Velen zijn de auteurs van fantasy- of sciencefictiongenres die die kwantitatieve sprong in het cinematografische script van hun romans hebben gemaakt, en dat heeft gediend om dit type genre uit te breiden naar het grote publiek. Ik bedoel schrijvers zoals JRR Tolkien met The Lord of the Rings; tot Isaac Asimov met Yo, Robot; Richard Matheson met Soy Leyenda; of tot Hg putten met The Time Machine of The War of the Worlds.
De laatste van deze goede genreschrijvers die hun uitbundige fantasie op het grote scherm hebben kunnen brengen, met volledige acceptatie, is George RR Martin (Het ding gaat meestal door initialen ...)
Ja, we hebben het over Game of Thrones, geboren als een aanpassing aan het grote scherm van de enorme serie A Song of Ice and Fire op het hoogtepunt van de Schijfwereld van Pratchett. (Wie weet? Misschien is het dat laatste in het volgende omdat het onder de filters van massaconsumptie doorgaat).
De eerste roman van George RR Martin werd met die naam geboren in 1996 en met het doorzettingsvermogen van iemand die aan de ontdekking van een nieuwe wereld begon, ging hij verder in 4 nieuwe delen en zelfs 2 die al gepland waren voor 2019 en daaropvolgende...
Maar zoals altijd gebeurt, is de waarheid dat er een creatief leven van de auteur is voorafgaand aan de commerciële hausse. Een groot aantal eerdere onderscheidingen en erkenningen getuigen hiervan. Dus... laten we doorgaan.
Top 3 aanbevolen romans van George RR Martin
Koorts droom
Het vampierthema is voor het fantasygenre wat tijdreizen is voor sciencefiction. Elke auteur die zijn zout waard is, van een bepaald genre of een ander, moet uiteindelijk deze thema's bezoeken als de dienstdoende gelovige, zijn heiligdom.
In deze roman presenteerde George RR Martin ons een verhaal over vampiers. Maar je kunt de grote vindingrijkheid van de auteur al raden zodra het verlangen om te ontsnappen aan de stereotypen en typische scenario's van het vampier-subgenre wordt ontdekt.
De wateren van de Mississippi wiegen het adembenemende verhaal van Joshua en Kapitein Marsh. Onder de muggen die ook bijten als vampiers, de hitte, het zweet en de slapeloosheid van hete vochtige nachten, reizen we aan boord van een stoomboot op de meest sinistere reizen waarvoor ze geen ankerplaats zullen vinden om te ankeren en te ontsnappen aan sommige rivieroevers. de sinistere blikken besluipen hen.
Altijd met de duistere zekerheid dat daar, op het vasteland, misschien geen enkele Zuiderling leeft. Het beste van alles is dat je tussen het donkere water van de grote rivier soms de emanaties van heet bloed kunt inademen, vers van zoveel slachtoffers.
De reizen van Tuf
Het kan nooit kwaad om een auteur op korte afstand te ontmoeten, in de ruimte zonder mogelijke misleiding van het verhaal, waar de creatieve afdruk en zelfs de truc van de schrijver wordt ontdekt.
Een zeer aan te bevelen boek voor iedereen die bij George RR Martin wil beginnen om, met volledige kennis van zaken, dat latere werk zo erkend te beoordelen...
Tuf is een personage dat zwerft tussen zeer verschillende scenario's, hoewel met een gemeenschappelijk idee: de ark, het ruimteschip dat kon ontsnappen van die andere aarde, bezet door een pseudowetenschap die uiteindelijk tot vernietiging leidde.
In totaal zeven verdiepingen leiden ons naar de reparatie van L'Arche door Tuf. Eenmaal gerepareerd, hoeft alleen nog maar te worden overwogen of het nodig is om de reis te ondernemen of dat alleen het reparatieproces, met zijn leerproces, al de moeite waard is.
Dood van het licht
In deze roman, een inleiding op de verhalende paden van de auteur, ontdekken we fantasie en sciencefiction als excuus om over zeer menselijke aspecten te praten.
Misschien is het een creatieve benadering van gender, of misschien is het een kwestie van het verhullen van een transcendentale wil. Het punt is dat de personages in deze roman interessant zijn door hun paradoxale constructie.
We spreken van Worlorn als de eerste van die werelden gecreëerd door de auteur, van steden lichtjaren verwijderd en van personages tussen het tijdloze epische verhaal en duidelijke verwijzingen naar vervlogen tijdperken van onze beschaving ... En dan is er liefde als een rode draad.
Het is niet verwonderlijk dat deze roman dat cultwerk van de auteur vertegenwoordigt. Omdat het overloopt van authenticiteit en exploratie, omdat het ontdekt wordt als een eerste opening van de schrijver naar afgelegen oorden met de meest menselijke ballast... Dat is zeker de reden waarom karakters als Jadehierro, Gwen of Dirk op een bijzonder empathische manier worden gelezen.
