Tussen werken als The Little Prince of Antoine de Saint-Exupery en het oneindige verhaal van Michael Ende, zou het grote avontuur van lokaliseren Alice in Wonderland. Zeer geschikte lectuur voor kinderen en niet zo jong. Werken boordevol fantasie en van onschatbare menselijke waarde.
In de mengeling van het fabelachtige als moraal en het schaamteloos fantastische van al deze werken schuilt een residu van empathie, een zoektocht naar goed en kwaad, een zachte moraal over de daden, de gevolgen, het goede en het slechte van de wereld en alles waar ze mee te maken kunnen krijgen als ze ouder zijn. Natuurlijk met de fundamentele zifting van fantasie.
Lewis Carroll De auteur, Alicia, is zijn geweldige karakter, het wonderland, de geschikte setting voor het verhaal om zich te ontvouwen met zijn vleugje van een transcendentale fabel in zijn eenvoud op de achtergrond en in de complexiteit die wordt gekenmerkt door de uitbundigheid van zijn verbeeldingskracht.
Gepassioneerd door wiskunde en met een verdacht sombere jeugd, Carroll zou de wereld van Alice zien als een soort ontsnapping. Sommigen zeggen dat alles werd geboren uit enkele geïmproviseerde verhalen uit de dochter van een vriend. Verwelkom die nonchalante afdruk waarmee ik ongetwijfeld de kleintjes zou misleiden en tenslotte, op papier, de kleintjes van over de hele wereld.
3 aanbevolen boeken van Lewis Carroll
Alice in Wonderland
Velen hebben geprobeerd dat kinderverhaal te schrijven dat de harten van de kleintjes zal veroveren. Zoals een auteur van kinderfictie me ooit vertelde, is schrijven voor kinderen eigenlijk veel moeilijker dan we denken.
Ze detecteren de fout, de leegte van een verhaal, zelfs beter dan volwassenen. In principe is het zo omdat ze geen filters hebben en ook niet bezwijken voor aanbevelingen en verwachtingen. Een verhaal bereikt kinderen of niet. Niet meer. Daarom moeten we vertrouwen op een natuurlijk vermogen om kinderthema's te benaderen, een soort verbinding tussen de auteur en het kinderuniversum.
samenvatting: Alice in Wonderland, geschreven in 1865, is niet alleen een klassieker van jeugdliteratuur, maar van literatuur in het algemeen. Gepopulariseerd door de tientallen versies van hem die zijn uitgevoerd, is het verhaal dat dominee Charles Dodgson, de echte naam van Lewis Carrol, schreef voor het tienjarige meisje Alicia Liddell, een heerlijk netwerk van plausibele en absurde situaties , Ongebruikelijke metamorfosen van wezens en omgevingen, spelletjes met taal en logica en droomassociaties die het tot een onvergetelijk boek maken dat een vervolg zou hebben dat vergelijkbaar, zo niet superieur is aan 'Alice Through the Looking Glass'.
Alice door de spiegel
Karakters en symbolen, of hoe ervoor te zorgen dat hetzelfde werk meer dan één lezing kan hebben, afhankelijk van de leeftijd van de lezer. Schaken kan een van die symbolen zijn tussen het wiskundige en het vitale als een te traceren bestemming ... En toch is dit boek uiteindelijk ook een kinderachtige echo van zijn eerste deel.
samenvatting: Alice Through the Looking Glass is opgevat als een schaakspel, waarbij beekjes en heggen de velden verdelen en Alice een pion is die koningin wil worden; een schaakspel waar niets logisch is en niets is wat het lijkt. In de spiegelwereld is de werkelijkheid vervormd, of misschien is het gewoon een andere manier van kijken.
Lewis Carroll schreef, na het doorslaande succes van Alice in Wonderland (1865), zes jaar later Alice Through the Looking Glass, dat al snel wereldwijde erkenning verwierf. Samen zijn ze een essentieel werk geworden in de literatuurgeschiedenis.
Het spel van logica
Het lijkt ondenkbaar dat dit boek uit dezelfde pen is ontstaan als de vorige. Maar het is echt zo dat Charles Lutwidge Dodgson, de echte persoon achter het beroemde pseudoniem, leefde met wiskundige en logische zorgen die hem zijn hele leven achtervolgden.
De logica van het denken is als een fundamentele wiskunde, als een zoektocht naar het wetenschappelijke van het denken, als die er is...
samenvatting: Voor de vertaler en proloog Alfredo Deaño was het gebied van de logica het kruispunt dat Carroll koos om de tegenstrijdige taak uit te voeren van het combineren van de wetenschap van betekenis en de stroom van onzin, in het Victoriaanse tijdperk.
De neurose van het conformistische Victorianisme, overgebracht naar mentale constructies, laat zien hoe de strengheid van gevolgtrekkingen tot waanzin kan leiden.
