In spanning als een verhalende setting, in thrillers als een vruchtbare literaire ruimte waar ze worden geoogst de meest voorkomende seizoensgebonden bestsellers, elke auteur maakt hun werken een uniek onderscheidend.
Shari lapena hij vond de binnenlandse thriller uit of maakte hem op zijn minst populairder. wat van? JS Monroe Het is de thriller van schuldgevoel, van wroeging, bijna waanzin als gevolg van ontwrichting geboren door absolute fataliteit. En kom op, het is niet moeilijk om zoiets te labelen...
Het punt is dat in die vreemde kant van wie de wilde kant van het leven ontdekt, bouwt Monroe efficiënte complotten, die rechtstreeks naar die raadbare paniek gaan achter de kwetsbaarheid van ons welzijn (het manifesteert vandaag kwetsbaarheid in het post-Covid-tijdperk). EN de spanning neemt dan de omvang van het dreigende aan, van die ziekelijke angst die je op zijn beurt waarschuwt om je baard te laten weken ...
Beetje bij beetje komen de romans van deze Engelse auteur in Spanje aan, achter zijn illustere landgenoten aan ian rankin o John Connelly. En de waarheid is dat in die efficiëntie van zijn hierboven genoemde complotten niets passender is dan die sinistere melodie van een twijfelachtige realiteit die ons omringt met zijn licht en groeiende schaduwen. Zelfs onze identiteit kan in twijfel worden getrokken als je grof schildert.
Is dat niet het lezen van Monroe wijst op sinistere self-fulfilling prophecy, maar het is ook waar dat zodra het kijkgaatje van waaruit hij zijn personages in hun gespannen situaties kan observeren is ontdekt, niets meer hetzelfde is ...
Top aanbevolen romans van JS Monroe
Vergeet me
Niets is wat het lijkt of misschien is wat het lijkt wat het zou moeten zijn, alleen kun je het niet realiseren. In dit soort van labyrint romans de wendingen stemmen af op dat idee van ons geheugen als iets dat zeker vreemd is, in staat om precies een scène uit de kindertijd na te bootsen, maar ook behendig in het verbergen van het antwoord op de simpele vraag over wat we vandaag hebben gegeten. Het geheugen speelt met ons. En niets literairer in spanning dan dat idee.
Niet dat het argument nieuw is. Maar Monroe brengt dat idee van het onwerkelijke als het zijne als een nieuwe waarheid die is getransmuteerd door onheil of door een of ander sinister plan dat erop is gericht je leven te vernietigen. Het kan een paranoia zijn die op het punt staat je verstand voor altijd te vernietigen of de voleinding van een hoogst onvermoede wraak.
Ze staat buiten voor de deur. Hij stapte op de trein na een zware werkweek. Haar portemonnee werd gestolen en haar identiteit ermee. Zijn hele leven stond erin: paspoort, portemonnee, huissleutels... Toen hij aangifte wilde doen van de diefstal, was zijn geest leeg. Hij kon zich niet eens haar naam herinneren.
Hij zegt dat hij in jouw huis woont. Nu staat hij voor de voordeur van het huis van Tony en Laura. Ze weet zeker dat hij daar woont. Maar ze hebben haar nog nooit in hun leven gezien. Zou je haar binnen laten?
vind me
Jar voelt dat hij moet blijven zoeken naar zijn vriendin, die officieel is overleden onder het water van de pier. Hij was zo met haar verbonden dat het voor hem onmogelijk is te begrijpen waarom Sara besloot uit de weg te gaan. Na zijn verdwijning, en met het vonnis van justitie al in de richting van zelfmoord, Jar leeft nog steeds in die tijdloze tijd, wachtend om zijn geliefde Sara weer te ontmoeten.
Als lezer begin je in Jars obsessie dezelfde ijdele hoop te delen, in de hoop dat de visioenen van de jongen, zijn totale neurose, uiteindelijk zullen veranderen in iets positiefs. Daarom markeert de komst van een e-mail een tromgeroffel in zowel het hart van Jar als dat van jou. De constante hallucinatie van een levende Sara lijkt te wijzen op een raadselachtige en hoopvolle oplossing. Het enige wat je hoeft te doen is jezelf met vertrouwen lanceren op zoek naar het meisje.
Ik weet het niet, deze roman grijpt je op de een of andere manier van heel dichtbij. Het is alsof een van die verdwijningen die op het nieuws verschijnen ineens in je grijpt, met het vooruitzicht van iemand die er direct bij betrokken is onder de huid van Jar.
En je hoopt dat fictie deze keer welwillender is dan de werkelijkheid gewoonlijk is. Daarom blijf je lezen, diepbedroefd door de thriller maar hoopvol in de verzoenende kracht van literatuur, waar het slechte, het perverse, het slechtste, plotseling door een lichtstraal kan worden getroffen.
Het zal zijn of zal het niet zijn. Jar zal zijn deel doen, en je zult hem vergezellen alsof je een geliefde vergezelt die je aanvankelijk van zijn kwelling wilde bevrijden en die je later uitnodigt om in het mysterie van die e-mail te duiken.
