Sommigen hebben roem en de anderen voeren de wol. De toevlucht nemen tot het Spaanse spreekwoord om over Amerikaanse literatuur te praten, en meer specifiek over het zwarte genre, klinkt toch een beetje vreemd. Maar is dat het geval van? James M. Cain is een voorbeeld van al dat van roem en erkenning in het aangezicht van werk en toewijding.
dat wil ik niet zeggen Kaarsenmaker o Hammett Ze zullen niet de erkenning verdienen die de geschiedenis hen geeft als grote initiatiefnemers van een genre dat nu enorm populair is in de literatuur. Maar James M. Cain als derde achterlaten in de strijd voor geniaal genre is waarschijnlijk niet helemaal eerlijk.
Van de drie was James M. Cain zelfs de meest productieve van allemaal, met meer dan twintig gepubliceerde romans. En waarom zou je het niet zeggen, soms lijkt het alsof het grote werk van zijn auteurschap, ‘The Postman Always Rings Twice’, alleen is geschreven of toebehoorde aan de beroemde ‘anoniem’ die onder andere ‘El Lazarillo de Tormes’ schreef. .
Misschien overschaduwde de erkenning van het meesterwerk van deze auteur uiteindelijk de schrijver zelf. De waarheid is dat de correctheid en suggestiefheid van de titel, het verhalende voorstel dat voor die tijd zeker grensoverschrijdend was vanwege de explicietheid van de seksuele of gewelddadige scènes, en de daaropvolgende verfilming ervan uiteindelijk het genie hebben genegeerd dat in staat is om beknopt te schrijven, maar efficiënt, met die aanpassing van de taal die in staat is de verbeelding in zijn beste synthese te wekken en tegelijkertijd in staat is om de plot op een behendige manier naar een open tombe te verplaatsen.
Dus, in een klein gebaar van mijn kant van herkenning, hier ga ik met mijn selectie.
Top 3 aanbevolen romans door James M. Cain
de postbode belt altijd twee keer
De misdaadroman heeft een deel van de bedoeling om in de hoofdzonden te duiken, in die grote morele kwaden die van overtuigingen naar de sociale en ethische orde gaan.
En James M. Cain creëerde in deze roman een openlijk vertoon van die perversie van de ziel die het genre siert. Maar het ergste en beste van alles is dat het het dichtbij mogelijk maakt. Wanneer een passie ons drijft zoals Frank Chambers en Cora Papadakis doen, overgegeven aan fysieke liefde boven hun status, kan de rede degraderen naar de tweede plaats.
Het is dan wanneer geliefden beginnen te zoeken naar hun nieuwe ruimte waarin er genoeg mensen zijn die hen op het verleden drukken. De perfecte moord verschijnt in zijn verbeelding als een huiselijk plan. Beetje bij beetje komt er een einde aan de problemen voor geliefden.
Bijna alle elementen worden gecontroleerd om elkaar te bedekken. Behalve de postbode... Wie rekende op die postbode die vastbesloten was om te bezorgen?
De serveerster
De laatste roman, postuum gepubliceerd, die, hoewel hij in zijn laatste dagen is geschreven, nog steeds het ongeëvenaarde dynamische ritme van de auteur handhaaft. En het rode draadmotief van seks blijft een fundament waarop een zwart complot is gebouwd.
Een jonge weduwe, Joan Medford, wijdt zich aan het serveren van drankjes, zodat ze haar zoon kan blijven onderhouden. Om haar heen ontstaat een liefdesdriehoek die fataal wordt geraden.
We worden verscheurd tussen het idee dat de jonge man eindelijk overweegt zijn tegenstander uit te schakelen, een machtige oudere man die het meisje lijkt te kunnen pakken dankzij zijn uitnodiging tot economische zekerheid.
Maar de zaak is niet zo eenvoudig en we kennen ook niet echt de capaciteiten van elk van de betrokken personages. We genieten dus van een van die verhalen die tot vernietiging leiden en waarin uiteindelijk degene die zijn duidelijkste belangen heeft en in staat is om te zwemmen en kleding op te bergen, uiteindelijk het beste lot zal kunnen bepalen in de strijd tussen fataliteit, hebzucht, verlangen en toekomst...
Mildred Pierce
Een van die personages die, zoals in dit geval, de titel van het hele werk verdienen voor het universum dat ze vertegenwoordigen, voor de balans tussen frustratie, hebzucht, wanhoop en de intentie om alles te overwinnen als ze grof schilderen.
Omdat Mildred Pierce ongelukkig is in de barre jaren van de Grote Depressie. Terwijl ze vastbesloten is te ontsnappen aan de schaduw van ellende die over de Amerikaanse middenklasse hangt, staat haar dochter Veda erop haar jeugd bewusteloos te maken, haar moeder uit te buiten en iedereen voor de gek te houden.
Een familiespanning die niet ver weg is en toch, in dit geval, de wegen van het uitzonderlijke bewandelt, vanaf het moment dat ontgoocheling tot de rand van de wanhoop leidt.
In moeilijke tijden kan het leven een misdaadroman zijn zonder het te willen. En de beslissingen van een vrouw met de wereld op haar schouders laten haar elke nieuwe dag de afgrond in.
1 reactie op “De 3 beste boeken van James M. Cain”