Siri Hustvedts top 3 boeken

De waarheid is dat leven met Paul Auster kan een spoedcursus literair leren worden in allerlei bronnen en algemene ambachten (en het heeft niets te maken met de rol die Siri hustvedt een vrouw zijn. Ik zou hetzelfde zeggen van elke andere persoon die, samen met het genie Auster, zich uiteindelijk ook tot literatuur wendde. Omdat ik zeg dat een tip of aanbeveling hem zou passeren).

Dus hoe het ook zij, en misschien met die stelregel van de student die de leraar overtreft, Siri hustvedt hij was in staat om in zijn partner die leraar te vinden met wie hij zijn doctoraat kon doen en zijn inspiratie kon benutten zonder het huis te verlaten.

(opmerking) IK DRING AAN, ALS GEVOLG VAN DE OPMERKINGEN DIE ZIJN GEGAAN (IK ZOU BIJNA ZOU ZEGGEN BRAKEN) IN DEZE POST DAT ALS MACHIST HIER MACHIST ER IK HERHAAL DAT: ik in dezelfde richting zou wijzen over een ontluikende schepper die zou kunnen leren allerlei soorten hulpbronnen leven met Agatha Christie of Spaanse Dolores Redondo. En dat is genoeg met het verdomde machismo... (eindnoot)

Ongetwijfeld is er dan het kunnen, het vernuft, de gaven ... het oude dilemma over de noodzakelijke balans tussen werk en kunnen, over wat overeenkomt met inspanning en wat voortkomt uit de gave.

Afgezien van dit alles, valt niet te ontkennen dat het geluk om een ​​eerste plaats in de uitgeverswereld te behalen al aan Siri was gegeven. Als het later de hele wereld heeft kunnen bereiken, vertaald in een groot aantal talen, lijdt het geen twijfel meer dat Siri een geweldige schrijver is.

Omdat, sinds Geblinddoekt de bibliotheken van de halve wereld heeft aangevallen, in 1992, is Siri erin geslaagd om die zeer persoonlijke sfeer te creëren van de schrijver die in de literatuur een kanaal zoekt naar humanistiek, de relatie tussen mensen, de vreemde mengeling tussen haar eigen dromen, sociale conventies en de ultieme behoefte om te verkennen voor de meest volledige realisatie.

In Siri's verteltechniek vinden we gedeeltelijk dat geatomiseerde verhaal dat Auster ook vaak gebruikt, die intentie om het geheel uit de som van de delen te maken, genietend van elk van die aspecten die samenkomen in het gemeenschappelijke verloop van de plot.

Naar mijn mening drukt Siri Hustvedt echter een groter ritme af in haar romans, in een poging de meest precieze penseelstreken te geven die gericht zijn op meer dynamiek, aan het verhaal van een wereld die bestaat uit het idee van briljante personages die door heel verschillende profielen dwalen om het verhaal samen te stellen zo volledig mogelijk canvas.

3 aanbevolen boeken van Siri Hustvedt

Geblinddoekt

New York is de stad der steden. Zijn karakter is een amalgaam van karakters. In zijn sociale fysionomie vind je alles en voor iedereen.

Amerikanen ontkennen soms zelf die grote stad die is overgegeven aan universaliteit, waar alles en iedereen past ... Dus, stel voor een schrijver als Siri (evenals voor zoveel andere makers), een verhaal voor van personages, van menselijke interactie in deze hoofdstad wereld van diversiteit voorspelt op zijn minst een immens documentaire- en plotfonds.

Tussen de beroemde wolkenkrabbers en hun diverse buurten vinden we Iris Vegan, een student literatuur aan die universiteit die de grens tussen Manhattan en Harlem is geworden. Zelf woont ze ook aan die grens, geïnteresseerd om elkaar van hier en daar te ontmoeten.

De roman is opgedeeld in vier hoofdstukken die verschillende momenten presenteren waarop het personage van Iris zichzelf op de voorgrond plaatst met anderen, misschien in een bedoeling om te benadrukken wat elk van deze andere personages vertegenwoordigen, of het nu wreedheid, plezier, marginalisering of enig ander aspect is , altijd vanuit het perspectief van overleven in de schaduw van de grote wolkenkrabbers.

De zomer zonder mannen

Mia Fredricksen geloofde dat ze gelukkig leefde met Boris Izcovich. Jaren van vruchtbaar huwelijk waarin ze routines en traagheid hadden bevrucht, het soort dat vruchten afwerpt in accommodatie en nabijheid.

