De overstap van journalisten naar narratieven is al een duidelijke trend, die in het geval van een absolute explosie heeft plaatsgevonden Zonen Ónega. In sommige gevallen begint het met het profiteren van de populaire aantrekkingskracht en het publiceren van alles, van kookboeken tot beauty- en zelfhulpboeken, die als warme broodjes over de toonbank gaan vanwege het bekende gezicht achter het boek.
Waar het thema al is, is een ander nummer in het pure en eenvoudige verhaal. Het schrijven van romans is een kwestie van talent en knowhow, en daar bereiken alleen de journalisten die het meest met de pen bedreven zijn de algemene lezer. Maximale Huerta Hij is al een tijdje bezig met het schrijven van een roman (intussen er zijn mensen die zeggen dat hij minister werd). Zijn eerste werk zou worden onderworpen aan dit parallelle oordeel over de redenen om in de grote marketingkringen op te klimmen ... echter, na verschillende romans en enkele grote onderscheidingen, staat de kwaliteit van deze auteur buiten kijf, ongeacht de smaak van elk voor een geslacht of iets anders.
In die mate is het zo, dat zijn activiteit als schrijver in zekere zin zijn journalistieke taken bijna overschaduwt. Het winnen van de Primavera de novela-prijs in 2014 Ik begon hem al die overweging te schenken als een begaafd schrijver om kwaliteitsvolle en suggestieve verhalen te presenteren voor lezers die al legio zijn.
3 aanbevolen romans van Máximo Huerta
Dag kleintje
Vervreemding is een jeugd zonder geluk, gevuld met de melancholie van de kindertijd die bij anderen wordt gevoeld, maar die nooit in hun eigen vlees is gebeurd. Maar uit die as worden de ware helden geboren. Omdat het pad naar de ondergang zijn zwervers krachtig roept uit de traagheid van verlatenheid. Ondanks alles besluiten om een andere koers te varen, is de meest heroïsche alledaagse gebeurtenis die ooit is verteld.
"Mijn moeder zou gelukkiger zijn geweest als ik niet was geboren." Zo begint het schrijnende getuigenis van een schrijver die geconfronteerd wordt met de hardste van zijn verhalen, die van zijn eigen leven. Aangevallen door herinneringen terwijl hij voor zijn zieke moeder zorgde, presenteert het verleden zich met leegten die hij niet kan vullen.
Door stiltes en een groot observatietalent legt de auteur zijn intimiteit bloot en presenteert ons, met schoonheid en meesterschap, het portret van een land en een tijd uit zijn eigen familie-universum. Hij wordt als vertrouweling vergezeld door zijn oude huisdier, een trouwe en charmante hond.
Om te ontdekken waarom we ervoor kiezen om van degenen te houden van wie we niet houden, is meedogenloze oprechtheid vereist, en dat is wat niet ontbreekt in dit prachtige afscheidsverhaal. Vaarwel, kleine is de spannende reconstructie van een jeugd waarin iedereen, grootouders, ouders en kinderen, te stil is geweest. Wanneer het verleden terugkeert beladen met stiltes.
Met liefde was genoeg
Het is zelfs nodig om elkaar af en toe weer te ontmoeten met een liefdesverhaal. Het gebeurt net als bij muziek wanneer de liefdevolle refreinen bijna fysieke uitputting verdoven totdat, plotseling, een goede componist ons verzoent met die primaire maar absolute emotie die liefde is.
Dat gebeurt hiermee roman van Máximo Huerta. Niets beter dan een allegorie, een soort fantasie die aansluit bij onze meest bevrijdende dromen, die intieme ruimte waarin we vrij zijn als alles op geluk afstemt. Dit verhaal is verzoening voor bevrijding, levering aan het open graf naar de dromen die alles verbinden, wensen uit de kindertijd, passies en drijfveren, zelfs in de huid gesommatiseerd.
Icarus leeft met berusting de teloorgang van het huwelijk van zijn ouders, de angst van zijn moeder voor de toekomst die ze alleen zullen moeten doorstaan, de verwarring van zijn vader, de rusteloosheid van het hele gezin. Maar terwijl het kind door de medeplichtigheid van een klasgenootje ontwaakt voor seksualiteit, ontdekt hij op een dag ook met verbazing dat hij een gave heeft, dat hij kan vliegen.
Dit maakt hem een persoon die bewonderd wordt door zijn buren, maar ook iemand anders. Te midden van zijn omwentelingen willen ouders hem beschermen, maar alles wat hij nodig heeft is begrip, acceptatie en genegenheid om zijn emotionele opvoeding te voltooien en de smalle doorgang onder ogen te zien die ons van adolescentie naar volwassenheid leidt.
Het verborgen deel van de ijsberg
De lichtstad produceert bijgevolg ook haar schaduwen. Voor de hoofdpersoon van dit verhaal Parijs wordt een plaats van herinneringen, in een melancholische woestenij midden in de grote stad, dezelfde die ooit geluk en liefde huisvestte. Voor de grote romantici met hoofdletters uit de geschiedenis was romantiek altijd dat, het compendium van een plek als Parijs en zijn uitbundige schoonheid plus de zekerheid dat niets ooit voor altijd is.
