Tom Wolfe hij was een schrijver met een overweldigende aanwezigheid. Een type dat altijd bijzonder is in zijn elegantie, grenzend aan het theatrale. Het is nog steeds gemakkelijk om hem te herinneren, zelfs in zijn laatste en zeer lange dagen, zittend in een fauteuil thuis in zijn witte pak en zijn stropdas tot het maximum, op het punt om je de adem te benemen. Maar de manieren zijn de manieren, en Tom WolfeOm wat voor reden dan ook, hij respecteerde hen ten volle, tot op het punt van schril af.
Een heel andere zaak is zijn literatuur. Als je Wolfe leest, kun je je geen verfijnde, traditionele en manierenman voorstellen. En uiteindelijk hebben we allemaal demonen en onuitsprekelijke passies ... En als je ze aan de ene kant niet uitschakelt, als schrijver, vallen ze je werk aan. Als deze vorm van bevrijding het schrijven voor deze auteur zal zijn, culmineert het met een humor Soms grotesk, wordt een kort maar intens literair werk afgerond.
Misschien vanwege deze latente tegenstelling tussen auteur en werk, vind ik eindelijk leuk wat hij schrijft. Hij overtuigde me als sociale figuur niet, maar hij betrapte me lang op een aantal van zijn boeken en ik heb nog steeds goede herinneringen aan veel van zijn personages.
En tot slot, me concentrerend op wat me hier brengt, ga ik de t . opsommendrie zeer aan te bevelen boeken door Tom Wolfe.
Top 3 aanbevolen romans van Tom Wolfe
Allemaal een man
Mijn favoriet zonder twijfel. Het is nieuwsgierig waarom. Conrad Hensley zou niet de hoofdpersoon moeten zijn. En dat is het zeker niet.
Maar die jonge man die in een fabriek werkte (ik weet niet meer goed welke producten), keek me soms vanuit een spiegel perfect symmetrisch aan.
Ik wil niet zeggen dat ik me erin gerepliceerd voelde, maar de goede oude Tom Wolfe wist hoe hij die jongen genaamd Conrad op zo'n geloofwaardige en realistische manier moest schetsen dat hij me uiteindelijk won voor zijn volgende boeken.
De samenvatting van het boek legt uit: Charlie Croker is eigenaar van onroerend goed, in de zestig, en heeft een tweede vrouw die pas achtentwintig jaar oud is. Maar het leven van deze winnaar begint te barsten wanneer hij ontdekt dat hij de grote lening die hij bij de bank heeft gevraagd om zijn stenen imperium uit te breiden, niet kan terugbetalen.
Croker begint aan een afdaling naar de hel waarin hij een idealistische jongeman ontmoet die stoïcijns de aanval van het leven doorstaat, en een zwarte advocaat die sociaal is gestegen.
Tom Wolfe onderzoekt in deze roman de barsten van een van de grote steden van het zuiden: Atlanta. En wat naar voren komt is een coven van raciale conflicten, corruptie van politieke en economische machten, uiterlijk vertoon en seks.
Het vreugdevuur van de ijdelheden
Een uitgekiende titel zoals Tom Wolfe zelf, maar tegelijkertijd zeer suggestief. Een van die titels die een mediumwerk van een erkende auteur perfect zou overleven. Maar dat is niet het geval, want dit verhaal is een roman. Het werd beoordeeld als de New Yorkse roman.
De hoofdpersoon is een yuppie, een financieel adviseur die de ster is geworden van een beursvennootschap, maar die vanaf de nacht dat hij verdwaalt in de straten van de Bronx, wordt ondergedompeld in bizarre juridische, huwelijkse en zelfs financiële moeilijkheden. zijn geliefde van Kennedy Airport naar hun liefdesnest.
Van dit evenement weeft Tom Wolfe een complex plot waarmee hij de wereld van high finance, trendy restaurants en exclusieve Park Avenue-feesten kan presenteren, evenals de picareske onderwereld van de politie en de rechtbanken van de Bronx, en ook de Harlem-gangster universum en de nieuwe religieuze sekten.
Een hilarisch en onherhaalbaar fresco, ontleed met pretentieloze wreedheid en ijzersterke ironie door een volwaardige Tom Wolfe.
Het centrale personage blijkt aan het einde van de eeuw eindelijk de grote hoofdstad van de wereld: New York, met al zijn pracht en al zijn ellende, geportretteerd in het technicolor proza, vistavisión en sensorround dat het handelsmerk is van die meesterjournalist en, zoals hier getoond, een zeer persoonlijke en meesterlijke romanschrijver die Tom Wolfe is.
Bloedig Miami
Je kunt zien dat Tom Wolfe een schrijver is die schrijft hoe hij wil en over wat hij wil. Geconfronteerd met deze manoeuvreerruimte, leidt het handelen met die vrijheid altijd tot het componeren van meesterlijke plots over originele thema's.
Edward T. Topping IV, blank, Angelsaksisch en Saksisch, gaat met zijn vrouw Mack naar een restaurant. En terwijl hij wacht om zijn milieuvriendelijke auto te parkeren - zoals progressieve en beschaafde mensen spelen - neemt een prachtige Ferrari, bestuurd door een niet minder prachtige Latina, hun plaats in en de bestuurder lacht Mack uit.
Misschien omdat, zoals Wolfe bevestigt, Miami de enige stad in Amerika is waar een bevolking uit een ander land het grondgebied in slechts één generatie heeft overgenomen.
En daarom is Ed Topping naar Miami gestuurd om van de Miami Herald een digitale krant te maken en El Nuevo Herald te lanceren voor de Latino massa.
En in dat Miami en in die krant leven en werken twee fundamentele karakters van deze immense, grappige roman: John Smith, een journalist die het exclusieve nastreeft waardoor hij niet langer onbekend zal zijn, en Nestor Camacho, een Cubaans-Amerikaanse politieagent die zal worden exclusief voor de hoofdpersoon John.
Maar er is veel meer: er is Magdalena, de vriendin van Nestor of iets dergelijks, en haar minnaar, een psychiater die misbruik maakt van een van zijn patiënten, een machtige miljonair die met zo'n intensiteit masturbeert dat zijn penis bijna ongedaan wordt gemaakt, om te circuleren onder de meest selecte samenleving in Miami.
En er zijn Russische gangsters, een Latino burgemeester en een zwarte politiechef. En de feesten waar al degenen die de wereld en Miami maken in het leven en in deze roman, even heftig als grotesk, samenkomen.
