Voor de uitgebreide community van lezers van Mo yan (en de nieuwe die worden opgenomen) de naam van de auteur klinkt gewoon als Chinees. En toch is de betekenis van het pseudoniem "niet spreken", een intentieverklaring van iemand die werd aangeraden niet te spreken in de dagen van Mao Zedong.
En Guan Moye, die de naam was van de jongen die het advies van de ouders opvolgde over het gemak van stilte, draaide zijn verhaal uiteindelijk om en schreef, in plaats van te praten, over wat hij maar wilde.
Toen Guan Moye zich bij het Chinese leger meldde, leek het erop dat hij de doctrine van stilte en onderwerping perfect had geïnternaliseerd. Tot hij in diezelfde periode, in dienst van zijn staat, begon te schrijven...
Zelf herkent hij invloeden uit Gabriel Garcia Marquez, Tolstoj of Faulkner, maar de laatste literaire ontwikkeling van Mo Yan breidde zich uit tot een creatie met een onmiskenbaar stempel dat, hoewel het perfect ingebed lijkt in Chinese vormen en tradities, een groot punt of universele intentie krijgt dankzij een kritische blik, altijd diep empathisch met de ziel van zijn personages en absoluut meesterlijk in het beheersen van het tempo van een plot dat soms chronologisch kan worden opgedeeld om de gebruikelijke literaire verwachting te creëren over de vertelde gebeurtenissen.
Top 3 aanbevolen boeken van Mo Yan
Grote borsten, brede heupen
Het presenteren van onder deze titel een roman die in de geschiedenis van een land als China zou moeten duiken, anticipeert al op een doorbraakpunt voor een staat die zeker soms wordt erkend vanwege zijn censuur en ideologische bekrompenheid.
En natuurlijk gaat het ook om het vervrouwelijken van het verhaal, vandaar de titel en vandaar de bekendheid van Shangguan Lu en zijn onophoudelijke zoektocht naar het mannelijke kind dat hij zou kunnen verzamelen
de rechten van een mens volledig vrij en absoluut geschikt voor elke sociale of politieke daad.In Shangguan vinden we een Chinese vrouw die vecht, misschien niet voor een volledig feministisch bewustzijn, maar voor het fundamentele, de hoop op overleving.
En uiteindelijk zien we de kracht van de mens onder het juk van machismo, een schitterend portret dat prikkelt en provoceert, bevrijdt en waarde erkent. Nog meer afkomstig van een schrijver, in mannelijk ...
Door de verrassende behandeling van de vrouw, en vanwege het verhaal zelf, dat ze ook qua plot naar haar toe brengt, herken ik dit als haar beste roman.
Rode sorgho
De teelt van sorghum hoeft niet te worden opgevat als een vervreemdende activiteit. En toch zijn de omstandigheden rond het vierde land dat dit speciale graan produceert, vervreemdend.
En in dat geval is sorghum een briljante metafoor van vervreemding en slavernij die Mo Yan in deze roman brengt. Soms met de ondertoon van een fabel die een scène uit de Chinese provincie Shangdong redt tijdens de Japanse invasie, en op andere momenten een openlijke veroordeling van vlees dat van zonsopgang tot zonsondergang open is in ruil voor slogans die niet voeden.
Het leven als een verzaking, een zelfverloochening ten gunste van de huidige leider. De rode velden bewogen door lichte luchtstromen als evocaties van de herinnering aan een stad.
Te midden van de landelijke en hartverscheurende scène worden personages als commandant Yu en zijn geliefde Jiu'er door haar vader genegeerd ten gunste van de welvaart van het gezin, verkocht en verontwaardigd in de ziel, totdat de rode sorghum de tint van bloed aanneemt...
Leven en dood putten me uit
Ximen Nao, de patriarch van een rijke Chinese familie met grote landgoederen, gebruikt de stem van de auteur om ons op unieke wijze te vertellen wat er van zijn familie is geworden...
Omdat Ximen Nao dood is, wil hij de kans van dit boek niet missen om ons zijn glorie en ellende te laten zien. Terwijl hij door de ogen van huisdieren loopt, om niet ontdekt te worden, profiteert Ximen van verschillende kleine reïncarnaties om loop door zijn emblematische rijke familie van de 20e eeuw. En uiteindelijk genieten we van een traditioneel portret van China aan het eind van het millennium, terwijl we genieten van de allegorische manier om alles te zien via de vertellende dieren. Een gedurfde, leuke en absoluut aan te bevelen roman.
