Philippe Claudel Hij is een auteur van zogenaamd filosofische romans. Het is het minste dat we kunnen verwachten van een cultureel antropoloog, een student van alle artistieke manifestaties of van welke andere soort dan ook, waarin de mens uiteindelijk zijn angsten en dromen, zijn sociale omstandigheden en zijn eeuwige metafysische twijfels manifesteert.
Met deze achtergrond is het meest consistente verhaal van Claudel Het is een literatuur toegewijd aan het humanistische, soms informatief, altijd gewetensvol.
Maar het beste van Claudel ligt in zijn vermogen om interessante ficties in te voegen die een filosofische omzwervingen volledig transformeren in een meeslepend literair argument, met de onvoorstelbare winst die de personages waarin de lezer te zien is, altijd brengen.
Verhalen die de auteur dienen vanwege zijn duidelijk ontwrichtende bedoeling tegen onze gebruikelijke benadering van de wereld. De gebeurtenissen die de plot intens markeren, dwingen ons om onze ogen wijd te openen om de rijkste nuances van de mens te ontdekken die geconfronteerd wordt met het onverwachte, het andere, het onvoorspelbare buiten de comfortzone.
Top 3 aanbevolen romans van Philippe Claudel
Onderzoek
Dit boek presenteert ons een scenario dat schijnbaar is overwonnen sinds het ontstaan ervan in de industriële revolutie: dat van vervreemding. Daarom kan het nooit kwaad om zo'n roman te lezen.
De waarheid is dat de auteur Philippe Claudel altijd opviel door zijn geëngageerde, kritische verhaal, maar ook met een zeer duidelijke focus, precies die van de vervreemding van het individu in onze samenleving. Met al deze achtergrond kun je je al een beetje (of veel) voorstellen van wat je gaat vinden.
Je hoeft alleen de toon, de specifieke plot en de stijl te kennen. En de waarheid is dat niets je zal teleurstellen.
Met de stijl van een misdaadroman en een absoluut empathische toon weet deze roman in de minste gevallen te verontrusten. De plot en de resolutie zijn zeker fascinerend in zijn griezelige eenvoud, met een gevoel van nabijheid dat je huid lijkt te doorboren. Het is een groot bedrijf waar het zelfmoordcijfer erg hoog is.
Er wordt een externe onderzoeker gestuurd om de oorzaken te zoeken. En ja, het lijkt erop dat de omgeving niet het meest geschikt is om een taak uit te voeren in dat grote bedrijf.
Zozeer zelfs dat je soms denkt dat zelfmoorden een soort heimelijke moord zijn, een soort inbeslagname van de wil tot onheil.
Soms verontrustend, altijd sinister ..., leidt een gevoel van latent onbehagen je door de roman, met dat brandende maagzuur dat soms het bewustzijn produceert van het onheilspellende turen in de realiteit voorbij het boek.
Het Brodeck-rapport
Een moord, als een slechte snaar uit het recente verleden, roept tragische gevoelens op in een klein stadje dat geteisterd wordt door de oorlog die een paar dagen geleden eindigde. En toch spannen alle lokale bewoners samen om gezamenlijke schuld op zich te nemen.
Slechts één van hen, Brodeck, neemt het stokje van de objectiviteit over en bereidt zich voor om het verhaal tussen de politie en de mens samen te stellen over wat er is gebeurd. van de bewoners van de plaats.
Het leven als een paradoxale muzikale voorstelling waarin alle instrumenten samen goed klinken en afzonderlijk volledig vervormen. Zielen die graag sociale normaliteit bewonen en bewoond worden door zeldzaamheid, excentriciteit en de angst voor deuren naar binnen.
Grijze zielen
Claudel werd in zijn land ontdekt met deze roman die duidelijk maakte dat er een andere schrijver was komen logeren. Met proza met donkere lyrische ondertoon duikt Claudel in de psyche van personages die in het meest onheilspellende bewustzijn turen.
Onder alle inwoners van de stad waar het meisje in 1917 dood werd gevonden, is er een plan en een intentie om de waarheid te verdoezelen ten gunste van overleving: het lichaam van het meisje drijft op het koude water van het kanaal, de kou die daar heerste December ..., alles wordt de perfecte setting voor de waarheid om uiteindelijk met geweld te worden bevroren onder kristalhelder water.
Maar Claudel maakt gebruik van het treffen van de feiten om ons in de toekomst te lanceren, naar een tijd waarin de waarheid zich nog steeds probeert uit te strekken van de winterslaap van het geweten van zovelen en zovelen die zich nog herinneren wat er is gebeurd en de afgeleide waarheid , nam alles als een onbetwistbare zekerheid aan.
Maar het meest fascinerende aan alles wat Claudel ons leert, is dat, behalve wie de schuld op zich nam of wie het bevrijdde, er vele anderen zijn die gewoon in staat waren om te proberen te vergeten ..., gewoon proberen, zoals we zullen zien in dat toekomst beladen met morele schulden.
