Door te breken met de gebruikelijke trend om romanschrijvers te beoordelen, ga ik stoppen bij een van die bijzondere denkers, voor mij de meest bijzondere van allemaal. Nietzsche handhaafde een harde strijd met zijn interne forum, in een poging in die strijd met zijn ego om alles eruit te halen wat een mens metafysisch kan vertellen over het zijn?, over bewustzijn, de ultieme epistemologie die hem naar God of naar de hel zelf zou leiden.
Uiteindelijk belandde hij in het dichtst bij een hel die op aarde kan zijn, hij probeerde zichzelf te verdedigen, nihilisme door, om niet te bezwijken voor de labyrinten van de geest zoals Dante's cirkels alleen zonder lyrische overwinning. De uitbarstingen van waanzin belegerden hem uiteindelijk in zijn laatste dagen, met die smaak van nederlaag voor de denker die bijna alles wist en uiteindelijk werd gestraft door goden of verbrand door het vuur van de oorspronkelijke energie.
Gevangen door politieke ideologieën, soms verworpen of op andere plaatsen tot altaren verheven..., naar mijn bescheiden mening Nietzsche sprak alleen tot zichzelf, probeerde zichzelf ervan te overtuigen dat hij op de goede weg was, en hoopte op een dag terug te keren uit de grot met de exacte antwoorden op alle vragen. Voordat ik mijn selectie van de drie beste boeken van dit genie van het moderne denken bestel, wil ik je vertellen dat je momenteel kunt hebben al het werk van Nietzsche in deze interessante delen.
3 aanbevolen boeken van Friedrich Nietzsche
Zo sprak Zaratrusta
Ik moet bekennen dat toen ik dit eerste boek van Nietzsche in handen had, er iets van respect op mij overkwam, alsof ik weer een heilig boek voor me had, als een bijbel voor agnostici die vastbesloten zijn op te houden agnostisch te zijn.
Die van de superman trof mij, gefundeerd, geloofwaardig, motiverend..., maar soms klonk het mij ook in de oren als excuses van de verslagen man, niet in staat om aan de leegte te ontsnappen.
samenvatting: Waar hij in de vorm van een aforisme de essentie van zijn filosofie verzamelt, bestemd voor de schepping van de supermens. Er is gezegd dat Aldus sprak Zarathoestra kan worden beschouwd als de tegenfiguur van de Bijbel, en een boek naast het bed vormt voor wie op zoek is naar Waarheid, Goed en Kwaad.Een van de fundamentele werken binnen de filosofie van de negentiende eeuw.
De schemering van de afgoden
Alles vóór Nietzsche lijkt volgens Nietzsche per se verbannen. De meest illustere gedachte uit de geschiedenis blijkt een lege voorstelling te zijn, zonder draagvlak of transformerend vermogen.
Maar laten we niet hard zijn, het gaat niet om de hoge achting van een dictator, het gaat alleen om de filosoof en zijn eenzaamheid, om zijn verlangen om voor eens en altijd te begrijpen wat we hier in godsnaam aan het doen zijn. En het simpele idee is ronduit vermoeiend.
samenvatting: Nietzsche noemt Socrates de eerste faker, omdat zijn verwarde lyriek en maieutiek tot op zekere hoogte de reikwijdte van de kennis niet ondersteunden en in mindere mate de steun voor andere filosofen die zich konden onderscheiden zoals Diogenes.
De tweede van degenen die Nietzsche nep noemt, is Kant, en deze keer raakt hij niet alleen de 'christelijke' geest die hij bezat aan, maar raasde ook over de nutteloosheid van kennis en van de benaderingen die Kant zelf deed.
We hebben bijvoorbeeld het ‘ding op zichzelf’ en het ‘ding voor zichzelf’. Nietzsche bespreekt het als overbodig, en als een isolatie van de mens met kennis, maar zonder de radicale teugels ervan over te nemen, aangezien het feit van Niet Iets volledig weten scheidt het niet volledig van het willen overwinnen ervan met een benadering als die van het onbereikbare, zonder enige ruimte voor reflectie over te laten.
Ecce Homo, hoe wordt het wat het is
De helderheid van Nietzsche ligt wellicht in dit boek. Hij kende die verloren man al, geslagen door het leven, met open aderen en zijn doornenkroon, toegewijd aan de fatale zaak om alle menselijke rede en zijn omgeving te omvatten. Een nieuwe Ecce Homo die nooit meer zou herrijzen om weer onder ons te wonen.
samenvatting: Een raadselachtig en enigmatisch boek, geschreven onder dramatische omstandigheden (voltooid in november 1888, de auteur zou twee maanden later zijn mentale vermogens volledig en voor altijd verliezen), Ecce homo is een algemene samenvatting van de ideeën van Friedrich Nietzsche (1844-1900) en een gids voor zijn intellectuele reis.
Deze editie wordt aangevuld met een inleiding en overvloedige aantekeningen door Andrés Sánchez Pascual, ook een vertaler van het werk. Zonder twijfel een van de belangrijkste boeken in het denken van de auteur en dat stelt ons in staat om nog een laatste blik te werpen op al zijn ideeën voor zijn verdwijning.
