Ik kende het werk van Julio Llamazares vanwege het feit dat hij een boek had geschreven over een uitstervend Aragonees volk. Die roman De gele regen klonk destijds veel en werd veel gelezen onder de jonge studenten van mijn instituut.
Het meest merkwaardige van alles was het magische toeval, het geografische excuus dat al die studenten, door de decadente en eenzame straten van Ainielle, naar andere steden leidde die toen ook onbewoond waren, ons eigen geweten in hun meest existentiële aspect.
Dus in zekere zin zijn zowel mijn toenmalige leesvrienden als ik schatplichtig aan die roman en bij uitbreiding aan de auteur. Een toost op die gele regen van een makkelijke eschatologische metafoor (zo leek het destijds voor de pubers die dat waren) en met een veel diepere achtergrond dan we aanvankelijk hadden voorzien.
Ik heb de auteur opgespoord in andere nieuwe romans, afgewisseld met reisboeken of essays. En van die metingen, deze evaluaties...
3 aanbevolen romans van Julio Llamazares
Gele regen
Je raadt het al, toch? Wanneer lezen op jonge leeftijd leuk is, wordt het nauwelijks vergeten. Omdat het je op de een of andere manier leert de wereld te zien, of het je in ieder geval een complexere blik geeft.
Achter die laatste bewoner van Ainielle beweegt een camera die zijn stappen en zijn taken volgt, die soms de focus afdwaalt naar het bestaan ​​van het kleine, van het ver van de bewoonde wereld, van het detail dat over het hoofd wordt gezien op een plek waar het bijna niets voorbijgaat, van de echo die een boom maakt als hij in een leeg bos valt.
samenvatting: De gele regen is de monoloog van de laatste bewoner van een verlaten stad in de Aragonese Pyreneeën. Tussen "de gele regen" van de herfstbladeren die wordt gelijkgesteld met de stroom van tijd en herinnering, of in de hallucinante witheid van de sneeuw, roept de stem van de verteller, aan de poorten van de dood, ons andere verdwenen inwoners van de stad op , die het verliet of stierf, en het confronteert ons met de omzwervingen van zijn geest en de discontinuïteiten van zijn waarneming in het spookdorp waarover eenzaamheid heeft geheerst.
In de stad Ainielle blijven alleen Andrés en Sabina over. Beetje bij beetje heeft het huwelijk moeten zien hoe de andere bewoners, aangespoord door ellende of door de belofte van een betere wereld, geleidelijk de barre levensomstandigheden hebben opgegeven. Op een nacht ontdekt Andrés echter dat Sabina in de molen is opgehangen.
Nu is er niemand meer die het ondraaglijke gewicht van het verleden met zich mee kan dragen. De gele regen bevestigt in Llamazares het levende, nauwkeurige en echte lexicon, de artistieke authenticiteit en de gaven van het creëren van een poëtisch klimaat en een persoonlijk universum die hem toeschrijven aan een van onze meest waardevolle vertellers.
De tranen van Saint Lawrence
Het anker van het verleden rechtvaardigt al onze toekomstige zetten. De manier waarop we leren lief te hebben of tegenspoed te overwinnen, vormt de ultieme persoonlijkheid van ons temperament. Het leven als een gedicht geschreven vanuit verlangen dat schreeuwt om hoop.
samenvatting: Een spannend verhaal over het verstrijken van tijd en herinnering. Een verhaal over verloren paradijzen en hellen - ouders en kinderen, geliefden en vrienden, ontmoetingen en afscheid - die een leven lang tussen de vergankelijkheid van de tijd en de ankers van de herinnering gaan.
Zoals hij deed in The Yellow Rain met gevierd meesterschap, gebruikt Llamazares opnieuw een precieze en krachtige taal om een ​​poëtische sfeer te scheppen waardoor de stem van de verteller de details oproept en vertelt van een bestaan ​​dat met reflectie en emotie werd beleefd aan een weer.
Verschillende manieren om naar het water te kijken
Inmiddels zul je begrijpen dat het bij Julio Llamazares gaat om het afbreken van ervaringen, perspectieven. Een soort Heraclitus die ervan uitgaat dat we nooit op dezelfde manier in dezelfde rivier baden of naar kristalhelder water kijken.
Het meest merkwaardige aan dit boek is de zoektocht naar verschillende perspectieven binnen een familiesage. De hemelen of hellen van de een of de ander behoren zelfs tot dezelfde clan en hebben dezelfde overtuigingen en waarden aangenomen ...
samenvatting: Rond de as van de grootvader, die voor altijd onder water zal rusten, reconstrueren zestien mensen zowel de geschiedenis van hun familie als die van henzelf.
Van de grootmoeder tot de jongste kleindochter, van de herinnering aan het dorp waar de oudsten werden geboren en getogen voordat ze gedwongen werden het te verlaten met het oog op de naderende vernietiging tot de verhalen en gevoelens van de jongste, het verhaal loopt als een stroomversnelling opeenvolgend bewustzijn, als een existentiële en veelvlakkige caleidoscoop waarvoor het wateroppervlak als spiegel dient.
Verschillende manieren van kijken naar water is een roman over ballingschap, over het verstrijken van tijd en herinnering, over het gevoel van gehechtheid aan de natuur, over de indruk die de landelijke en natuurlijke omgeving achterlaat in de harten van degenen die ooit leefden.
Andere aanbevolen boeken van Julio Llamazares
Glimworm
Er is geen grotere spanning dan het leven zelf, de reeks van schuldgevoelens en geheimen die deze rozenkrans van ervaringen vormen op weg naar een onmogelijke redding van de ziel. Zoals Yupanqui en vervolgens Bunbury zongen, is het juist de ziel die de boeken schrijft die niemand leest. Hier vinden we een getuigenis van degenen die het bestaan ​​tussen nevelen omringen op weg naar de grootste raadsels...
"Achter elk verlicht raam bevindt zich een ziel die lijkt op onze ziel, een schipbreukdroom en een overlevende van de dag die ten einde loopt of op het punt staat te beginnen, die wacht tot iemand met hem spreekt om te reageren." Een schrijver ontvangt het nieuws van de dood van degene die zijn leermeester was als journalist en met wie hij ondanks dat hij elkaar nauwelijks meer zag, een onbreekbare vriendschap onderhield. Na de begrafenis stuurt iemand hem anoniem een ​​kopie van een roman die de overledene publiceerde toen hij jong was, een boek dat door censuur verboden was en waarvan iedereen dacht dat het verdwenen was. Dat feit, samen met een reeks latere onthullingen, zal de hoofdrolspeler terugbrengen naar de stad waar hij zijn carrière als journalist begon om te proberen het mysterie te ontcijferen dat boven de figuur van zijn leraar en vriend hangt.
Glimworm Het is een spannende roman die vertelt over dat geheime leven dat we allemaal hebben, maar ook een reflectie op de passie om te schrijven, die alles overwint. Kortom, een eerbetoon aan al die mensen die vanuit hun verbeelding, zoals vuurvliegjes 's nachts, levens creëren terwijl de rest van ons slaapt.
