De aantrekkingskracht van de publieke figuur, vooral in het geval van journalisten van grote media, komt vaak voort uit die overgang van het journalistieke naar het literaire. Een van de meest emblematische gevallen is dat van de journalist Maxim Boomgaard, maar de lijst strekt zich uit tot nog veel meer hier of in elke hoek van de wereld, van Vazquez Montalban tot de amerikaan Tom Wolfe, die het geheel van zijn werk verbond als een journalistiek verhaal.
Er zijn er echter veel die aankomen en niet zo veel die blijven. Als eenmaal gebruik is gemaakt van de traagheid van de aantrekkingskracht van de media, zijn het de lezers die uiteindelijk uit het pure mediafenomeen selecteren wat echt goed is.
En dat is waar een auteur van houdt Tijdelijke afbeelding voor Mara Torres, al bevestigd als een interessante schrijver die in het literaire veld begon als een manier om haar ervaringen vast te leggen in een emblematisch programma als Hablar por hablar, waar mensen hun meest uiteenlopende realiteiten blootlegden tussen de nachtgolven van een vertrouwelijk radiostation.
Sindsdien heeft Mara Torres zich overladen met essays, verhalen en romans en een intieme bibliografie samengesteld die de mensheid overspoelt van het kleine, van die ruimte van persoonlijke anekdotes waarmee ze haar personages vult met leven of kronieken van spannende intra-verhalen naar het concept van onze levensstijl in de samenleving.
Top 3 aanbevolen boeken van Mara Torres
Het denkbeeldige leven
De sprong van Mara Torres naar de roman was een laatste demonstratie van die harmonie tussen inspiratie en empathie. Er is niets beters om iemand te leren kennen dan hem bloot te stellen aan een fundamentele transitie, aan een gebeurtenis die zijn dagelijks bestaan ​​verandert en hem doet nadenken over de basis van het leven.
Een roman waarin een groot proces van absorptie kan worden geraden uit de verhalen van zoveel luisteraars die hun zorgen en hun momenten van eenzaamheid aan de auteur overbrachten, die tenslotte alle momenten zijn waarin het leven ons uitnodigt om het te zien vanuit het vlak van het nieuwe en het onbekende.
Nata heeft een breuk met haar partner, Beto. En net alsof ze een gast is die een nachtelijke show bezoekt en diep ademhaalt als ze ophangt en haar eenzaamheid al heeft verdreven, ontdekken we de moeilijke weg naar wederopbouw, met de mogelijke beloningen die uiteindelijk intenser kunnen zijn en alles logischer maken. Je hoeft alleen maar een nieuwe steun als Fortunata te vinden om weer te durven vliegen.
Gelukkige dagen
Gedurende het hele leven zijn er gewoon gelukkige verjaardagen, die van de kindertijd, zolang dit gepaard gaat met wat licht. Dan komen er andere die je meer bedachtzaamheid geven, sommige waarin je terugkeert naar dat geluk en andere waarin je vergeet dat je jarig bent.
Volgens dit boek gelukkige dagen, door Mara Torres is de cyclus die mentale overgangen markeert iets bijna wiskundig vastgesteld op vijf jaar, een half decennium. Een zeer interessante theorie om een ​​plot te weven over de evolutie van identiteit.
Posten om referentiepunten vast te stellen in onze reis door deze wereld, wat deze roman vaststelt, lijkt mij een buitengewoon idee. Om deze nieuwe theorie te ontwikkelen, kruipen we in de huid van Miguel die, na een telefoontje van zijn vriend Claudia, naar dat retrospectieve pad klimt.
En zo ontdekken we hoe variabel onze identiteit is, de tegenstelling die uiteindelijk onze stappen leidt. Wat we waren, in het bijzonder wat Miguel was, zal nooit meer gebeuren. En het belangrijkste is om te ontdekken op welke verjaardag je het gelukkigst was om te overwegen wanneer je het meest trouw de stem van je hart volgde.
Gelukkige dagen kunnen voorbij de kindertijd komen (eigen waardering), maar ze zullen altijd te vinden zijn op die momenten waarop we reageren en handelen op een manier die meer in overeenstemming is met de traagheid van onze ziel.
Miguel is een weerspiegeling van een leven dat voor ons allemaal gemakkelijk herkenbaar is: vriendschappen die als eeuwig werden beschouwd, studententijd, de ontdekking van zoveel dingen, frustraties en het overwinnen... zoveel dingen. Uiteindelijk is het belangrijkste, zoals ze zeggen, om het te vertellen. En Mara Torres doet het fantastisch.
Zonder jou. Vier blikken van de afwezigheid
Het imaginaire leven, die andere grote roman van de auteur, drinkt rechtstreeks uit deze fracties van werelden en levens rechtstreeks uit de meest intieme werkelijkheid.
De vier verhalen in dit boek krijgen de bijzondere glans van die afwezigheid die hangt aan de herinneringen aan levens van heel bijzondere hoofdrolspelers en hoe dingen 'zonder jou' worden ondernomen. Hoe te leven zonder Dulce Chacón of zonder Buero Vallejo? Niet in de algemene zin van het verlies van genialiteit, maar in de bijzondere zin van zijn naasten.
Leven voor Inma Chacón of Victoria Rodriguez, zonder de steun van de boeiende en briljante persoonlijkheid van mensen als Dulce Chacón of Antonio Buero Vallejo. Leven voor Veva zonder haar vader Javier Tusell of voor Alejandro Pelayo zonder zijn muzikale ziel Mayte Gutiérrez...
