Alles heeft een plaats in de literatuur, ook formele verfijning als een hulpmiddel dat wordt begrepen om meer diepgang te bereiken op een achtergrond die bijna altijd kritiek is in het geval van Jonathan Koe. Een Coe die weet hoe hij de roman tot zijn specifieke vuur moet maken, waar hij ijdelheden en gebruiken verbrandt met zijn pen gemaakt van levend vuur.
Het beste is om te kunnen genieten van alle opties, zoals in muziek of in elk ander creatief facet. Hoewel het waar is dat om Coe binnen te komen met garanties van leesplezier, je jezelf in die leesoefening had moeten verharden als de hardloper die zich voorbereidt op een marathon.
Als je eenmaal klaar bent om intellectueel te breken met romans vol met die verfijning, zul je ten volle genieten van de smaak voor het vernietigende, met de intelligente ironie die je vervult met een kritische geest.
Dit alles zonder dat te vergeten Coe is een geweldige zwarte framebouwer, satirische manieren, actueel en zelfs introspectief, een mix tussen Milan Kundera y Dashiell Hammett, eigendom volgens het moment van een of andere referent. Het is het goede aan een auteur die fictie begrijpt als een plot gekruid met vele andere ingrediënten, op zoek naar dat ideaal van de tijdloze roman. En daar slaagt Coe zeker in.
Top 3 aanbevolen boeken van Jonathan Coe
De regen voor het vallen
Onder deze titel met existentiële en naturalistische echo's vinden we een geschiedenis tussen intiem en existentialistisch. Omdat het luisteren naar een vitale getuigenis van tante Rosamond door haar nicht Gill en haar dochters ons dat verhaal presenteert dat we misschien allemaal zouden moeten opnemen voordat we sterven met onze meest zekere waarheid, het verhaal dat bijna nooit volledig wordt verteld.
De banden die Rosamond achterliet waren aanvankelijk niet voor Gill, voor hem was het een derde deel van de tastbare erfenis, gedeeld met zijn andere broer en met de vreemde Imogen, het blinde meisje van wie bijna niemand zich iets herinnert, maar die een stuk wordt. in het leven van Rosamond.
Terwijl Gill naar de stem van haar tante luistert en naar de foto's linkt die op grafische wijze documenteren wat er is verteld, ontdekt ze dat zonder twijfel de blinde vreemdeling de beste bezitter van die specifieke erfenis zou zijn. Maar Rosamond was uiteindelijk ook bereid om iemand in haar familie haar postume woorden te laten horen als Imogen niet komt opdagen.
En wat Gill in die woorden ontdekt, zal een bestemming traceren die op zijn ziel is geschreven vanaf een afgelegen punt van oorsprong die uiteindelijk alles verklaart wat is.
Expo 58
Dat 1958 waar Coe ons naartoe leidt, was een jaar, midden in de Koude Oorlog, waarin Brussel zich openstelde voor de wereld als stad die gastheer was voor de bijbehorende Expo waarvoor het nu iconische Atomiun zou worden gebouwd, dat gelijkgesteld werd met het spel van Atomen als symbolen van verschillende culturen.
Maar de gelegenheid ziet er goed uit voor Coe om een theatraal, humoristisch en satirisch spionageverhaal in te voegen over diplomatie, internationale politiek, de spanningen die typerend zijn voor die dagen van spionage en contraspionage ...
Thomas Foley, een buitenpost van een ambtenaar uit zijn Engelse thuisland, arriveert tot in Brussel, en hij moet eindelijk met geweld eersteklas spionagetaken leren terwijl zijn persoonlijke universum wordt getroffen door een aardbeving van de hoogste graad.
Groteske maar slimme humor, hints van plot mee John LeCarre en een geweldig einde midden in een moraal over de beslissingen die we in het leven nemen.
Wat een deal!
Een titel die al wijst op satire en ironie met een opgedrongen burlesque slijm van deze Engelse auteur. Opnieuw vermomt hij een verhaal als een detectiveroman om zijn (in dit geval brutaal kritische) humor te inenten.
De familie Winshaw heeft genoeg macht en erkenning om zich nieuwe leiders te voelen in een samenleving die wordt overgegeven aan en vernederd door haar kapitalistische grillen.
Met die zuurgraad van sarcastische humor die na het lachen een restant van wrok achterlaat en die in staat is allerlei sociale en politieke schaamte bloot te leggen, is de compositie van elk van de Winshaws gemaakt van die decadente Engelse samenleving in laatste instantie wanneer ze Uiterlijk en goede woorden zijn slechts een triest patina voor het behoud van status boven alles en iedereen.
1 reactie op “De 3 beste boeken van Jonathan Coe”