanning.
Top 3 aanbevolen boeken van José Carlos Somoza
De oorsprong van het kwaad
De wisselvalligheden van een Spaanse spion concentreren zich op een punt van psychologische spanning dat draait tussen de realiteit van wat er had kunnen gebeuren en fictie. Zijn bewegingen in de schaduw van het regime dienen als sombere houvast voor de huidige realiteit waarin een beroemde schrijver zich beweegt die een manuscript krijgt afgeleverd.
Alles wat over Ángel Carvajal, Falangistische soldaat en spion, ging, of in ieder geval alles wat hij wilde vertellen, stond in dat boek. Misschien had de schrijver het voorstel niet moeten aanvaarden. Toen hij besloot het boek te lezen, leerde hij waarheden kennen die hij misschien niet wilde weten en die hem midden in een wervelwind van verborgen realiteiten en geheimen plaatsten met tot op de dag van vandaag duistere gevolgen.
Een suggestief verhaal dat de wereld van spionage in het midden van de twintigste eeuw verbindt met de voeding van politiek en sociaal nieuws. Allemaal met elkaar verbonden door middel van een machiavellistisch boek, van een getuigenis dat de juiste persoon leek te zoeken om gelezen te worden.
Officiële synopsis: José Carlos Somoza keert terug naar het genre van thriller zijn grootste hits met een waargebeurd verhaal van een Spaanse spion in Noord-Afrika in de jaren vijftig.
Een bekende schrijver ontvangt een mysterieus manuscript van een bevriende boekhandelaar. Er zijn meer dan tweehonderd pagina's, getypt en gedateerd 1957. De volgorde is zeer nauwkeurig: het moet in minder dan 24 uur worden gelezen.
Geïntrigeerd begint de romanschrijver te lezen en stuit op een verhaal van geheimen en verraad verteld door Ángel Carvajal, een Spaanse militair uit de Falange die als spion in Noord-Afrika optrad.
Dame nummer 13
Angst, als argument voor het fantastische, biedt een uitgestrekt terrein waar je de lezer kunt verrassen, een ruimte waar je hem naar believen kunt overweldigen en hem de rillingen kunt laten voelen die door onzekerheid worden veroorzaakt.
Als het verhaal ook door José Carlos Somoza is geschreven, kun je er zeker van zijn dat dit landschap je zal laten deelnemen alsof je er zelf bij was, alsof je vredige leesruimte zich zou kunnen onderwerpen aan de dictaten van de fantastische...
In die mate is het zo, dat dit boek dame nummer dertien Hij heeft al iemand die hem meeneemt naar de film. Jaume Balagueró kondigde aan dat hij dit verhaal naar het grote scherm zal brengen. We wachten het nieuws erover af terwijl de literaire wereld dit boek als smakelijk voorproefje terugkrijgt, vanwege: "het boek is beter..., of de film is precies zoals ik het me had voorgesteld..."
Het punt is dat we worden geconfronteerd met een verontrustend verhaal, waarin dromen weer die verbinding zijn met het onbekende, met terreur en mysterie, een combinatie die altijd triomfeert en nog meer in deze nieuwe benadering.
Salomón Rulfo heeft het niet naar zijn zin, het leven heeft hem verslagen in een van die tragische scènes die hij genadeloos improviseert. Misschien is dat de reden waarom, temidden van die zwakte, die lichte slaap, Solomon een zich herhalende nachtmerrie begint te krijgen over de dood, een somber huis...
Hij weet dat het iets moet betekenen. Zijn nachtmerrie is de weergave van zijn dementie of iets dat hem van een ander vlak opeist...
Na zijn nachtmerrie wacht hem het toeval, dat moment dat eindelijk de puntjes op de i zet. En wanneer alles tekenen van zekerheid krijgt, stuwen rusteloosheid en macabere nieuwsgierigheid Solomon naar de ultieme waarheid.
Het komt vaak voor dat de ultieme waarheden nooit goed nieuws zijn als ze vanuit duistere dromen worden aangekondigd. Salomo's pad, als een Dante door de cirkels van de hel, kan hem uiteindelijk tot waanzin leiden, of tot een heldere en mooie helderheid, die hetzelfde kan zijn, afhankelijk van hoe je ernaar kijkt ...
Het aas
Het is altijd gevaarlijk om jezelf als aas aan te bieden als het gaat om de jacht op de crimineel. Diana Blanco is een zeer zelfverzekerde vrouw.
De politie heeft haar meer dan eens vertrouwd vanwege haar uitzonderlijke omgang met die emotionele intelligentie, waardoor de moordenaar uiteindelijk in de val wordt gelokt.
Somoza's kennis van de labyrinten van de geest rond de meest fundamentele drijfveren: verlangen en dood, geven deze roman een punt van bijna wetenschappelijke transcendentie.
Maar afgezien van een mogelijk informatief belang dat onder de plot verborgen ligt, gaat het erom dat alles snel gebeurt. Omdat Diana bereid is opnieuw te dienen om de slechterik op te sporen. Hij staat bekend als de Spectator en is niet nieuw in het doden.
Met literaire evocaties van Shakespeare zelf krijgt de jacht een vreemd aspect, zoals symbolen waarin Diana zelf lijkt te verdwalen, vooral wanneer de toeschouwer haar uiteindelijk ontwijkt en direct naar de plek gaat waar zijn aas het meeste pijn doet: zijn zus.
Een verhaal in de schaduw van het kwaad, wanneer ze uiteindelijk dichterbij komen, zelfs voor degenen die denken dat ze alles aankunnen. Zonder dat we dat weten, hebben we, net zoals iedereen een prijs heeft, ook allemaal een zwak punt.