Dus in deze roman keren de momenten terug naar de schrijver die het fundamentele deel van zijn inspiratie heeft verloren, degene die hem diende om zijn eigen leven te schrijven. In de zoektocht naar onmogelijke liefde, met de bagage van teleurstelling altijd aan zijn zijde, vindt de schrijver nieuwe lichte liefdes waar hij zich een beetje kan vermommen, waar hij voelt dat Paris hem weer verwelkomt te midden van echt gelach, hem wiegt in nieuwe bedden waarop hij keert nooit terug, die passie die met niets te vergelijken is.
Onmogelijke liefde, romantische liefde, maakt van deze hoofdschrijver weer een uitzonderlijk iemand, tot die persoon die we allemaal kunnen worden, die we misschien ooit zijn geweest.
Het simpele feit van het presenteren van dit verhaal, met de onbetwistbare wens om die transformerende liefde op te roepen, duidt op de bereidheid van de auteur om ons allemaal te doordrenken met vitalisme, met alles wat vitalistisch zijn met zich meebrengt in een wereld die, ondanks dat hij zo blinkt als Parijs kan, hij gewoonlijk betaalt met schaduwen voor elke poging om het herstellende effect van licht, het metaforische licht van Parijs of het authentieke licht van het leven te verlengen.
Andere aanbevolen boeken van Máximo Huerta
Parijs werd laat wakker
Een verhaal uit de tijd dat Parijs het Parijs was dat de vrijheid aankondigde waarin het de laatste tijd werd geconsumeerd. Dat toppunt van libertaire idealen en emoties als paradigma van moderniteit op alle gebieden. Een Parijs op maat van een auteur die verliefd is op deze stad van liefde en licht met zijn schaduwen.
Alice Humbert is diepbedroefd. Erno Hessel, de liefde van haar leven, heeft haar verlaten om naar New York te gaan. We zijn in Parijs, 1924, de stad bereidt zich voor om de Olympische Spelen te organiseren, opgericht onder het symbool van eenheid en broederschap. Alles bruist: de voltooiing van de Basiliek van het Heilig Hart, de artistieke bewegingen, het anarchisme, zijn wanhoop...
De straten exploderen van vreugde en Alice laat zich beetje bij beetje omhullen; Ze werkt als naaister in haar winkel terwijl ze brieven schrijft, voor haar broers en zussen zorgt en vertrouwt op de bescherming van haar vrienden, vooral op de vitaliteit van de grote Kiki de Montparnasse, een stralende vrouw.
Parijs triomfeert. Alice ook, haar ontwerpen worden beroemd. Tussen feestjes, wedstrijden en aanvallen door ontmoet ze een nieuwe man die haar verblindt. Alles lijkt goed te gaan, maar het verleden keert terug met geheimen en het heden neemt een onverwachte wending. Schoonheid, passie en geluk kunnen vlammen van hetzelfde vuur zijn, de vraag is: Alice, wil je weer verbrand worden?
De droomnacht
Vitale buigpunten zijn die geweldige momenten waarop je buiten het gevestigde script van je bestemming stapt. En de kindertijd is een heel gegeven moment om alles te schenden, om plannen te verstoren en te wijzigen wat gepland is. Het gevolg is een ander leven, een andere toekomst, een andere relatie met je omgeving. En misschien schuldgevoel, wroeging, tegenwicht voor elke vrije daad ...
Samenvatting: De roman begint in een fictief stadje aan de Costa Brava genaamd Calabella op de dag van San Juan in 1980, op een avond waarop de zomerbioscoop opent met een gastrol: Ava Gardner.
Een heel speciale dag voor Justo Brightman, een twaalfjarige jongen die vastbesloten is een dramatische act in praktijk te brengen die zijn leven op zijn kop zal zetten. Dertig jaar later is Justo een gerenommeerde fotograaf die naar Rome komt om de verjaardag van zijn moeder te vieren, vastbesloten om haar het geheim te vertellen van wat er die nacht van San Juan is gebeurd.
Het gefluister van de schelp
Het icoon, dat personage dat ons beledigend aankijkt vanaf de televisie, vanaf een bordje op straat. Zijn leven is triomfantelijk, net als zijn glimlach. We houden van ze en haten ze deels voor wat ze vertegenwoordigen voor onze verstikkende routine.
Met een Almodovariaans tintje genieten we in deze roman van een van die ellende-achtige obsessies van Stephen King alleen, zoals ik zeg, Spaanse stijl. Samenvatting: Ángeles, een vrouw die de kost verdient door kleine afspraken te maken, wandelt op een middag langs de Gran Vía in Madrid. Voor haar, aan de overkant van de straat, wordt ze verrast door de plaatsing van een grote filmposter.
Daar verschijnt Marcos Caballero, de hoofdpersoon van de modefilm The Happiest Days. Vanaf dat moment zal het bestaan van Ángeles radicaal veranderen: ze verwaarloost haar werk, begint alle foto's en reportages die van Marcos verschijnen uit te knippen, volgt hem naar feestjes en komt zelfs achter zijn adres.
Dus totdat ze aan de slag gaat als huishoudster. Dat zal het moment zijn waarop hun levens elkaar voor het eerst kruisen, maar het leven van Ángeles verbergt evenveel geheimen als die welke alle vrouwen in haar familie hebben moeten bewaren om gelukkig te zijn...