Dus wanneer Boris besluit een pauze te nemen in hun gedeelde leven, ontploft Mia van bezorgdheid over de toekomst zonder hem. Na de storm komt er echter rust en als Mia ontdekt dat wat er werkelijk gebeurt, is ze bang om weg te lopen van zichzelf, van die veranderende weerspiegeling in de spiegel.

Maar als de realiteit eenmaal is begrepen, kan hij eindelijk beginnen aan een nieuwe reis met evenveel angsten als hoop. Mia keert uiteindelijk terug naar Bonden, de plaats voor Boris. En daar vindt Mia de geest van haar jeugd en vult die met de nieuwe sensaties van de meest hondsdolle volwassenheid.

En het is daar, in Bonden, waar Mia ontdekt dat het leven als een paar zichzelf soms afsluit van de wereld, van andere werkelijkheden, van risico's en onzekerheden, maar ook van het leven in wezen.

Een roman die door Mia's eigen toestand en toestand voor feministe doorgaat, maar verder, ver daarboven staat menselijke interactie, het vreemde gevoel een leven terug te halen uit de nacht van de jeugd, jaren en latere jaren over te slaan, en ook de ontdekking van jongeren gezien van iemand die dat weer moet worden.

De spreuk van Lily Dahl

De meest intense passie is fysieke liefde. En Lily Dahl bezwijkt voor dat razende gevoel van verlangen als dorst, als iets fysiologisch dat op zijn beurt fundamenteel is voor het leven.

De meest afgelegen cel voedt zich met het water van liefde, en geen betere bron dan die van een andere persoon die verschijnt als een fontein vol uitnodigingen voor een fris en transparant levensbad.

De enige belemmering voor deze dorst van de ziel is moraliteit, vastgesteld alsof liefde beperkingen nodig had om een ​​natuurlijke en georganiseerde stroom ervan te verzekeren, terwijl liefde werkelijk overstroomt in oncontroleerbare en onuitputtelijke bronnen.

Van daaruit heeft de reden, sociale coëxistentie betrekking op het mythologiseren van dat water, waardoor het vreemd, ver weg, niet beschikbaar is voor iedereen die echt de enige redding van de menselijke dorst in de moraal vindt.

Lily Dahl is dat personage dat ons het avontuur van de liefde verkent en ons laat beschouwen als een noodzakelijk experiment. Het pad naar de bron die de dorst lest, het moment waarop je jezelf eindelijk bevredigt ...

Andere aanbevolen boeken van Siri Hustvedt

Moeders, vaders en anderen: opmerkingen over mijn echte en literaire familie

Niets eervoller dan introspectie in dat geweldige kleine verhaal dat plaatsvindt vanaf de eerste vonk die onze eerste cel doet ontwaken tot de laatste lucht die uit ons lichaam ontsnapt. Iemand zal ervoor en erna zorgen dat we vertellen wat we niet zijn, fictionaliseren, mythologiseren en opnieuw samenstellen. Van de wensen van de ouders die op ons wachten tot de lofrede van degenen die bij het afscheid samenkomen. In de tussentijd kunnen alleen wij besluiten om onze waarheid te vertellen om essentiële literatuur te maken.

Feministische filosofie en familieherinneringen gaan hand in hand in deze nieuwe verzameling essays van Siri Hustvedt, een meesterlijke verkenning van hoeveel van de ervaringen die we als vanzelfsprekend beschouwen en die ons als mens definiëren, niet zo vast zijn als we denken, vooral relaties. familie of tussen geslachten, machtsmisbruik of de invloed van de omgeving op wie we zijn, gravend in haar eigen persoonlijke geheugen, haar vormende jaren en haar ervaring als schrijver. 

Hustvedt toont opnieuw een buitengewone gave voor communicatie en interdisciplinaire kennis in dit boek dat moeiteloos beweegt tussen de verhalen van zijn moeder, grootmoeder en dochter, maar ook die van zijn "artistieke moeders", Jane Austen. , Emily Brontë en Louise Bourgeois, en van daar om bredere concepten, zoals de ervaring van het moederschap in een cultuur gevormd door vrouwenhaat en fantasieën van ouderlijk gezag. Het is uiteindelijk de reis van een geleerde naar prangende vragen over liefde en haat in het gezin, menselijke vooroordelen en wreedheid, en de transformerende kracht van kunst.