Als je onlangs sprak over de inmiddels ter ziele gegane Amerikaanse schrijver David Foster Wallace, is het de moeite waard om naar voren te brengen wie een deel van je inspiratie zou kunnen zijn: Thomas Pynchon. Omdat ik moeilijk kan aannemen dat de goede oude Wallace, met zijn neiging om de werkelijkheid te destructureren in de richting van een atomisering van het puur menselijke, zich niet zou voeden met deze landgenoot en literaire voorganger. Wallace nodigde ons uit om verlangens, vermomd door dromen, opnieuw te beleven en driften te vervreemden in een in metataal gemaakte schrijfwijze.
Die compositie van Wallace's plaats moest vandaan komen een Pynchon die al typische verhalende structuren aan het vernietigen was. Pynchon gaf zich altijd over aan zijn automaat creativiteit min of meer verbonden maar altijd vol metaforische parels.
Naast zijn vermogen om, door middel van hyperbolische symbolieken die de aandacht van het lezen stelen, zijn specifieke verduidelijking van philia's en fobieën die de menselijke wil schetsen.
Het beste van alles is dat Pynchon nauwe omgevingen gebruikt om naar een visie te evolueren die even absurd als krachtig conceptueel is. Een zeer complete cocktail met een basis van Amerikaans surrealisme, beschrijvend genie, bizarre karakters en een altijd onverwachte actie als laatste aankleding, zodat je verslaafd raakt aan die groteske gemaakt van veelkaraats literatuur.
3 beste Thomas Pynchon-boeken:
De kavel 49 veiling
Laten we sterk beginnen. Je begrijpt misschien niet waar het boek over gaat (het is zelfs niet zo eenvoudig om het uit te leggen). Stel je voor dat je naar een modeshow gaat zoals je die op televisie ziet.
Je hebt geen idee van mode, of je bent in ieder geval niet in staat om die bizarre enscenering van personages met afwezige ogen als mode aan te nemen. Welkom bij de literaire pas van lot 49 veiling.
Vreemd, ja. Verbijsterend ook voor een modieuze leek. Maar je kunt niet stoppen met kijken naar wat er gebeurt, die opeenvolging van modellen of personages gezien in dit geval door de ogen van mevrouw Edipa Maas, de onverwachte nieuwe rijke vrouw die wordt blootgesteld aan de gevaren van haar loerende ex-man (Mucho Maas, naar om precies te zijn) aan de ene kant, evenals de meest meedogenloze advocaten in de Verenigde Staten en geheime organisaties die in zijn voetsporen treden.
Een grote maskerade waarin het surrealistische de Amerikaanse samenleving te lijf gaat. Misschien een kritiek, misschien een satire, waarom geen thriller? Ieder met zijn interpretatie en zijn lezing zal min of meer tevreden zijn. Natuurlijk, in een boekenclub zou niemand uiteindelijk hetzelfde concluderen over wat ze lazen ...
V.
Het absurde is als artistiek of literair concept een avontuur of een uitdaging voor de intelligentie. En dichter bij de drie personages in deze roman komen is een uitnodiging tot het mysterie, omgezet in een abstracte projectie van seksuele of emotionele spanningen.
Verlangen of simpelweg liefhebben, zodat stencil uiteindelijk ontdekt wie de opwindende dame is die zich schuilhoudt onder de letter V. Profaan als het meest afstandelijke wezen ter wereld, een stoïcijn aan wie mevrouw V haar volledige apathie verlengt.
YV, zij, de vrouw die alles kan zijn en wiens enigma de plot en zichzelf leeft, bereid om te leven in dit spel over haar bijna goddelijke, essentiële bestaan.
Misschien een metafoor over vleselijk verlangen en de woordenstroom die ermee gepaard kan gaan om zijn doel te bevredigen. Misschien wel de moderne satire van de geïdealiseerde liefde van Don Juan en Doña Inés. V is hilarisch, raar en boeiend in haar metaforen.
eigen bankschroef
Het meest gehecht aan onze wereld van Pynchon's creaties. Een misdaadroman waarin de verbeelding van de auteur zich eens op het alledaagse richt.
Een voorbijgaand verblijf in het noir-genre om een kritische recensie te maken die verder gaat dan het sociale en het menselijke benadert, de misdaad diende als basis voor de verhaallijn, lineair voor één keer in zijn carrière.
De onderwereld als perfecte springplank voor allerlei uitweidingen, soms kwetsend maar altijd komisch. Los Angeles werd een stedelijke scène vol met de schreden van Pynchon, vastbesloten om onze wereld voortdurend op te schudden.
Een detective genaamd Doc trekt rond op zoek naar de minnaar van zijn ex. De jaren zestig, de tegencultuur, de eeuwige corruptie gepersonifieerd in een zielige agent genaamd Bigfoot.
Een misdaadroman of parodie op een misdaadroman vanwege zijn onuitputtelijke bron van humor, deze roman wordt de eerste die elke gemiddelde lezer zou moeten benaderen.
Rainbow, Backlight en Mason en Dixon