Voorbij een van zijn laatste boeken van een meer intieme aard zoals het was Bijzondere collectie, de bibliografie van Juan Marse Het strekt zich uit van de jaren zestig tot zijn dood in 60 in een diversiteit aan werken met de onmiskenbare Marsé-stempel die het gefictionaliseerde existentialisme overspoelt, talloze keren gericht op de naoorlogse Spaanse samenleving.
Een veelheid aan verhalen die stromen tussen de beste en de slechtste van de zielen die worden blootgesteld aan ellende. Romans die kennis en perspectief bieden op het individu in een aftakelende sociale omgeving, gekenmerkt door nederlaag en indoctrinatie.
Marsé lezen is een soort literaire schittering ontdekken te midden van verwoeste omgevingen voor morele ellende, wat een engagement en een noodzakelijke kritische houding inhoudt ten aanzien van macht en sociale gelaagdheid.
Om de drie beste romans van Juan Marsé te redden, moet je er heel goed over nadenken. Tussen die magische plotuniformiteit wordt elke roman uiteindelijk een juweel van zijn literaire werk als geheel. Maar zoals altijd ga ik nat worden.
3 aanbevolen romans van Juan Marsé
Het meisje in het gouden slipje
Luys Forest, een oude falangistische schrijver, weduwe en met een literair prestige dat al tot bijna niets is gereduceerd, wijdt zich aan het schrijven van zijn memoires, waarin hij onophoudelijk zijn verleden retoucheert om vulgaire, onaangename of ongemakkelijke feiten om te zetten in wat meer romantisch en poëtisch lijkt. hem passend in de huidige situatie; Aan zijn zijde valt zijn nichtje Mariana (het meisje met het gouden slipje, die de roman een ironische Balzac-titel geeft) hem lastig als een gescheurde en cynische stem die de leugenachtige fabels van de schrijver bestrijdt.
Maar in dit spel waarin hij uit eigenbelang de waarheid over zijn verleden herschept, zal er een cascade van verrassingen zijn die een onverwacht einde aan het boek zullen geven. Het verhaal, dat begint als een politieke satire en de 'retorische rotzooi' van Forest contrasteert met de bijtende openhartigheid van Mariana, dringt geleidelijk door tot diepere en diepere gebieden die een ongewone dimensie aan de roman toevoegen.
De satire eindigt in een dubbelzinnig en mysterieus spookverhaal, tussen Borges en Henry James, wat dit werk van Marsé tot het meest ambitieuze van al zijn werk maakt. Vertrekkend vanuit een reeks situaties en karakteristieke karakters in de productie ervan. "Het meisje in de gouden slipjes" gaat veel verder, verrijkt haar perspectieven en geeft ons het meest complete en volwassen boek van haar.
Afgelopen middagen met Teresa
Grote dingen hebben hun begin en hun einde gemarkeerd. De laatste middagen met Teresa klinken als leren en laat op de dag te midden van schemerige lichten die volwassenheid uitnodigen als een schaduw van wat het leven was ...
Op deze pagina's zijn we getuige van de geboorte van een van de krachtigste en meest duurzame literaire regio's van onze tijd: het naoorlogse Barcelona, ​​geschreven in het stille tegenlicht van de herinnering. En we ontmoeten ook twee personages wier lange en gelukkige co-existentie met verschillende generaties lezers hen tot mythen heeft gemaakt, tot ideale incarnaties van hun tijd: Teresa, een rebelse en linkse universiteitsstudente, dochter van de Catalaanse bourgeoisie, en een Murciaanse immigrant, een aantrekkelijke jongen bekend als "Pijoaparte", ze leven een liefdesverhaal dat alle tegenstrijdigheden van een tijdperk weerspiegelt, de pracht en ellende van de sociale klassen, de naïviteit van gemakkelijke toewijding en de bitterheid en wrok van de verliezers, inwoners van een interne ballingschap waarin ze, na zoveel nederlagen, nog steeds dromen als kinderen.
De betovering van Shanghai
In het Barcelona van 1984 loopt Kapitein Blay, met zijn hoofd in het verband en zijn vermoedens over de gaslekken die de hele stad op het punt staan ​​op te blazen, door de wijk die nog steeds geschokt is door de doodsstrijd van de verloren oorlog en vergezeld van de jammerende spoken van haar overleden kinderen.
Kleine Daniel begeleidt hem door die postume straten, waar hij de gebroeders Chacón zal ontmoeten, die de toegangspoort bewaken van het huis waar Susana, een meisje met longziekte, dochter van mevrouw Anita, aan het herstellen is. Kim, een revolutionair, vluchtte het land uit en werd vertroebeld door de mythische gloed van stropers.
Binnenkort arriveert een vriend en reisgenoot van Kim, Forcat, bij het huis, die de kinderen het riskante avontuur zal vertellen dat de vader van het meisje in Shanghai ondernam, geconfronteerd met bloeddorstige nazi's, genadeloze schutters en dodelijke vrouwen die hem ontmoeten. meest smerige cabarets van de verboden stad.
Andere interessante boeken van Juan Marsé
Hagedisstaarten
Soms denk ik dat recentere werken dan dit misschien de eer zouden moeten krijgen om op het podium te staan, maar de nationale prijs voor verhalen die deze roman met zijn briljante koord siert, doet me altijd denken aan die emblematische personages die de pagina's beslaan, zonder twijfel een van de meest vruchtbare microkosmos van de huidige Spaanse literatuur.
De onvergetelijke personages in deze roman, zoals het innemende en hartverscheurende koppel gevormd door de puber David en zijn hond Chispa, de verliefde inspecteur Galván of Rosa Bartra, de mooie zwangere roodharige, zijn te wijten aan een heel specifiek verdriet en historische oplichterij, maar ook naar de eeuwige zwendel van dromen, hier belichaamd door de spookachtige verschijningen van een voortvluchtige libertaire vader en een elegante RAF-piloot die, van een oude tijdschriftfoto die aan de muur hangt, optreedt als een vertrouweling van de fantasievolle David.
Met deze personages, met een doorschijnende taal die contrasteert met de diepe emotionele en morele lading die onder de plot loopt, Hagedisstaarten, begiftigd met een verhalende structuur die even wijs als fantasierijk is en die laat zien hoe fragiel en dubbelzinnig de grenzen zijn tussen realiteit en fictie, waarheid en leugen, goed en kwaad, liefde en liefdesverdriet, bevestigt de toestand van Juan Marsé als een van de grootste romanschrijvers , niet alleen van Spaanse brieven, maar van de huidige Europese verhalen.
En aangezien ik heb beloofd drie werken te kiezen van elke auteur die ik hier recenseer, zal ik, indien van toepassing, willekeurig eervolle vermeldingen toekennen aan de werken die niet kunnen worden geüpload, maar die wel ex aequo in dat ereveld kunnen worden geplaatst.
In dit geval zal ik citeren: die voorname hoer, waar ik denk dat Juan Marsé wees op een zeker autobiografisch aspect en in wiens plot hij naoorlogse en transitie combineerde door de oplossing van een moord die, net als de vrijheden van Spanje, vele jaren verborgen was.