het verrassende Mario Puzo hij was een van die grote schrijvers die in staat waren het kwaad en antihelden op het toneel te veranderen en respectievelijk protagonisten van verhalen die schokkend empathisch werden. Het kwaad is menselijk en de organisatie ervan voor misdaad wordt uiteindelijk een weerspiegeling van intelligentie voor misdaad als modus vivendi.
De familie Corleone, geboren uit de denkbeeldige Puzo, kwam tot het fictionaliseren van omstandigheden die vergelijkbaar waren met de realiteit van een tijd waarin de maffia de sociale en politieke ingewikkeldheden van hele steden van de Verenigde Staten maakte en ontleedde, componeerde en ontleedde, net zo relevant als New York zelf, waar voornamelijk de saga van The Godfather . Hoewel het waar is dat in andere grote steden zoals Chicago, Cosa Nostra zich ook uitbreidde in het beheer van zeer verschillende machtssferen.
Voor de literaire en cinematografische uitbarsting van The Godfather, en zelfs daarna, schreef Puzo nog enkele romans met een politie- of spionagesetting, meestal rond de Tweede Wereldoorlog. Maar eenmaal grootgebracht tot doorslaand succes voor zijn verhaal over de maffia, was het meest gevraagde van zijn handschrift altijd wat hij ontwikkelde nieuwe Corleone-randen.
Duidelijk Mario Puzo Ik moest gewoon oproepen zijn jeugd in Hell's Kitchen om zijn personages te plaatsen in dat kleine Italië dat veranderde in het donkere hart van Manhattan.
Veel huidige schrijvers nemen de literaire plot van de maffia op als onderdeel van hun plots. Van John Grisham omhoog Petros markaris, en James Ellroy, Don winslow o Jens lapidus…, Maar niemand heeft het aangedurfd om de maffia volledig als een fictief complot te behandelen, niet in het minst zoals Mario Puzo.
Top 3 aanbevolen romans van Mario Puzo
El Padrino
Hoe deze geweldige roman niet op de eerste positie van het podium te citeren? De representatie van die maffia veranderde in een crimineel systeem dat in staat was tot de meest gewelddadige acties om haar territorium te verdedigen, klonk grimmige realiteit.
Een maffia die zich verbond met de hoogste machtssferen en zich organiseerde als een piramide aan de top waarvan Don Vito Corleone het ene moment flitste als een hard en teder personage, een capo met zijn specifieke ethische code en zijn principes die boven hem zweefden kansspelen, wapens of alcohol, duistere bedrijven waarin geld werd omgezet in kort geding en schulden werden vertragingsrente in natura in rekening gebracht.
Don Vito Corleone wist in welke wereld hij zich bewoog en zijn schans van menselijkheid was gericht op de familie, die enige nucleaire entiteit die moest worden beschermd.
Een roman over niet zo verre tijden waarin de onderwereld zich schaamteloos volgens zijn eigen regels bewoog, zonder enige juridische uitvlucht (misschien wat er nu gebeurt met het ongebreidelde kapitalisme ...) een levendig verhaal dat ons kennis laat maken met de bijzondere cultuur van de Italiaanse maffia en van zijn emigranten die in Amerika aankwamen voor de nieuwe dorado ...
Het laatste cadeau
Er is iets raadselachtigs dat ik aan het begin van dit bericht al noemde over antihelden die in bewonderde protagonisten zijn veranderd. Er moet iets vreselijks zijn om de rol van de klassieke held te benaderen.
Het is altijd een punt van Robin Hood, van het verkeerde doen om iets anders te verbeteren, van principes die ten grondslag liggen aan elke actie, hoe pervers het ook mag zijn.
En aspecten rond dit idee is deze roman. Omdat de Clercuzio een machtige clan is die wordt geregeerd door Don Clercuzio, die begrijpt dat het misschien tijd is om plaats te maken voor zijn nakomelingen, ze te recyclen uit hun natuurlijke onderwereld om ze in rijke burgers te veranderen en te bevrijden van het moeten verdedigen van duistere bedrijven.
Alleen met de bedoeling om zo'n wapenstilstand te ondertekenen, zal Clercuzio ontdekken dat de meest duistere bedrijven juist niet tot de maffia behoren, maar zijn geïnstitutionaliseerd tot aan de top van de gewone macht.
De Borgia's. De eerste misdaadfamilie
Van Borja, provincie Zaragoza, tot de wereld. Dat Mario Puzo zelf het begin van de maffia als instituut vond in het aan de macht komen van deze familie van Aragonese afkomst, is zeker fascinerend.
Natuurlijk, als je het vroegtijdige Aragonese karakter kent, kan het ook worden begrepen dat zijn grootste glorie de op handen zijnde opmaat was voor zijn klinkende val. Ondertussen ontdekken we de eerste capo's (als je het zo mag zeggen) midden in de Renaissance.
De Borgia's bereikten onvoorstelbare machtsniveaus door hun contacten te verstrengelen en allerlei bedrijven te bevoordelen die werden gesponsord door hun groeiende macht, voor wiens verdedigingsmisdaad ook argumenten voor onderhandelingen werden. Een maffia-roman toen de maffia nog niet bestond...
2 reacties op “De 3 beste boeken van de uitzonderlijke Mario Puzo”