In de Russische literatuur vinden we een exclusieve overvloed aan universele auteurs. Tussen Tsjechov, Dostojevski, zijn tijdgenoot Tolstoj en de eigen Gorky waren in staat om verhalen te schrijven en romans die het niveau van topwerken van het wereldverhaal bereikten. Allemaal hebben ze op de een of andere manier door al hun werk een verbeelding samengesteld van onvergelijkbare transcendentie in een wereld die onderhevig is aan economische veranderingen, politieke ups en downs en zelfs morele of religieuze aanpassingen.
Het is opmerkelijk dat de moeilijke tijden die Rusland tussen de XNUMXe en XNUMXe eeuw heeft meegemaakt, dat intense, kritische, emotionele verhaal zouden kunnen bevorderen, extreem in de menselijke trekken van ellende, verergerd in de wil om een ​​stem te willen geven aan een wereld die tot zwijgen is gebracht door de Tsarisme in eerste instantie en later door de revolutie.
Bij Maxim Gorky, met zijn roman De moeder gebeurt iets soortgelijks met Dostojevski met Misdaad en Straf of Tolstoj met Oorlog en Vrede. Het ging over het vertellen van het verhaal door middel van personages die de gevoelens van een historisch gestraft volk konden synthetiseren en wiens zielen angst, veerkracht en hoop leefden op een revolutie die uiteindelijk nog erger was, want wanneer het monster een ander monster nodig heeft om uiteindelijk verslagen te worden, geweld is uiteindelijk de enige wet die voortvloeit uit het conflict.
Zo weinig literaire ervaringen zijn intenser dan de lezingen van deze Russische vertellers. In het geval van Gorki, altijd met een punt van politieke rechtvaardiging, ondanks het feit dat ze vanaf zijn begin samen met Lennin en zijn terugkeer aan de zijde van Stalin, ongetwijfeld een ontwaken vormden voor de onmogelijk van een revolutie aan wiens ideologie hij gretig deelnam. Er zijn mensen die zeggen dat hij in zijn laatste dagen in zijn eigen vlees de stalinistische repressie onderging die hij geen andere morele keuze had dan het hoofd te bieden ...
Top 3 aanbevolen romans van Máximo Gorki
De moeder
Zoals we weten, was de Russische samenleving gedurende de XNUMXe en XNUMXe eeuw onderhevig aan grote politieke spanningen. Het grote land was de broedplaats geworden van een marxisme dat geconfronteerd werd met luxe en onverzettelijkheid van het regime van de tsaren.
Natuurlijk waren de mensen die het meest te lijden hadden van een conflict, de mensen. En uit die stad wordt het beeld van de moeder van dit verhaal geboren, waarschijnlijk de moeder van alle moeders, met meer gewicht dan de moeder van God zelf. Pelagia leeft in angst, haar ziel onderwerpt zich aan de terreur en politieke opleggingen van haar man.
Maar als haar man sterft, ontwaakt Pelagia tot het besef dat angst alleen een subjectieve indruk is die kan worden overwonnen als je ervan uitgaat dat niets erger kan zijn dan de dood in het leven.
Zijn zoon Pavel voelt ook vaderlijke bevrijding en begint te demonstreren tegen zoveel opleggingen en gebrek aan vrijheid. Siberië wordt de laatste bestemming waar moeder en zoon geconfronteerd worden met het bestaan ​​tussen de angst van fysieke pijn en de bevrijding van hun strijd waarvan ze niet twijfelen dat die zal ontkiemen tot iets beters.
De dakloze
Ook Gorki cultiveerde, net als zijn vriend Tsjechov, het verhaal met de bedoeling het perspectief te verbreden naar verschillende verhalen met als gemeenschappelijk front onrecht, klassenverschillen, honger, angst, kou en de ontmenselijking van de meest sociale lagen.
In het geval van Gorki heeft veel van wat er is geschreven te maken met bepaalde specifieke ervaringen in armoede. Verschillende edities verzamelen meerdere voorbeelden van deze verhalende taak voor de opdracht.
Hoewel het compendium niet de genialiteit van Tsjechov bereikt, die in zijn kortere verhaal kan huiveren, is het waar dat het meer ruw realisme biedt van waaruit het ons het romantische aspect presenteert dat verliezers alleen maar hoeven te winnen ...
Malva
De liefde verlegde zich naar dat tragische en theatrale gevoel van Rusland aan het begin van de XNUMXe eeuw. Met Gorki's gebruikelijke hyperrealisme, vastbesloten om elk detail en elke sensatie te beschrijven waarmee elke scène in de verbeelding van de lezer een compleet moment wordt, ontvouwt Malva, de vrouw op wie vader en zoon verliefd worden, zich door het verhaal met de frisheid van de lichtste en meest grillige liefde terwijl de persoonlijkheden van hun geliefden verduisterd worden, tot het punt waarop noties van een mogelijke vadermoord in de plot verschijnen als de enige oplossingsoptie.
Want een verliefde man kan alles aan om bij die vrouw te zijn.Malva gaat meestal gepaard met andere verhalen en verhalen zoals de zogenaamde Boles, een vreemd verhaal dat soms een erotisch punt lijkt te krijgen en uiteindelijk afdrijft naar de verificatie van eenzaamheid en dementie.
